Σάββατο 31 Δεκεμβρίου 2011

ΠΡΟΦΗΤΕΙΑ Αγίου Ταρασίου Κων/πόλεως¹


Κείμενον

" «… Τούτου γενομένου εγερθήσεται πόλεμος εμφύλιος, και απολεσθήσεται πας ο λαός ο άπιστος. Και τότε εξυπνήσει ο άγιος βασιλεύς ο εν αρχή του ονόματος αυτού Ι και εν τω τέλει Σ…»

Σχόλια

Αναφέρεται εις τον εμφύλιον πόλεμον (μεταξύ χριστιανικών κρατών) καθ’ ον θα εξολοθρευτούν οι μακράν του Χριστού ζώντες.

Εν συνεχεία δια την προβολήν «τότε εξυπνήσει» του Μεγάλου Αγίου του οποίου το όνομα αρχίζει από Ι και λήγει εις Σ. "

¹Ταράσιος Κων/πόλεως. Εξ επιφανών γονεών εν Κων/πόλει γεννηθείς ανήλθεν εις τον Πατρ/κόν Θρόνον της Κων/πόλεως το 784. Συνεκάλεσε την Ζ’ Οικουμ. Σύνοδον το 787· απέθανεν το 806 (Μεγ. Ελλ. Εγκ. Τόμ. ΚΒ’ σελ. 806)


ΠΗΓΗ: ΤΑ ΑΝΑΜΕΝΟΜΕΝΑ ΚΟΣΜΟΪΣΤΟΡΙΚΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ Υπό το φως των προφητειών της Ορθοδοξίας, Κωνστ. Τσατάλου, Δευτέρα έκδοσις, Θες/νικη 1972, Γ’ Προφητείαι, 6η   Προφητεία, σ. 67. 

ΑΙ ΕΠΤΑ ΑΓΙΑΙ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΑΙ ΣΥΝΟΔΟΙ


Εν ποίω έτει από Χριστού, εν ποία πόλει
Και εναντίον τίνων συνεκλήθη, εκ πόσων Αγίων Πατέρων απετελέσθη.

Σύνοδ.
Έτος
Πόλις
Βασιλεύς
Πατριάρχης
Εναντίον
Πατέρες
Α’
325
Νίκαια
Κωνσταντίνος ο Μέγας
Μητροφάνης
Αρείου του κτισμ/τρου
318
Β’
381
Κων/πολις
Θεοδόσιος ο Μέγας
Γρηγόριος ο Θεολόγος
Μακεδονίου του Πνευμ/μάχου
150
Γ’
431
Έφεσος
Θεοδόσιος ο Μικρός
Κύριλλος ο Αλεξανδρείας
Νεστορίου του Θεοτοκομάχου
200
Δ’
451
Χαλκηδών
Μαρκιανός και Πουλχερία
Ανατόλιος
Διοσκούρου του Μονοφυσίτου
630
Ε’
553
Κων/πολις
Ιουστινιανός ο Μέγας
Μηνάς και Ευτύχιος
Ωριγένους του αιρ/τάτου
165
Σ’
680
Κων/πολις
Κωνσταντίνος ο Πωγωνάτος
Γεώργιος
Σεργίου, Πύρρου, Ωνωρίου Ρώμης
170
Ζ’
783
Νίκαια
Κωνσταντίνος και Ειρήνη
Ταράσιος
Εικονομάχων
367

Η ΑΒ’ (Πρωτοδευτέρα) λεγομένη Σύνοδος συνήλθεν εν Κωνσταντινούπολει τω 861 έτος εκ Πατέρων 318.

Η ΠΡΩΤΗ Σύνοδος κατέκρινεν και αναθεμάτισε τον δυσεβή Άρειον, ο Άρειος ήτο από την Λυβίαν εχρημάτισε διδάσκαλος της εν Αλεξανδρεία κατηχητικής σχολής, ούτος εβλασφήμει ότι ο Υιός και Λόγος του Θεού δεν είναι ομοούσιος με τον Πατέρα, και ακολούθως δεν είναι Θεός αληθινός αλλά κτίσμα και ποίημα εν χρόνω παρά του Πατρός δημιουργηθείς· όθεν και καθαιρεθείς αναθεματίσθη.

Διατί ο Θεός Λόγος ωνομάσθη Χριστός;


288 Ειπέ μοι, πώς εκ του φωτός νοήσω ότι ο Θεός Λόγος γεννάται εκ του Θεού Πατρός;

Επειδή ο Θεός αθεώρητος είναι και ανερμήνευτος, δια τούτο ουδέ τούτο ερμηνεύσαι δυνάμεθα· πώς λοιπόν τις δύναται ερμηνεύσαι ένα που ουδέποτε αυτός εθεάσατο, ή παρ’ άλλου ακήκοε πώτοτε;
Πλην εκ των ποιημάτων αυτού, λέγω, του Λόγου και Θεού, τυπικώς είπομεν, όσον το κατά δύναμιν. Νοητέον ως εξής, ότι ώσπερ ο λόγος του ανθρώπου γεννάται από της ψυχής ασπόρως και ακατανοήτως, ούτω γεννάται και ο Θεός Λόγος από του Θεού Πατρός· και ως γεννάται πυρ εκ του πυρός και φως εκ φωτός, ούτω γεννάται ο Υιός και Λόγος του Θεού από Θεού Πατρός.

290 Ειπέ μοι, ο σαρκωθείς Λόγος τι σάρκα έλαβεν;

Ο κατ’ ουσίαν αθώρητος Θεός Λόγος, εξ αγνής Θεομήτορος σάρκα άχραντον, λογικήν, και νοεράν εμψυχομένην, αυτοδέσποτον και αυτεξούσιον έλαβεν.

291 Ειπέ μοι, διατί σαρκούται ο Λόγος;

Γνώριζε ότι, δια τούτο σαρκούται ο των όλων Δεσπότης, και ουχί προσπλασθείση σαρκί συναπτόμενος ή προϋποστάση ψυχή συντεθέμενος, ίνα τω συμφυεί, το συμφυές εκλαμπρύνη και το πρόσλημα θεώση.

292 Ειπέ μοι, μήπως ετράπη εις σάρκα, η θεότης του Λόγου;

Την καλήν παρακαταθήκην της σαρκώσεως του ενός προσώπου της αγίας Τριάδος ην παρά των αγίων Πατέρων ειλήφαμεν καλώς φυλάττομεν και δεν λέγομεν τροπή της θεότητος εις σάρκα, αλλά προσλήψει ανθρωπότητος εις θεότητα.

Παρασκευή 30 Δεκεμβρίου 2011

ΠΡΟΦΗΤΕΙΑ Του Αγίου Μεθοδίου Πατάρων¹


Κείμενον²

" «Και κρατήσει επί την Επτάλοφον το ξανθόν γένος έξ ή πέντε και φυτευθύσονται εν αυτή λάχανα, και φάγονται εξ αυτών πολλοί εις εκδίκησιν των αγίων· κρατήσουσι δε επί την Ανατολήν προνοηταί τρείς ... και μετά τούτους εγερθήσεται αυτόνομος και μετά τούτον έτερος λύκος αγριώδης... και ταραχθήσονται και τα καθήμενα έθνη, άτινα εισίν επί τα βόρεια μέρη, κινήσουσι μετά μεγάλης βίας και δριμύτητος θυμού, και χωρισθήσονται εις τέσσαρας αρχάς, και η μεν πρώτη χειμάσει εις Έφεσον, η δε δευτέρα εις Μελάγια, η τρίτη εν Ακροκάμπω ήγουν εις την Πέργαμον και η τέταρτη εις Βιθυνίαν... τότε ταραχθήσονται τα έθνη καθήμενα επί νότου γωνίας, και εγερθήσεται ο Μέγας Φίλιππος μετά γλωσσών δέκα οκτώ και συναχθήσονται εν τη Επταλόφω και συγκροτήσουσι πόλεμον, οίος ου γέγονε πώποτε· και δρομούσιν εις τας εμβολάς και τας ρύμας της Επταλόφου και ο φόνος των ανθρώπων ως ποταμός κινήσει, και θολωθήσεται η θάλασσα εκ του αίματος έως τα βάθη της Αβύσσου.
Τότε βους βοήσει και ξηρόλοφος θρηνήσει και τότε σταθώσιν οι ίπποι³ και φωνή εξ ουρανού κράξει, στώμεν, στώμεν, ειρήνη υμίν· αρκεί η εκδίκησις επί τους απειθείς και ανηκόους· και απέλθετε επί τα δεξιά τα μέρη της Επταλόφου και εκεί ευρήσετε άνθρωπον επί δύο κίονας ιστάμενον εν κατηφεία πολλή ( έσται λαμπρός το είδος, δίκαιος, ελεήμων, φορών πενιχρά, τη όψει αυστηρός και τη γνώμη πραϋς)· έχοντα επί τον δεξιόν αυτού πόδα καλάμου ήλον και φωνή υπό του αγγέλου κηρυχθήσεται, στήσατε αυτόν βασιλέα, και δώσουσι αυτώ εις την δεξιάν χείρα ρομφαίαν λέγοντες αυτώ· ανδρίζου Ιωάννη* και ίσχυε και νίκα τους εχθρούς σου· και επάρας την ρομφαίαν παρά του αγγέλου πατάξει τους Ισμαηλίτας, Αιθίοπας** και πάσαν γενεάν άπιστον.
Τους δε Ισμαηλίτας μερίσει εις τρία μέρη· και την μεν πρώτην εν ρομφαία, την δε δευτέραν βαπτίσει, και την τρίτην καταδουλώσεται εν τη Ανατολή· και εν τω υποστρέφεσθαι αυτόν, ανοιχθήσονται οι θησαυροί της γης και πάντες πλουτήσουσι και ουδείς εξ αυτών πένης, και η γη δώσει τον καρπόν αυτής εκατονταπλασίονα· τα δε όπλα τα πολεμικά γενήσονται εις άροτρα και δρέπανα· και βασιλεύσει έτη τριάκοντα πέντε*** [και μετά την τελευτήν αυτού έτη δώδεκα· και ούτος προείπε τον θάνατον αυτού και ούτος πορεύσεται εις Ιεροσόλυμα και παραδώσει την βασιλείαν αυτού τω Θεώ****».

¹Μεθόδιος Επίσκοπος Πατάρων (Λυκίας)· ήκμασε τον Θ’ αιώνα και διεκρίθη δια την περί την χρησμολογίαν ενασχόλησίν του. Τα έργα του επιγράφονται «του εν Αγίοις Πατρός ημών Μεθοδίου Επισκόπου Πατάρων λόγος ηκριβωμένος περί βασιλείας των εθνών». (Μεγ. Ελλ. Εγκ. Τόμ. ις’ σ. 836)
-Κατ’ άλλην εκδοχήν πρόκειται περί του Μεθοδίου Πατάρων του μαρτυρήσαντος το 311 μ.Χ. (βλπ. Προφ. Μον. Κατσάρου σελ. 8).
²- Δια το κείμενον είχον υπόψιν μου: α. A. Vassiliev Anecdota Craeco Byzantina” Μόσχα 1893. β. Π.Δ. Στεφανιτζή «Συλλογή διαφόρων προρρήσεων» Αθήναι 1838 – Γεννάδιος Βιβλιοθήκη. γ. Τον υπ’αριθμόν 59 κώδικα της Μονής Ξηροποτάμου.
-Το κείμενον κατά την άποψιν του ειδικού γλωσσολόγου του Παν/μίου Θεσσαλονίκης συμφωνεί γλωσσολογικά με τον Θ’  αιώνα καθ’ όν φέρεται γραφείσα η προφητεία.
-Η προφητεία φέρεται και ως γραφείσα υπό του προφήτου Δανιήλ (βλπ. A. Vassiliev μν. εργ. σελ. xxv)
³-Το σταμάτημα των ίππων – «σταθώσιν ίπποι» - που βλέπει ο προφήτης εν οράματι, συμβολίζει την κατάπαυσιν του πολέμου.
-Εις τα “Anecdota” του Vassiliev γράφεται: «σταθώριν είπει», που είναι καταφανέστατα λάθος.
*Το «Ιωάννη» δεν υπάρχει εις τα “Anecdota”.
**Εις τα “Anecdota” του Vassiliev γράφει ωσαύτως: Φράγκους Τατάρους.
***Εις τα anec. γράφει «έτη τριάκοντα δύο».
**** Εις τα anec. γράφεται: το εντός παρενθέσεως ως εξής: «και μετά αυτόν βασιλεύσει έτερος εξ αυτού έτη δώδεκα· και ούτος προϊδών τον θάνατον αυτού πορευθήσεται εις τα Ιεροσόλυμα ίνα παραδώση αυτού την βασιλείαν τω Θεώ».

Πέμπτη 29 Δεκεμβρίου 2011

ΠΡΟΦΗΤΕΙΑ Επιγραφή εις τον τάφον του Μ. Κων/ντίνου


Το κείμενον
(…)
" «Τη πρώτη της Ινδίκτου, η Βασιλεία του Ισμαήλ ο καλούμενος Μωάμεθ, μέλλει δια να τροπώσει γένος των Παλαιολόγων, την Επτάλοφον κρατήσει, έσωθεν βασιλεύσει, έθνη πάμπολλα κατάρξει, και τας νήσους ερημώσει μέχρι του Ευξείνου Πόντου. Ιστρογείτονας πορθήσει τη ογδόη της Ινδίκτου, Πελοπόνησσον κατάρξει, τη ενάτη της Ινδίκτου, εις τα βόρεια τα μέρη μέλλει δια να στρατεύσει· τη δεκάτη της Ινδίκτου τους Δαλμάτας τροπώσει, πάλιν επιστρέψει έτι χρόνον, τοις Δαλμάταις πόλεμον εγείρει μέγαν μερικόν τε συντριβήναι. Και τα πλήθη και τα φύλα συνοδή των Εσπερίων δια θαλάσσης και ξηράς τον πόλεμον συνάψουν, και τον Ισμαήλ τροπώσουν. Το απόγονον αυτού βασιλεύσει έλλατον μικρόν ολίγον. Το δε ξανθόν γένος άμα μετά των πρακτόρων όλον Ισμαήλ τροπώσουν, την Επτάλοφον επάρουν μετά των προνομίων. Τότε πόλεμον εγείρουν έμφυλον ηγριωμένον, μέχρι της πεμπταίας ώρας. Και φωνή βοήσει τρίτον, στήτε στήτε μετά φόβου σπεύσατε πολλά σπουδαίως εις τα δεξιά τα μέρη άνδρα εύρητε γενναίον θαυμαστόν και ρωμαλέον, τούτον έξετε Δεσπότην, φίλος γαρ εμού υπάρχει· και αυτόν παραλαβόντες, θέλημα εμόν πληρούτε».

[ Ίνδικτος – εκ του Indicto- κύκλος 15 ετών. Η αρχή της Ινδικτίωνος δεν είναι γνωστή. Την χρήσιν αυτών εγενίκευσεν ο μέγας Κων/νος. Πρώτον έτος Ινδικτιώνων είναι το 312. Το έτος Ινδικτιώνος άρχεται από την 1η Σεπτεμβρίου του προηγουμένου έτους. (Εγ. Λ. Ελευθ. Τόμος 6ος, σελ. 731). Επτάλοφος ονομάζεται η Κων/πολις όχι μόνον εις τας προφητείας, αλλά και εις άλλα κείμενα ιστορικά πολύ προ της Αλώσεως].

*Δυστυχώς δεν σώζεται το σκέπασμα του τάφου του Μ. Κων/ντίνου επί του οποίου εγράφη η περίφημος επιγραφή.
(…) Την προφητείαν ταύτην μετά της ερμηνείας του Σχολαρίου αναφέρει και ο Λέων Αλλάτιος (1586- 1669) εις την διατριβήν του «Περί Γεωργίων» σ. 404. Ο Αλλάτιος λέγει ότι η προφητεία αύτη ευρίσκεται εις την Βατικανήν βιβλιοθήκην (Scoriali regia VII Ji), εις την Βαυαρικήν Βιβλιοθήκην (χειρ. 193) και εις την Βιβλιοθήκην Αντωνίου Αυγουστίνου (χειρ. 140) (βλπ Ελλ. Πατρ. Τομ. 160 σ 769 εις τα λατινικά σχόλια. (…)

Τετάρτη 28 Δεκεμβρίου 2011

Το Προφητικόν Χάρισμα εις την Εκκλησίαν


7. Παγκόσμιος Πόλεμος αναπόφευκτος

" Πού βαίνομεν λοιπόν; πού αλλού παρά εις τας κυρώσεις, τας θλιβεράς κυρώσεις, όταν πληρουμένου του βάρους των αμαρτιών θα αρχίσουν να λειτουργούν οι σκληροί νόμοι της θείας δικαιοσύνης. ¹

Δυστυχώς, ούτε πολιτευόμενοι, οδηγούμεθα αναποτρέπτως, εις καταστροφήν και επειδή το φαινόμενον της αποστασίας είναι παγκόσμιον, οδηγούμεθα εις παγκόσμιον πόλεμον φρικαλέον, οδηγούμεθα εις Αρμαγεδώνα.

Εις το χέρι μας είναι, εννοείται, να τον αποφύγωμεν, εάν αλλάξωμεν πορείαν. Θα το κάνωμεν όμως;

Πού βαίνομεν λοιπόν; Θα έχωμεν πόλεμον ή ειρήνη; Κρίνοντες ανθρωπίνως αδυνατούμεν να δώσωμεν ορθήν απάντησιν. Κρίνοντες όμως κατά τον Θεόν και με γνώμονα το Ευαγγέλιον και χωρίς την ανάγκη του προφητικού λόγου, αποφαινόμεθα ότι αφεύκτως οδηγούμεθα εις την καταστροφήν.

«Εάν θέλητε και εισακούσητέ μου τα αγαθά της γης φάγεσθε· εάν δε μη θέλητε, μηδέ εισακούσητέ μου, μαχαίρα υμάς κατέδεται· το γαρ στόμα Κυρίου ελάλησε ταύτα». (Ησαϊου Α’ 19- 21).
«Πάσα παράβασις και παρακοή έλαβεν ένδικον μισθαποδοσίαν, πώς ημείς εκφευξόμεθα τηλικαύτης αμελήσαντες σωτηρίας;» (Εβρ. β’ 2- 3).
«Η του πλούτου της χρηστότητας αυτού και της ανοχής και της μακροθυμίας καταφρονείς, αγνοών ότι το χρηστόν του Θεού εις μετάνοιαν σε άγει; κατά δε την σκληρότητά σου και αμετανόητον καρδίαν θησαυρίζεις σεαυτώ οργήν εν ημέρα οργής και αποκαλύψεως δικαιοκρισίας του Θεού» (Ρωμ. β’ 4- 5).
«Εάν μη μετανοήτε πάντες ωσαύτως απολείσθε» (Λουκ. ιγ’ 3).

Πολύ καλλίτερα θα πεισθώμεν εάν συμβουλευθώμεν τον προφητικόν λόγον.
Ερωτάται: υπάρχουν προφητείαι που αναφέρονται εις τα γεγονότα που ζούμε; Υπάρχουν μετά Χριστόν προφήται; Ο πολύς κόσμος διακατέχεται από την πλάνην, ότι δεν υπάρχουν μετά Χριστόν προφήται. Αυτήν την πλάνην θεωρούμεν αναγκαία να διαλύσωμεν. "
(…)

Πνευματική Παρακμή παρ' ημίν


"Το Ευαγγέλιον έχει παραμερισθή και εις τον άγιον αυτόν τόπον που έχει ποτισθή από αίμα αγίων και έχει πατηθή από τα πόδια ασκητών και ομολογητών, τον τόπον αυτόν τον αγνώμονα δια τον οποίον ελέχθησαν όχι από άνθρωπο αλλά από τον Θεάνθρωπον τα τόσον εγκωμιαστικά λόγια «Ελήλυθεν η ώρα ίνα δοξασθή ο υιός του ανθρώπου» (Ιωαν. ιβ’ 23) και εις την πατρίδαν μας, που έχει ως εθνικόν της σύμβολον, το σύμβολον της χριστιανοσύνης, τον σταυρόν, και έχει ταυτίσει το έθνος με την θρησκείαν, την ορθοδοξίαν, και που εθεωρείτο ορθόν – και δικαίως – άλλοτε ότι ευρίσκεται μακράν του έθνους, ο περιπατών μακράν της ορθοδοξίας: την Ελλάδα που ηλευθερώθη με το σύνθημα «για του Χριστού την πίστι την αγία», ο κόσμος, ο πολύς, έχει απομακρυνθεί από τον Θεόν.

Η ηγέτις τάξις που πρέπει να δίδει το παράδειγμα δια λόγων και πράξεων και που εννοεί να την μιμήται η μεγάλη μάζα του λαού, έχει διαγράψει από τα διαφέροντά της την πνευματικήν ζωήν. Και έτσι ζώσα μακράν του Ευαγγελίου είτε ζη τον φυσικόν βίον, με ροπήν την ικανοποίησιν των απύθμενων απαιτήσεων κατωτέρων επιθυμιών, είτε έχει προσδεθεί εις το άρμα αντιχριστιανικών δοξασιών και αιρέσεων, προξενούσα διπλήν ζημίαν εις το έθνος.

Πρώτον, αποστερεί την κοινωνίαν από τους φωτισμένους χριστιανούς ηγέτας που θα της εξησφάλιζαν τα μέσα της υλικής και πνευματικής ζωής, και
Δεύτερον, σκανδαλίζει δια των λόγων και πράξεών της τους απλοϊκούς και αδυνάτους, τον λαόν: «δεν πιστεύουν οι τρανοί, άρα δεν υπάρχει Θεός». "


ΠΗΓΗ: ΤΑ ΑΝΑΜΕΝΟΜΕΝΑ ΚΟΣΜΟΪΣΤΟΡΙΚΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ Υπό το φως των προφητειών της Ορθοδοξίας, Κωνστ. Τσατάλου, Δευτέρα έκδοσις, Θες/νικη 1972, Εισαγωγή, Πνευματική Παρακμή παρ΄ημίν, σ. 21

Δευτέρα 26 Δεκεμβρίου 2011

ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΣ ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑ

" Οι σκοτεινοί σατανολάτραι νομίζουν, ότι ήλθεν η ώρα, να καθυποτάξουν την οικουμένην και να αναδείξουν τον κοσμοκράτορα αντίχριστον βασιλέα των.
Πιστεύουν ότι ευρίσκονται πλέον εις τον σκοπόν των σκοτεινών δυνάμεων, τον οποίον οι παλαιότεροί των έβλεπον πλησίον των. «Δύναμαι ήδη να σας αναγγείλω», έλεγε κάποιος εξ αυτών Εβραίος τον παρελθόντα αιώνα, «ότι είμεθα πλησίον του σκοπού. Μετ’ ολίγον ακόμη δρόμον ο κύκλος του συμβολικού όφεως, όστις παριστάνει τον λαόν μας, θα κλεισθεί» («Πρωτόκολλα των Σοφών της Σιών», Αθήναι, σ. 61-62). Δια τούτο σήμερον αι σκοτειναί δυνάμεις αναπτύσσουν δραστηριότητα γενικής εφόδου και σχετικήν προπαγάνδαν προ αποφασιστικής επιχειρήσεως. Προς τούτο απευθύνονται και εις τους θρησκεύοντας με κατάλληλον τρόπον και συνθήματα.

Επικαλούνται π.χ. την  τ ρ ί τ η ν  χ ι λ ι ε τ ί α ν  μ. Χ., η οποία θα είναι δήθεν απέραντος εποχή ειρήνης, αγάπης και επιγείου ευτυχίας! Τούτο προσπαθούν να υποστηρίξουν προπαγανδιστικώς δια πολλών. Δια της αστρολογικής π.χ. φλυαρίας περί του αστερισμού του υδροχόου, αλλά και δια της ηθελημένης παρερμηνείας της φράσεως της «Αποκαλύψεως» «χίλια έτη» (Αποκ. κ’, 6). Το τελευταίον τούτο διαδίδουν δια του σκοτεινού Χιλιασμού, αλλά και δια παρερμηνειών αιρετικών διδασκάλων, εκ των οποίων επηρεάσθησαν και Ορθόδοξοι, ομιλούντες οι δυστυχείς και γράφοντες εν προκειμένω αντιπατερικώς. Η προπαγανδιστική αύτη θέσις περί τρίτης χιλιετίας υποστηρίζεται σήμερον επισήμως μάλιστα δια των οικουμενιστών, ως είναι π.χ. Πάπας και ο Δημήτριος, οι οποίοι διαλαλούν, ότι ενώνονται αντιχριστιανικώς, «εν όψει της προσεγγίσεως της τρίτης μ.Χ. χιλιετηρίδος» (Λόγοι αιρεσιαρχών Πάπα και Δημητρίου, «Καθολική», 8-12.1987, σ. 2, «Επίσκεψις», 1,12,1979, σ. 14. Ιδέ και «η Εποχή του Αντιχρίστου», σ. 32-35).

Επιστολή περί Χριστού του προ του Πιλάτου Κυβερνήτου της Ιουδαίας, προς τον Τιβέριον Καίσαρα Αυτοκράτορα Ρωμαίον


Ήκουσα, ω Καίσαρ, ότι επιθυμείς να μάθεις ό,τι σοι γράφω νυν περί ανθρώπου τινός λίαν εναρέτου καλουμένου ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ, ον ο λαός θεωρεί Προφήτην και οι μαθηταί του Θεόν, λέγοντες ότι είναι υιός Θεού πλάστου ουρανών και γης και παντός ό,τι εν αυτή ευρίσκεται και υπάρχει. Τη αληθεία, ω Καίσαρ, ακούονται καθ’ εκάστην θαυμάσια πράγματα περί του Χριστού αυτού. Ανεγείρει νεκρούς και ιατρεύει ασθενείς δια μιας μόνης λέξεως.

Είναι ανήρ αναστήματος μετρίου, καλός την όψιν και μεγαλοπρέπειαν περιβεβλημένος ιδίως κατά το πρόσωπον ώστε όσοι τον ατενίζουν αναγκάζονται να τον αγαπούν και να φοβώνται. 
Έχει κόμην χρώματος καρύου ωρίμου εξικνουμένην μέχρι των ώτων του, εκείθεν δε μέχρι των ωμοπλατών του καταντά γαιόχρους αλλά μάλλον στιλπνή, διχάζεται δ’ αύτη εν τω μέσω άνωθεν κατά το σύστημα των Ναζαρηνών. 
Το μέτωπόν Του είναι λείον και γαλήνιον, το πρόσωπόν Του άνευ ρυτίδος ή κηλίδος, η ρίς και τα χείλη Του κανονικώτατα, το γένειόν Του είναι πυκνόν και του αυτού χρώματος της κόμης, δεν είνε δε μακρόν και διχάζεται εν τω μέσω. 
Το βλέμμα Του είναι σοβαρόν και εμποιούν φόβον, έχει δε δύναμιν ακτίνος ηλιακής. Ουδείς δύναται να τον παρατηρήση ατενώς. Όταν επιτιμά, φοβίζει, όταν δε πράττει τούτο, κλαίει. Είναι αξιαγάπητος και χαρίεις μετά σοβαρότητος. Λέγουσιν ότι ουδέποτε ώφθη γελών, αλλά πλειστάκις κλαίων. Έχει ωραίας τας χείρας και τους βραχίονας. Εν τη συνομιλία ευαρεστεί πάντας΄ δυσκόλως όμως φαίνεται, όταν δε φανή που, είναι μετριόφρων και έχει το ωραιότερον παράστημα του κόσμου. Είναι ωραίος ως η μητέρα του, ήτις εστίν η ωραιοτέρα Γυνή, η θεαθείσα ποτέ εις τα μέρη ταύτα.

Εάν όμως η Ση Μεγαλειότης, ω Καίσαρ, ποθεί να ίδη Αυτόν ως μοι έγραφες άλλοτε, πληροφόρησόν με, διότι θα Σοι Τον στείλω πάραυτα. Πάντες εν Ιερουσαλήμ θαυμάζουσι την σοφίαν, καίτοι ουδέποτε εσπούδασέ τι, και όμως είναι κάτοχος πάσης επιστήμης. Περιπατεί ανυπόδητος και ασκεπής την κεφαλήν. Πολλοί βλέποντες Αυτόν γελώσιν, αλλ’ όταν ευρίσκωνται  προ αυτού τρέμουσι και θαυμάζουσιν Αυτόν. Λέγουσιν ότι ουδέποτε εκηρύχθη διδασκαλία ως η ιδική Του, πολλοί δε των Ιουδαίων θεωρούσιν Αυτόν Θεόν. Άλλοι πάλιν μοι λέγουν ότι είναι εχθρός της Σης Μεγαλειότητος, ω Καίσαρ. Πολλαχώς με ενοχλούσιν οι μοχθηροί αυτοί Εβραίοι. Λέγεται ότι Αυτός ουδέποτε δυσηρέστησέ τινα, αλλ’ ότι μάλλον εποίησε το αγαθόν. Όλοι όσοι εγνώρισαν Αυτόν, λέγουσιν ότι ευηργετήθησαν παρ’ Αυτού. Όμως εις την Σην Μεγαλειότητα, ω Καίσαρ, εις την προς Σε υπακοήν ειμί πρόθυμος. Ό,τι διατάξεις, θέλει εκτελεστή.

Εν Ιερουσαλήμ, Ινδικτιώνος 7, Σελήνη 11
Της Σης Μεγαλειότητος πιστότατος και ευπειθέστατος
ΠΟΥΠΛΙΟΣ ΛΕΝΤΟΥΛΟΣ Κυβερνήτης της Ιουδαίας.


ΠΗΓΗ: ΤΡΙΑΔΙΚΗ ΔΟΓΜΑΤΟΛΟΓΙΑ, ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ 1960, ΑΝΑΤΥΠΩΣΙΣ 1981, σελ. 202, 203

Τρίτη 20 Δεκεμβρίου 2011

ΣΥΓΚΡΟΥΣΙΣ ΒΟΡΡΑ ΚΑΙ ΝΟΤΟΥ


(Αποσπάσματα)

" Μετά την αιφνίδιον κάθοδον του Βορρά και την επικράτησιν του Γωγ, κατάπληξις και σύγχυσις θα επικρατεί εις την οικουμένην.

«Τ ό τ ε  τ α ρ α χ θ ή σ ο ν τ α ι»  και  «τ α  έ θ ν η» τα «καθήμενα επί νότου γωνίας» (Μεθοδίου, ενθ’ ανωτ.σ. 46), ήτοι τα εκτός της κατοχής του Γωγ μείναντα, τα οποία θα αντεπιτεθώσι σφοδρώς συνενούμενα συμμαχικώς. Και ως «εξεγερθήσεται η ισχύς» του βασιλέως, ήτοι του άρχοντος, του Βορρά «και η καρδία αυτού επί βασιλέα του Νότου εν δυνάμει μεγάλη» (Δαν, ια’, 25), ούτω «και ο βασιλεύς του Νότου συνάψει πόλεμον εν δυνάμει μεγάλη και ισχυρά σφόδρα» κατ’ αυτού, προς εξοντωτικήν αναμέτρησιν. Τότε αι πολεμικαί δυνάμεις του Βορρά θα συμπτυχθώσι στρατηγικώς εις γραμμήν φοβεράς πολεμικής αναμετρήσεως, αφήνουσαι κατά την αναχώρησίν των κεκαυμένην γην. 
Το πολεμικόν μέτωπον θα στηθή εις το ύψος της Κωνσταντινουπόλεως και εις το πλάτος εθνών από της Αδριατικής Θαλάσσης έως της Κασπίας και του Ειρηνικού Ωκεανού.

Αρχιμ. Κουστένης "Η Αγάπη του Θεού"

Δευτέρα 19 Δεκεμβρίου 2011

ΚΑΘΗΡΗΜΕΝΟΣ ΚΑΙ ΑΝΑΤΕΘΕΜΑΤΙΣΜΕΝΟΣ ! (κατά τους θείους Κανόνας)


Είπεν εν Αθήναις ο Αρχιεπίσκοπος της καινοτομίας κ. Χριστόδουλος προσφωνών τον Πάπαν: «Αγιώτατε Πάπα Ρώμης» (Λόγος προσφωνήσεως Χριστοδούλου προς Πάπαν, «Χριστιανική», 10.5.2001, σ. 6-7), όπερ ψεύδος και ομολογία της αιρέσεως του Παπισμού, δημοσίως!

Είναι η προσφώνησις αύτη ψεύδος, επειδή ο Πάπας της Ρώμης, ως αιρετικός και αιρεσιάρχης της παπικής του αιρέσεως και δη κατακεκριμένος, ούτε αγιώτατος είναι ούτε αγιώτερος, ουδέ άγιος. Αντιθέτως, ο Πάπας είναι «ασεβέστατος» (Γ’ Οικουμενικής Συνόδου, Mansi, 4, 1212), ως λέγει και η Αγία Οικουμενική Σύνοδος της Εκκλησίας του Χριστού δια τον αιρετικόν και αιρεσιάρχην πατριάρχην Κωνσταντινουπόλεως Νεστόριον (428- 431). Δηλαδή, ασεβέστατος είναι ο Πάπας ως αμετανόητος αιρετικός και άρχων του σκότους της αιρέσεώς του, ήτοι της μέγιστης θανασίμου αμαρτίας!
Διότι η αίρεσις «το έσχατον πτώμά (πτώσις) εστι ψυχής» (Αγίου Γρηγορίου Νύσσης, PG. 44, 504) λέγει ο θείος λόγος. 
Μάλιστα η αίρεσις του Παπισμού, η οποία σήμερον ταυτίζεται με την παναίρεσιν και την πανψευδοθρησκείαν του Οικουμενισμού υπό την ηγεσίαν του νυν Πάπα, όστις αποδεικνύεται ο χείριστος των Παπών!

Διο ο Πάπας είναι ανατεθεματισμένος (Εγκυκλίου των Ορθοδόξων Πατριαρχών του 1848, Mansi, 40, 411) υπό του Θεού δια της Εκκλησίας Του και κατηραμένος (Εγκυκλίου των Ορθοδόξων Πατριαρχών του 1848, Mansi, 40, 411), και αβάπτιστος (Αγίου Νικοδήμου του Αγιορείτου, «Πηδάλιον» εκδ. 1970, σ. 55), συνεπώς και ανίερος και εκτός της Εκκλησίας λαϊκός και κοσμικός, και «η αιτία» (Αγίου Κοσμά του Αιτωλού) των παρόντων και ερχομένων δεινών. Διότι, ως γράφει ο Άγιος Δαλμάτιος προς την επαινούσαν αυτόν Γ’ Αγίαν Οικουμενικήν Σύνοδον, οι δια της αιρέσεως «αφιστάμενοι (αποχωριζόμενοι) από της του Θεού Χάριτος κατηραμένοι εισίν, ερριμένοι (έχοντες ριφθή) εις το σκότος το εξώτερον, ως και Νεστόριος, και οι ομόφρονες αυτού μετ’ αυτού» (Αγίου Δαλμματίου, Mansi, 4, 1257)! Αιρετικόν, λοιπόν, ψεύδος είναι η εν λόγω  προσφώνησις, κατά παράβασιν της θείας εντολής «μη κατακαυχαύσθε και ψεύδεσθε κατά της αληθείας» (Ιακώβ. γ’,14).

ΜΑΜΩΝΟΔΟΥΛΟΣ Η Ο.Ν.Ε.


Ο λόγος του Θεού λέγει «ου δύνασθε Θεώ δουλεύειν και μαμωνά» (Ματθ. στ’ 24).

Ο δε δουλεύων εις τον μαμωνάν αλλότριος του Θεού υπάρχει και εχθρός, ως οι εν τω Ναώ του Θεού πωλούντες οπαδοί του Ιουδαϊσμού της Αποστασίας και οι προστάται τούτων χριστοκτόνοι. 
Διο ο Σωτήρ Κύριος Ιησούς Χριστός ο Θεός, «ποιήσας φραγέλλιον εκ σχοινίων, πάντας» (Ιωάν.β’,15) τους ούτως αισχροκερδούντας «εξέβαλεν εκ του Ιερού, τα τε πρόβατα και τους βόας, και των κολλυβιστών εξέχεε το κέρμα  κ α ι  τ α ς  τ ρ α π έ ζ α ς  α ν έ τ ρ ε ψ ε ν» (Ιωάν.β’,15) !

Οι δε αρνηθέντες τον Σωτήρα Χριστόν τοιούτοι Ιουδαίοι εδούλευσαν εις τον μαμωνάν ανά τους αιώνας, και τας τελευταίας εκατονταετηρίδας ανέπτυξαν μετ’ άλλων ομοίως πλανωμένων την σκοτεινήν δύναμιν του διαβόλου Οικουμενισμόν («Πάσχα Κυρίου» Α. Δ. Δελήμπαση, Αθήναι 1985, σ. 606-607). Ούτος ταυτίζεται προς την φυλαργυρίαν, την ρίζαν «πάντων των κακών» (Α’ Τιμοθ. στ’,10), των οποίων τελευταίον μέχρι σήμερον είναι η λεγομένη Ο.Ν.Ε. (= οικονομική νομισματική ένωσις) των φανατικών οπαδών της λεγομένης Ε.Ο.Κ. ή Ε.Ε. της σατανοκρατίας. Δια ταύτης επιδιώκεται η οικονομική και τραπεζική δέσμευσις των ανθρώπων, ως άλλων βοών και προβάτων, και η δουλεία εις την αυλήν της ιουδαϊκής αποστασίας, ήτις εστί «συναγωγή του Σατανά» (Αποκαλ. β’,9), ως αποκαλύπτει ο Σωτήρ.

Αλλ’ ήδη καταφέρεται και κατά των σημερινών μαμωνοδούλων το «φραγέλιον» (Ιωάν.β’,15) του ερχομένου ολέθρου (Ιερεμ. λβ’,16), κατά την θείαν προφητείαν, «και κατέβη πυρ εκ του ουρανού από του Θεού και  κ α τ έ φ α γ ε ν  α υ τ ο ύ ς» (Αποκαλ. κ’,9). Διο λέγει προφητεύων και ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός: «Θα σας φορτώσουν μεγάλο κι ασήκωτο φόρο, αλλά δεν θα προφτάσουν» !


ΠΗΓΗ: Φύλλο της «Φωνής των Πατέρων» Οκτωβρίου- Δεκεμβρίου 1989, σ. 1.

Κυριακή 18 Δεκεμβρίου 2011

Πόσαι είναι αι ζωτικαί δυνάμεις της ψυχής;


565 Ειπέ μοι, πόσαι είναι αι ζωτικαί δυνάμεις της ψυχής;

Αι ζωτικαί δυνάμεις της ψυχής είναι τέσσαρες, ήτοι η Βούλησις, η Προαίρεσις, ο Θυμός και η Επιθυμία· και λέγονται ζωτικαί διότι μετ’ εκείνας ζη και αναζωούται ο άνθρωπος.
Και πρώτη μεν είναι η Βούλησις, και είναι όταν βούληται και θέλει το καλόν· η δε Προαίρεσις διαλέγει το καλόν απ’ το κακόν· και ο Θυμός είναι να θυμώνεται κατά του διαβόλου ως ορίζει ο Θεολόγος Γρηγόριος, και όχι κατά του ανθρώπου όπου είναι πλάσμα του Θεού.
Του θυμού οι αμαρτίαι είναι ο φθόνος, ο φόνος, το μίσος κλπ. Επί του θυμού θερμαίνεται και αναζέει το αίμα ως επί του πυρετού, όθεν και το γάλα της ωργισμένης γυναικός αποβαίνει βλαπτικώτατον, και μάλιστα δηλητήριον δια τα βρέφη, ώστε αναφέρονται ότι απέθανον εξαίφνης άμα καταπιόντα αυτό.
Και μερικοί των ιατρών λέγουσι ότι ο θυμός είναι παροδική τρέλλα, και συσφίγγει τας συστολάς της καρδίας και το δέρμα ωχριά και το σώμα όλον τρέμει, τα όμματα εξάπτονται η αναπνοή στενοχωριέται οι παλμοί της καρδίας γίνονται συχνότεροι και το αίμα συρρέει ορμητικώς προς την κεφαλήν, ώστε επισυμβαίνει συχνάκις και η αποπληξία.

567 Ειπέ μοι, Περί εγκεφάλου πώς αισθάνεται και κρίνει;

Όταν ο εγκέφαλος είναι υγιής αισθάνεται και κρίνει τον κίνδυνον του θανάτου του ήδη πνέοντος τα λοίσθια, αλλά όταν ο νους ευρίσκεται εσκοτισμένος, όπως υπό των νεφελών η σελήνη, δεν κρίνει τον κίνδυνον του θανάτου δια τούτο και φθισικός ευρίσκεται παραδόξως ιλαρός, διότι δεν αισθάνεται ο δυστυχής ότι μετ’ ολίγον αποθνήσκει ως λιμνάζοντος περί τον εγκέφαλον του αίματος, όθεν πολλά πάθη μένουσι επί πολύ ύπουλα και κρυπτά διότι πάσχει ο νους.

Παρασκευή 16 Δεκεμβρίου 2011

ΠΡΟΦΗΤΕΙΑ Ανωνύμου 1053 μ.Χ.

Επιστολή ιερέως Ν. Παπανικολοπούλου (φωτοτυπία) της χειρόγραφης προφητείας. Το αυθεντικό χειρόγραφο βρίσκεται  στη βιβλιοθήκη Ιεράς Μονής Κουτλουμουσίου Άγ. Όρους.




ΠΗΓΗ: ΤΑ ΑΝΑΜΕΝΟΜΕΝΑ ΚΟΣΜΟΪΣΤΟΡΙΚΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ, ΚΩΝΣΤ. ΤΣΑΤΑΛΟΥ, 1972, Β' ΕΚΔΟΣΗ, σ. 41.

Τετάρτη 14 Δεκεμβρίου 2011

Προηγείται η πτώσις της Βαβυλώνος της μεγάλης


«… Του αντιχρίστου προηγείται η πτώσις της «πόρνης της μεγάλης» (Αποκ.ιζ’1), ή της Βαβυλώνος της μεγάλης (Αποκ.ιζ’ 5), περί της οποίας ομιλεί η Αποκάλυψις (Αποκ.ιζ’ και ιη’). Είναι δε η Βαβυλών αύτη, γενικώς, η επί γης κοσμική εξουσία και πολιτεία, της οποίας η άσκησις δεν βασίζεται εις τον Θεόν και το θέλημα Αυτού, αλλά εις τον διάβολον και την αντίθεον αυτού θέλησιν. Η πολιτεία αύτη καταχράται (Α’ Κορ. ζ’ 31) τας εν τω κόσμω εξουσίας, αίτινες «υπό του Θεού τεταγμέναι εισίν» (Ρωμ. Ιγ’ 1), και εις τας οποίας «πάσα ψυχή» οφείλει να υποτάσσεται (Ρωμ. Ιγ’ 1) εν Κυρίω (Πραξ.δ’ 19, ε’ 29). Η άνομος πολιτεία κάθηται «επί το θηρίον το κόκκινον» (Ανδρέου Καισαρείας, PG. 106,376), το «γέμον ονόματα βλασφημίας, έχον κεφαλάς επτά και κέρατα δέκα» (Ανδρέου Καισαρείας, PG. 106,376), δηλαδή τον διάβολον, τον φονικόν και αιμοχαρή (Ανδρέου Καισαρείας, PG. 106,376).

Ειδικώτερον, Βαβυλών ονομάζεται πάσα πρωτεύουσα πόλις (Ανδρέου Καισαρείας, PG. 106,377) και πολιτεία μιμουμένη την ασέβειαν της παλαιάς μεγάλης πόλεως της Ανατολής, της Βαβυλώνος της Μεσοποταμίας. Έγκειται δε η ασέβεια αύτη εις την αποστασίαν από του Θεού, εις την εργασίαν παντός κακού, εις την ανάπτυξιν ζωής απιστίας και ποικίλης αμαρτίας και ανομίας, και εις τον διωγμόν των ανθρώπων του Θεού. Εις τας πόλεις και πολιτείας ταύτας ευρίσκονται «αίματα προφητών και αγίων… και πάντων των εσφαγμένων επί της γης» (Αποκ. Ιη’ 24 και Ανδρέου Καισαρείας, PG. 106,377). Δια τούτο αύται παρομοιάζονται προς θηρία, ήτοι τα θηρία της προφητείας του Δανιήλ (Δαν. Ζ’ 2-25), εκ των οποίων το πρώτον, ως κεφαλή (Δαν.β’ 31-32, 37-38) της ανόμου επί γης εξουσίας, είναι η Βαβυλών της Μεσοποταμίας, το δε τελευταίον η αντίχριστος Ρώμη.

ΕΞΕΛΘΕ ΕΞ ΑΥΤΗΣ Ο ΛΑΟΣ ΜΟΥ


Διο η εντολή Κυρίου προς τους πιστούς αυτού προ του επερχομένου ολέθρου είναι αύτη:

«Φεύγετε εκ μέσου Βαβυλώνος και ανασώζετε έκαστος την ψυχή αυτού» (Ιερεμ.κη’,6) !  Το αυτό δε εντέλλεται και η άλλη αποκαλυπτική «εκ του ουρανού» φωνή, λέγουσα. «Έξελθε εξ αυτής ο λαός μου, ίνα μη συγκοινωνήσητε ταις αμαρτίαις αυτής και ίνα εκ των πληγών αυτής μη λάβητε» (Αποκαλ.ιη’,4).

Πας ορθόδοξος πιστός εις «πάντα όσα» ενετείλατο ημίν ο Κύριος (Ματθ.κη’,20) και «επί πάσιν οις ελάλησαν οι Προφήται» (Λουκ.κδ’,25) αυτού, λύει «πάντα σύνδεσμον αδικίας» (Ησ.νη’,6) προς την Βαβυλώνα την μεγάλην και τα τέκνα αυτής.

Περί Ταλμούδ


(απόσπασμα)

“   Το Ταλμούδ είναι δια τους Εβραίους ο θρησκευτικός κώδιξ, και έχει το κύρος ως ιερόν βιβλίον και δια τούτο το μελετώσιν όσοι έχουσιν αξιώσεις επί του τίτλου του λογίου΄ όθεν και ημείς εκ του βιβλίου Πέτρου Α. Κασιμάτη «περί ανθρωποθυσιών παρ’ Εβραίοις» Δικαστικαί Αποφάσεις, εκδόσεως 1891, αντιγράφομεν κατά συγκοπήν τα εξής:

Σελίς 26: Εν τω θρησκευτικώ βιβλίω των Εβραίων τω Χορκοϊμ απαντάται ότι «Ο απειθών εις τον Νόμον του Μωυσέως δύναται τυχείν συγχωρήσεως, αλλ’ ο παραβιάζων τα κελεύσματα του Ταλμούδ θανάτω τιμωρήσθω». Επίσης λέγει ότι «Πας όστις ήθελεν εκφέρει δισταγμούς περί του θεοπνεύστου των γραψάντων το Ταλμούδ ή δοξασίας εναντίας των εν αυτώ περιεχομένων, έξει την αιώνιον κόλασιν».

ΑΠΟΔΕΙΚΝΥΕΤΑΙ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΙΚΗ ΨΕΥΔΟΣΥΝΟΔΟΣ


Γιατί η «σύνοδος του Φαναρίου της 24.5.2005 δεν είναι ορθόδοξος; Γιατί δεν τήρησε τους όρους της Ορθοδόξου Συνόδου. 
Και να η απόδειξη:

Θείος όρος της Ορθοδόξου του Χριστού Εκκλησίας ορίζει, ότι δεν είναι δυνατόν εν Ορθοδόξω «Συνόδω συναριθμήναι τους περί πίστιν ασεβούντας». Δηλαδή, δεν γίνεται να συναθροίζονται  ως ορθόδοξοι συνοδικοί αυτοί που ασεβούν στην ορθόδοξη πίστη, αυτοί που είναι αιρετικοί και παναιρετικοί οικουμενιστές.
Πώς λοιπόν μπορεί αυτή η σύνοδος να λέγεται ορθόδοξος και όχι αντορθόδοξος;

Δεύτερος θείος όρος ορίζει ότι δεν γίνεται να συνεδριάσουν μαζί ως ορθόδοξοι συνοδικοί σε Ορθόδοξη Σύνοδο όσοι κατηγορήθηκαν επί κακοδοξία «παρά αξιόπιστων ανθρώπων». Και οι οικουμενιστές για δέκα χρόνια καταγγέλλονταν για κακοδοξία.
Ο πατριάρχης κ. Βαρθολομαίος και αποδοκιμάζεται, όπως έγινε από δεκάδες κληρικούς και λαϊκούς προσκηνυτές προ της Ιεράς Μονής Χοζεβά των Αγίων Τόπων το έτος 1995, όπου και αναθεματίσθηκε από αυτούς.
Δεν είναι λοιπόν η «σύνοδος» αυτή συνέδριο υποδίκων;

Η ΚΑΘΟΔΟΣ ΤΟΥ ΓΩΓ ΑΠΟ ΒΟΡΡΑ


Τον καιρόν της επικειμένης θείας οργής του ολέθρου «θλιβήσονται οι άνθρωποι» («Ανωνύμου Παράφρασις των του Βασιλέως Λέοντος Χρησμών», PG.107,1144) υπό πρωτοφανών τοπικών πολέμων. Θα ακούωσιν ούτοι «πολέμους και ακοάς πολέμων» (Ματθ.κδ΄,6-8). 
«Εγερθήσεται γαρ έθνος επί έθνος και βασιλεία επί βασιλείαν και έσονται λιμοί και λοιμοί και σεισμοί κατά τόπους» (Ματθ.κδ΄,6-8), ήτοι σεισμοί «μεγάλοι» (Λουκ.κα΄,11), «και μαχαίρα ανθρώπου επί τον αδερφόν αυτού εσταί» (Ιεζεκ.λη΄,21). «Πάντα δε ταύτα αρχή ωδινών» (Ματθ.κδ΄,6-8). Τον δε βορράν, ως «λέβητα υποκαιόμενον» είδεν ο Προφήτης, διότι «από προσώπου βορρά εκκαυθήσεται τα κακά επί πάντας τους κατοικούντας την γην» (Ιερεμ.α΄,13-14) ασεβείς, δια του «Γώγ» άρχοντος «Ρώς, Μοσόχ και Θοβέλ» (Ιεζεκ.λη΄,3)
( ... )

  ΌΤΑΝ Η ΠΑΡΑΤΑΞΙΣ ΤΟΥ ΝΟΤΟΥ ΕΠΙΤΕΘΕΙ αιφνιδίως προς συντριβήν νοτίων στηριγμάτων του Βορρά της Ανατολικής Μεσογείου, εξεγείρεται ο αναβράζων Βορράς! Τότε θα ταραχθώσι τα «επί τα βόρεια μέρη» (Μεθοδίου, «Χρησμοί και Προφητείαι…»,σ.46) έθνη και κινήσωσιν αιφνιδίως «μετά μεγάλης βίας και δριμύτητος θυμού» (Μεθοδίου, «Χρησμοί και Προφητείαι…»,σ.46) εις πόλεμον εκδικήσεως πρωτοφανούς εκτάσεως και ταχύτητος. 

Η Αναλαμπή της Ορθοδοξίας (Μέρος 3ο)


Η μακαρία εποχή της Αναλαμπής της Ορθοδοξίας μετά των ουρανίων και επιγείων αγαθών θα διαρκέση ολίγον σχετικώς χρόνον, κατά το πάνσοφον σχέδιον του Θεού της σωτηρίας και δικαιοκρισίας των ανθρώπων. Πάντως, ο Μακρυγιάννης είδε «το πενήντα θαμπωμένο» (Μαρκυγιάννη, ενθ’ ανωτ.σ,199), ήτοι ακαθόριστον.

Εάν επετρέπετο εις τον Διάβολον να καταστρέψη την οικουμένην κατά βούλησιν, ουδείς ο σωζόμενος, ουδέ και αυταί αι συνθήκαι της επιγείου ζωής! Αλλ’ επειδή, ουχί ο «ανθρωποκτόνος» (Ιωάν.η’,44) ούτος και αι σκοτειναί του δυνάμεις, αλλ’ ο Χριστός κυβερνά, κατά το «εδόθη μοι πάσα εξουσία εν ουρανώ και επί της γης» (Ματθ.κη’,18), ο όλεθρος θα επέλθη εις την ανθρωπότητα, κατά το «τα δύο μέρη αυτής εξολοθρευθήσεται και εκλείψει, το δε τρίτον υπολειφθήσεται (Ζαχαρ.ιγ’,18)» εν τη γη.

Η Αναλαμπή της Ορθοδοξίας (Μέρος 2ο)


Αποκάλυψη  Ιωάννου, κεφ κ’ στ.9

«9 Καὶ ἀνέβησαν ἐπὶ τὸ πλάτος τῆς γῆς, καὶ ἐκύκλευσαν τὴν παρεμβολὴν τῶν ἁγίων καὶ τὴν πόλιν τὴν ἠγαπημένην· καὶ κατέβη πῦρ ἐκ τοῦ οὐρανοῦ ἀπὸ τοῦ Θεοῦ καὶ κατέφαγεν αὐτούς.»
Κατά Λουκάν, κεφ. ιζ’, στιχ. 20
«20 Ἐπερωτηθεὶς δὲ ὑπὸ τῶν Φαρισαίων πότε ἔρχεται ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ, ἀπεκρίθη αὐτοῖς καὶ εἶπεν· οὐκ ἔρχεται ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦμετὰ παρατηρήσεως»

Κατά Μάρκον, κεφ. ιγ’, στ. 19-20
«19 Ἔσονται γὰρ αἱ ἡμέραι ἐκεῖναι θλῖψις, οἵα οὐ γέγονε τοιαύτη ἀπ᾿ἀρχῆς κτίσεως ἧς ἔκτισεν ὁ Θεὸς ἕως τοῦ νῦν καὶ οὐ μὴ γένηται. 20 Καὶ εἰ μὴ ἐκολόβωσε Κύριος τὰς ἡμέρας, οὐκ ἂν ἐσώθη πᾶσα σάρξ·ἀλλὰ διὰ τοὺς ἐκλεκτοὺς οὓς ἐξελέξατο ἐκολόβωσε τὰς ἡμέρας.»

Η Αναλαμπή της Ορθοδοξίας (Μέρος 1ο)


Η Αναλαμπή της Ορθοδοξίας θα έλθη μετά τον όλεθρον της λαίλαπος του μεγάλου πολέμου, δια του οποίου «καθαρισθήσεται η γη» (Ιεζεκ.λθ’,16) από των σατανοκρατικών σκοτεινών δυνάμεων και των αμετανοήτων ασεβών οπαδών των, «και κατοικηθήσονται αι νήσοι επ’ ειρήνης» (Ιεζεκ.λθ’,6), ήτοι αι κατά τόπους Ορθόδοξαι Εκκλησίαι (Γρηγορίου Θεολόγου,P.G.36,608).

Τότε ο Θεός θα αναδείξει ευσεβή εκκλησιαστικήν και πολιτικήν παγκόσμιον εξουσίαν, και τον «από πενίας» «βασιλέα» (Ανδρέου δια Χριστόν Σαλού,P.G.111,676,853) «Ιωάννην» (Μεθοδίου, «Χρησμοί και Προφητείαι»,σ.47-48), κατά το «βασιλέα μετά δόξης όψεσθε» (Ησ.λγ’,17,22), τον οποίον, κυριολεκτούμενον επί του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού  (Ησ.λγ’,17,22), αναφέρεται τυπικώς και προδρομικώς και εις τούτον. Τότε «κηρυχθήσεται τούτο το Ευαγγέλιον της Βασιλείας» του Θεού, δηλαδή το ορθόδοξον, αντί των νυν αιρετικών κηρυττομένων, «εν όλη τη οικουμένη, εις μαρτύριον πάσι τοις έθνεσιν» (Ματθ.κδ’14), τα δε έθνη θα μετανοώσι και θα βαπτίζονται ορθοδόξως κατά λαούς, μεταξύ δε τούτων κατά μέρος και το των Ισραηλινών (Α.Δ.Δελήμπαση, «Φοβερά και Θαυμαστά Ερχόμενα Γεγονότα», Αθήναι 1986,σ.68).

Αιρέσεις πρόδρομοι του Αντιχρίστου


"... Η φιλόκοσμος ανθρωπότης προετοιμάζεται παρά του διαβόλου να δεχθή τον αντίχριστον, δια της δημοκρατικής αναρχίας και συγχύσεως και δια της αποστασίας. …

Αιρέσεις πρόδρομοι του Αντιχρίστου

Εκ των παλαιοτέρων αιρέσεων, κυρίως πρόδρομος του Αντιχρίστου είναι ο Αρειανισμός. Η Αρειανή αίρεσις «πρόδρομος ελογίσθη του αντιχρίστου» (Μ. Αθανασίου, ΒΕΠΕΣ, 30,128) και «μελέτη και Παρασκευή και προοίμιον της του αντιχρίστου παρουσίας» (Γρηγορίου Νύσσης, PG.45,884). … Η αίρεσις αύτη, πολεμεί την Θεότητα του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, λέγουσα, ότι δήθεν ο Υιός και Λόγος του Θεού δεν είναι αληθινός Θεός, αλλά «κτίσμα... εστί και ποίημα» (παρά Μ. Αθανασίω, ΒΕΠΕΣ,30,129) του Θεού. Οι Αρειανοί μάχονται κατά «της του Λόγου Θεότητος» (Αλεξάνδρου Αλεξανδρείας, PG.18,576) και επιχειρούν «μεταλλάξαι την πίστιν» (Γρηγορίου Νύσσης, PG.45,884), προς ίδιων αυτών όλεθρον και των ακολουθούντων αυτούς. …

Πώς ο Θεός Λόγος γίνεται άνθρωπος και ονομάζεται Χριστός;


454 Ειπέ μοι, μήπως ο Πατήρ είναι πρώτος του Υιού και πρώτιστος του αγίου Πνεύματος;

Ταύτην την θεολογίαν ή μάλλον την θεομαχίαν ειπείν ουδέπω μέχρι και νυν ηκούσαμεν, όθεν,
Πας ο λέγων ότι «ο Πατήρ πρώτος μεν Υιού΄ πρώτιστος δε του Πνεύματος» ούτος βλασφημεί.
Ημείς ορθοδόξω φρονήματι λέγομεν ότι, ούτε ο Πατήρ, είναι πρώτος του Υιού, αν και είναι αίτιος του Υιού΄ ούτε ο Υιός είναι δεύτερος του Πατρός αν και εγεννήθη εκ του Πατρός. Και εάν λέγομεν τον Θεόν Πατέρα αρχήν είναι του Υιού, και μείζονα, πλην ουχί προτερεύειν αυτόν του σαρκωθέντος Υιού, χρόνω, ή φύσει υποφαίνομεν.

476 Ειπέ μοι, μήπως και εκ του Υιού εκπορεύεται το άγιον Πνεύμα καθώς λέγουσιν οι Λατίνοι;

Ο σαρκωθείς του Θεού Πατρός συναϊδιος και ομοούσιος Λόγος, ο τα πάντα γιγνώσκων τα του Πατρός και τα του Πνεύματος, τους Μαθητάς αυτού επαγγελόμενος περί του αγίου Πνεύματος, έλεγε.

ΚΑΤΑΚΡΙΤΟΙ ΟΙ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΑΙ


Ως γνωστόν, η θεία Ορθοδοξία έχει τας Ιεράς Συνόδους, Οικουμενικάς και Τοπικάς, ο δε Οικουμενισμός, αντί συνόδων έχει διασκέψεις («Η αίρεσις του Οικουμενισμού», Α.Δ. Δελήμπαση, Αθήναι 1972, σ.98 εξ) ! (…)

Έγινε εις Βραζιλίας τοιαύτη διάσκεψις υπό το όνομα της Γενικής Συνελεύσεως («Αποκάλυψις Ιησού Χριστού» του Θεού, κ’,2) του οικουμενιστικού «Συμβουλίου Εκκλησιών» (Πατριάρχου Αλεξανδρείας Μ. Αθανασίου, ΒΕΠΕΣ, 31,260), ως είναι οι αιρετικοί. Ενώ εις την εν λόγω οικουμενιστικήν, ήτοι παναιρετικήν, συνέλευσιν, πάντες σχεδόν οι των «τεσσάρων χιλιάδων συνέδρων» («Εφημερίς «Καθημερινή»,16.2.2006) ήσαν αιρετικοί ή φιλαιρετικοί! Επίσης εις Σύνοδον της Ορθοδοξίας δεν δύνανται να μετάσχωσιν οι «υπό κατηγορίαν» (ΣΤ’ Κανόνος Β’ Οικουμενικής Συνόδου. ΟΔ’ Αποστολικού Κανόνος) επί κακοδοξία (Πατριάρχου Αλεξανδρείας Μ. Αθανασίου, ΒΕΠΕΣ, 31,260) «παρά αξιοπίστων ανθρώπων» (ΣΤ’ Κανόνος Β’ Οικουμενικής Συνόδου. ΟΔ’ Αποστολικού Κανόνος). Αλλά εις την εν λόγω παναιρετικήν συνέλευσιν οι σύνεδροι ήσαν ως αιρετικοί αναθεματιζόμενοι, κατά το «όλοις τοις αιρετικοίς ανάθεμα» (Ζ’ Οικουμενικής Συνόδου, Mansi, 13, 397-400) των Αγίων Οικουμενικών Συνόδων της αληθευούσης Ορθοδοξίας! Εις παναιρετικήν, λοιπόν, ψευδοσύνοδον μετέβησαν οι εξ Ορθοδόξων μετάσχοντες της οικουμενίστικης διασκέψεως.

Τρίτη 13 Δεκεμβρίου 2011

Περί Μασωνίας

… Επίσης γνωστόν τυγχάνει, ότι οι δήθεν Ευαγγελισταί, οι Χιλιασταί, οι ερμηνευταί των Γραφών, καθώς και τόσοι άλλοι με χριστιανικάς προσωπίδας, είναι παραφυάδες εβραϊκαί με χριστιανικά προσχήματα και ονόματα. Ομοίως, Εβραίοι είναι και οι Μασσώνοι και θεωρούν και αυτοί τους Χριστιανούς ως βέβηλους, επειδή δεν έχουν μυηθή εις τα της Μασσωνίας, και διατάσσουν τον προσήλυτον να ορκισθή ως εξής:

Αι Γενεαί Πάσαι


Εδώ και πολλές γενεές Ελλάδα μου, σου προσφέρουν να υμνείς τον πνεύμα που σε οδηγεί προς την αθάνατη ταφή σου.

Καθηλωμένος επάνω στην ξύλινη γνώση, σου διδάσκουν να άρεις την μάθηση που μέσα στον τάφο της αγάπης σου σε κηδεύει.

Ως μυροφόροι ήρθαν οι μάγοι και οι ποιμένες σου να σε μυρώσουν πως είσαι ο Χριστός τους πριν εσύ το φρόνημα της φύσης της καρδιά σου να δεις.

Αυτοί σε θρέψανε ουράνιο άρτο, και με τον λόγο τους σε χτύπησαν την αχίλλειο σου πτέρνα της ανθρωπιάς ...

***
σε πρώτο πρόσωπο αγαπημένα μου αδέλφια να μελετάτε τις γραφές κ την ορθοδοξία μας και όσο μετουσιάζεστε με το άγιο ευαγγέλιο, τόσο ορθόδοξοι χριστιανοί να γευόμαστε την ανάσταση της αλήθειας.

Ιωάννης