Τρίτη 19 Δεκεμβρίου 2017

Έτσι έγινε ο τρίτος παγκόσμιος πόλεμος

Έτσι έγινε ο τρίτος παγκόσμιος πόλεμος.

Τότε οι Εβραίοι έριχναν τα τείχη των ξένων χωρών με τις τρομπέτες και την κιβωτό των δέκα εντολών.
Σήμερα το κάνουν...αντί για τρομπέτες έχουν τα ΜΜΕ με τους ευσεβείς κλέφτες και απατεώνες εξευτελιστές της Ορθοδόξου Θεο-παιδείας του ανθρώπου.
Αντί τις δέκα εντολές .. έχουν της εκκλησία τους....τις στοές των πεφωτισμένων.
Και αντί για κατασκόπους έχουν την πόρνη εκκλησία του αντιχρίστου... που διαστρέβλωσε την Ελληνική παιδεία των Αγίων Πατέρων μας.
Και γκρέμισε το κάστρο της αλήθειας του Θεού.
Οι Εβραίοι βγάζουν νόμους για την χώρα μας… που επιτρέπει τους ισλαμιστές να μπουν ειρηνικά στην νέα τους πατρίδα.
Και όλη η προσωπική περιουσία της Ελλάδος πέρασε όπως της Ιεριχούς η πόλη τα έθνη και η Ελλάδα μας στα χέρια του Ισραήλ.


Ιεριχώ : ο εσωτερικός χώρος του ανθρώπου
Το κάστρο του αυτεξουσίου του
Της ψυχής το βασίλειο.

Ιωάννη εν Χριστώ


Δευτέρα 18 Δεκεμβρίου 2017

Η ΜΕΤΟΥΣΙΩΣΗ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ

Ο Λόγος το χώμα δεν αγγίζει,
κι όμως σμίγει τον ουρανό με τη γη.

Ο Λόγος είναι το αστέρι μέσα από το πουθενά στο τώρα του που γεννήθηκε,
Δώρο από τον Θεό φυτεμένο μέσα στα μύχια της κάθε Του ψυχής.
Ο Λόγος είναι αυτός που χαράζει και κρατά σε τάξη το σύμπαν.
Ο Λόγος είναι της γέννησης της ψυχής η μάνα, είναι αυτό που γεννήθηκε να ζει στου κόσμου μας το εμείς.

Ο χρισμένος τον Λόγο είναι ο άνθρωπος και δεν εφεύρε ο άνθρωπος τον Λόγο, αλλά ο Λόγος είναι το φως της ανθρωπιάς.
Σταγόνες της βροχής οι άνθρωποι και ο Θεός είναι το νερό και ο Χριστός είναι ο ήλιος που ζεσταίνει όλες τις σταγόνες στο δικό τους λιβάδι και με προσωπική τους ευλογία από τον Θεό, να ζει η κάθε σταγόνα τον δικό της ήλιο στον δικό της κύκλο.

Το άστρο της αυγής φυτεμένο από το χέρι του Θεού μέσα στα σπλάχνα του παιδιού του.
Τούτος δε, δεν είναι ο Έλλην Λόγος αλλά Ελλήνων Λόγος του ενός σώματος του Υψίστου Θεού.

Οι εποχές για άλλους είναι προ Χριστού και μετά Χριστού, μα και για κάποιους υπάρχει η εποχή προ Σελήνης και μετά Σελήνης.
Έτσι για μας τους Έλληνες ήρθε η εποχή που θα λέμε αντί μετά Χριστόν.... μετά των Ιουδαίων.
Και αντί για τη φράση "η νέα Ιερουσαλήμ" θα λέμε Χριστός Αληθώς Ανέστη, κρίναι ζώντες και νεκρούς, Αγίους ζώντες και νεκρούς και από τη βασιλεία τούτη τίποτα δεν θα λείψει από των Ελλήνων το φως των Εθνών, το πνεύμα της ειρήνης.

Ειρηνεύετε, εκεί κατοικεί Θεός.

Μετανοείτε!

Ιω


Ηθικόν δίδαγμα:
Ο Λόγος είναι το φυσικό νερό της αγάπης του Θεού που ξεδιψά την ψυχή που πίνει το νερό της αλήθειας του Υιού του Ανθρώπου.
Δόξα σοι ο Θεός

Και εν αρχή το κατά Ιωάννη Ευαγγέλιο... είναι η μετουσίωση της ψυχής με τον μαθητή που αγαπά ο Χριστός....η χριστοποίηση της ψυχής που κατοικεί εις την άγνοια του Άδη.


ΝΕΜΕΣΙΣ

Η ιουδαϊκή παιδεία του κράτους στα σχολεία των Ελλήνων όπως την παρουσιάζουν οι σοδομιστές των Υιών του φωτός.
Σαν πρόβατα έχουν τα παιδιά μας...
Αυτοί οι τρεις τέχνη παρουσιάζουν… το τι κάνουν στους χριστιανούς... Με την γυναίκα να ποδοπατά και να βεβηλώνει τα Χρηστά μας...Η πόρνη Βαβέλ τους…  παρουσιάζουν την φάτνη των παιδιών μας που ως τα προβατάκια που από το νηπιαγωγείο τα σταβλοποίησαν στης ανθρωπιάς τους το στέμμα...στους υιούς του ανθρώπου...


Ο Ιησούς Χριστός γουρούνια αποκαλούσε τους ομοφυλόφιλους..και έχιδνες αποκαλούσε τις μάνες τέτοιων παιδιών.
*****

ΟΤΑΝ ΕΒΑΛΑΝ ΦΩΤΙΑ ΣΤΙΣ ΣΑΡΚΕΣ...
ΟΙ ΣΑΡΚΕΣ ΕΓΙΝΑΝ Η ΦΛΟΓΑ.
ΕΝΑΣ ΤΙΤΑΝΑΣ ΑΠΟ ΜΑΥΡΗ ΦΩΤΙΑ…
ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΟ ΧΩΜΑ ΤΟ ΣΩΜΑ ΤΟΥ ΚΟΥΝΙΕΤΑΙ ΚΑΙ ΚΑΙΕΙ ΤΑ ΧΩΜΑΤΑ ΠΟΥ ΤΟΝ ΣΚΕΠΑΖΟΥΝ...
ΕΤΣΙ ΕΙΝΑΙ Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΨΥΧΗ,
ΠΟΥ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΑ ΤΑΡΤΑΡΑ ΤΗΣ ΓΕΝΙΕΤΑΙ.
ΕΝΑ ΚΟΡΜΙ ΘΕΪΚΟ...ΜΕΣΑ ΣΕ ΜΙΑ ΘΑΛΑΣΣΑ ΠΟΥ ΓΕΜΙΖΕΙ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΩΚΕΑΝΟΥΣ ΜΕ ΤΟ ΦΩΣ ΤΟΥ ΟΛΥΜΠΙΟΥ ΔΑΥΛΟΥ ΤΗΣ ΕΙΡΗΝΗΣ ΤΩΝ ΥΙΩΝ ΤΟΥ ΑΝΘΡΏΠΟΥ!

ΕΙΡΗΝΗ ΥΜΙΝ ΕΝ ΗΜΙΝ.

ΔΙΟ ΤΟ ΚΟΡΜΙ ΕΙΝΑΙ ΧΩΜΑ .... ΔΕΝ ΔΙΑΒΑΖΕΙ ΧΩΡΙΣ ΨΥΧΗ.
Μα οι άνθρωποι είναι στην ψυχή τους χώμα…
Από τους καλλιτέχνες που μας φωτίζουν την νέα φάτνη τους... του αντιχρίστου η γέννα.

Ιωάννης εν Χριστώ


ΜΕΤΑ ΦΟΒΟΥ ΘΕΟΥ ΣΤΟΥΣ ΜΗ ΟΡΓΙΖΟΝΤΕΣ ΜΕ ΤΟ ΑΔΙΚΟ

Η Βεβήλωση της Θείας Χάριτος της Αγίας Τριάδος Είναι ασυγχώρητη και αναθεματέα από το Ουράνιο σύνταγμα των εν σαρκί αγγέλων Ορθοδόξων Αγίων βασιλέων.
***

Ξένοι λαοί σε μια εικόνα μιας ψυχής του γενίτσαρου και του αφέντη του…
το ισλάμ στα άγια των Αγίων Ελλήνων πάνω,
και το Ισραήλ που τους παραδίνει το κλειδί της
βασιλείας του μεσσία τους εν Ελλάδι,
αντί του Χριστού μας την παιδεία.

Όχι γιατί χρωστάνε χρήματα,
αλλά γιατί το χρήμα είναι ο δικός τους θεός... και ο ου κλέψεις είναι ο κλέφτης,
ο ου φονέψεις είναι ο δολοφόνος,
ο ου πορνέψεις είναι ο πόρνος.
Ο μόνος κύριος και Θεός που αληθινά λατρεύουν είναι να κλέβουν και με τα κλεμμένα να κυβερνούν.

Χριστός ανέστη! Και του θανάτου τους εργάτες θάνατο χαρίσει αιώνιον αθάνατον.
Και τους εν τω άγιω τάφο προσκυνούντες Αυτόν...την Βασιλεία του.


Ιωάννης εν Χριστώ

Πέμπτη 14 Δεκεμβρίου 2017

ΞΥΠΝΗΣΤΕ ΕΛΛΗΝΕΣ! ΧΑΣΑΤΕ ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΣΑΣ!

Τον μίσησαν και τον μισούν αυτοί που αυτός αγάπησε.
Μα τον μίσησαν και τον μισούν γιατί ποτέ δεν αγάπησε τον φθόνο τους, την μισαλλοδοξία και την υποκρισία τους.
Με εγκώμια και ωσαννά τον προϋπαντούσαν για να τον πείσουν πως είναι πατριώτες του Υψίστου Θεού, μόνο και μόνο για να ευλογήσει τα αντίχριστα θέλω τους.

Παιδόφιλοι,straight και transexual gay…
Πείθουν τον κόσμο πως ο σατανάς έχει την δύναμη Θεού, με εξουσία να κλέβει το αυτεξούσιο του ανθρώπου και πως η ανθρωπιά μόνο στην εικόνα βαπτίζεται την θεανθρωπιά του Ιησού Χριστού.
Και για παιδεία της ουσίας στην καρδιά του ανθρώπου φυτεύουν του αντιχρίστου τα ωσαννά, τα εν ανθρώποις ευδοκία, τον φθόνο, το μίσος, το ψέμα και την υποκρισία.
***

Όποιος Χριστόν εβαπτίσθηκε παιδιά μου, Χριστόν ενδύθηκε·
τουτέστιν όταν κοινωνείς το Σώμα και το Αίμα του Ιησού Χριστού είσαι το ένα με όλους τους άλλους.
Κι αν δεν το γνωρίζεις αυτό και δεν το γνωρίζουν και οι άλλοι, τότε δες και ποιος είναι ο διάβολος που λέει ότι αυτός που κοινωνάς είναι ένας άλλος από σένα.

Αδέλφια μου, εμείς Σώμα Χριστού εσμέν.
Ξυπνήστε, χάσατε την ψυχή σας.
Τα παιδιά σας, την περιουσία σας, τα Όσια και Ιερά σας.
Η Εκκλησία της Ελλάδος πρόδωσε την ανθρωπιά μας.
Αδερφωθείτε ήγγικεν η ώρα του Ιησού Χριστού.

Ιωάννης εν Χριστώ


Η ΑΓΙΑ ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ


Ημερομηνία εορτής 22 Δεκεμβρίου

Στα χρόνια που βασίλεψε ο ασεβέστατος Διοκλητιανός, στην ξακουστή Ρώμη ήταν ένα κορίτσι που λεγόταν Αναστασία. Όμορφη, με ωραία κορμοστασιά, από γένος πλούσιο και φημισμένο, με χαρακτήρα και τρόπους τέλειους. Η δε ευγένεια της ψυχής της ήταν μεγαλύτερη από το κάλλος του σώματός της. Ήταν θυγατέρα κάποιου ειδωλολάτρη Πραιτεξάτου και της μάθαινε γράμματα ένας ενάρετος άνθρωπος, ο Χρυσογόνος. Ευσεβέστατος, με πίστη στον αληθινό Θεό, δίδαξε την ευσέβεια και την πίστη του στην Αναστασία, που καταφρόνησε τα αναίσθητα είδωλα. Ο δε πατέρας της την πάντρεψε, παρά την θέλησή της, με τον ειδωλολάτρη και πλούσιο Ποπλίονα. Η Αναστασία τον μισούσε και δεν θέλησε ποτέ να κοιμηθεί μαζί του, γιατί αγαπούσε την παρθενία χάρη του Χριστού και προφασιζόταν συνεχώς πως ήταν άρρωστη. Καθημερινά προσευχόταν στον Χριστό, τηρούσε τις εντολές του και πάνω από όλα είχε μεγάλη ταπείνωση.

Για αυτόν τον λόγο, πολλές φορές έβγαζε τα πολύτιμα και λαμπρά φορέματά της και ντυνόταν φτωχικά, για να μην την γνωρίσουν, και πήγαινε με μια ευσεβέστατη δούλη της στις φυλακές, όπου περιποιούνταν τις πληγές και τα τραύματα των χριστιανών από τα βασανιστήρια. Σκούπιζε, καθάριζε τα αίματα και τις πληγές. Πρόσφερε κάθε άλλη υπηρεσία σαν δούλη του Χριστού. Καταφιλούσε τις πληγές τους από ευλάβεια για τα μαρτύριά τους και τους νουθετούσε να μη δειλιάσουν στα προσωρινά βασανιστήρια, αλλά να μένουν σταθεροί στην πίστη και ευσέβειά τους. Τους έδινε τροφές, ρούχα και κάθε τι άλλο, που είχαν ανάγκη για το σώμα τους, όπως φάρμακα. Και όλα αυτά τα έκανε κρυφά, τις νύχτες, εξαγοράζοντας με χρήματα του φύλακες, για να την αφήνουν να μπαίνει στις φυλακές.
  

Η ΑΓΙΑ ΜΑΡΙΝΑ Η ΜΕΓΑΛΟΜΑΡΤΥΣ



Κατήγετο από την Αντιόχεια της Πισιδίας, από γονείς επιφανείς. Ο πατέρας της Αιδέσιος ήταν επίσημος ιερέας των ειδώλων, γνωστός σε όλους. Η μητέρα της πέθανε λίγες μέρες μετά τη γέννηση της μονάκριβης κόρης της Μαρίνας.

Ο πατέρας αναγκάσθηκε να εμπιστευθεί το βρέφος σε μια γυναίκα που κατοικούσε περί τα τρία χιλιόμετρα έξω από την πόλη, για να το θηλάζει. Τούτο ήταν οικονομία Θεού, γιατί μακριά από το ειδωλολατρικό περιβάλλον του πατέρα της, καθώς μεγάλωνε άκουγε οι γύρω της να μιλούν για το Χριστό, να διηγούνται τα θαύματά Του, τα παθήματά Του, τον σταυρικό θάνατο που υπέστη και τη θαυμαστή Ανάσταση και Ανάληψή Του στον ουρανό. Η παιδική ψυχή της συγκινείτο από όλα αυτά και ρωτούσε και προσπαθούσε να μάθει όλο και περισσότερα για τη νέα πίστη. Άκουγε ότι οι ειδωλολάτρες κατεδίωκαν τους χριστιανούς και τους βασάνιζαν για να τους αναγκάζουν να θυσιάσουν στα είδωλα, αλλά εκείνοι αντιμετώπιζαν με θάρρος τα μαρτύρια και έμεναν πιστοί στον αληθινό Θεό. Μέσα της άρχισε να αυξάνει ο θαυμασμός της γι' αυτούς τους Μάρτυρες και όταν μεγάλωσε και έφθασε στα 15 της χρόνια, δεν δίσταζε να φανερώνει την πίστη της στον Χριστό και να μιλά για τον αληθινό Θεό, που έγινε άνθρωπος και πέθανε για τη σωτηρία μας. Ο ειδωλολάτρης πατέρας της όταν τα πληροφορήθηκε αυτά, δεν ήθελε καν να αντικρύσει το πρόσωπο της κόρης του και την αποκλήρωσε. Λυπόταν η ευλαβής κόρη το κατάντημα του πατέρα της να υπηρετεί ψεύτικους θεούς και να μη θέλει να ανοίξει τα μάτια του στο αληθινό Φως, στον Χριστό. Με τον καιρό γιγάντωσε ο πόθος της, αν χρειασθεί να μαρτυρήσει κι αυτή για τον Χριστό, όπως τόσοι άλλοι.

Η ΑΓΙΑ ΚΥΡΙΑΚΗ Η ΜΕΓΑΛΟΜΑΡΤΥΣ


Οι Μάρτυρες γυναίκες υπήρξαν το ίδιο ηρωικές με τους άνδρες, και σε πολλές περιπτώσεις τους ξεπερνούσαν σε θάρρος, ηρωισμό και παρρησία, μπροστά στους δημίους βασανιστές τους! Μια από αυτές είναι και η μεγαλομάρτυς Κυριακή, ένα εύοσμο άνθος πίστεως, ευσέβειας, αγνότητας, ηρωισμού και καρτερίας της αρχαίας Εκκλησίας.

Γεννήθηκε στη Νικομήδεια της Μικράς Ασίας και έζησε τον 4ο μ. Χ. αιώνα, από γονείς Έλληνες χριστιανούς και ευσεβείς. Ήταν πολύ πλούσιοι, αλλά δεν είχαν παιδί. Για τούτο και προσεύχονταν αδιαλείπτως στο Θεό να τους χαρίσει το δώρο της παιδοποιίας. Ο Θεός άκουσε τις δεήσεις τους και πράγματι τους χάρισε ένα χαριτωμένο κοριτσάκι, το οποίο γεννήθηκε ημέρα Κυριακή και γι’ αυτό του έδωσαν το όνομα Κυριακή, που σημαίνει αφιερωμένη στον Κύριο, όπως και η αγία ημέρα Του.

Η Κυριακή μεγάλωνε μέσα στην ευσέβεια της οικογένειάς της. Από μικρή απέκτησε ακράδαντη πίστη στο Θεό και απέραντη αγάπη για το Χριστό. Εκείνος την προίκισε με σπάνιο σωματικό κάλλος και υπέρμετρη ευγένεια ψυχής, ώστε να ξεχωρίζει από όλα τα άλλα κορίτσια της μεγαλούπολης, όπου ζούσε. Νωρίς είχε αποφασίσει να αφιερωθεί ολοκληρωτικά στο Χριστό, διαφυλάσσοντας την παρθενία της για το Νυμφίο Χριστό. Ας μην ξεχνάμε πως για τον Χριστιανό δύο δρόμοι υπάρχουν: ο δρόμος της παρθενίας και ο δρόμος του γάμου. Και οι δύο δρόμοι είναι ευλογημένοι και ισότιμοι για την Εκκλησία μας.

Η ΑΓΙΑ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ


Ημερομηνία εορτής 16 Ιουλίου


Η Αγία Παρασκευή γεννήθηκε στη Ρώμη στα χρόνια του αυτοκράτορα Αντωνίνου (138 - 160 μ.Χ.). Ήταν κόρη των ευσεβών Χριστιανών, Αγάθωνα και Πολιτείας, οι οποίοι φρόντισαν για την χριστιανική αγωγή της, όπως είχαν υποσχεθεί στο Θεό στην περίπτωση που θα τους έδινε ένα παιδί. Επειδή το παιδί γεννήθηκε ημέρα Παρασκευή έλαβε αυτό το όνομα.

Μετά το θάνατο των γονέων της, η Παρασκευή μοίρασε όλη την περιουσία της στους φτωχούς και ανέπτυξε ιεραποστολική δραστηριότητα στην Ρώμη και στα περίχωρα της πόλης, κηρύσσοντας το λόγο του Χριστού. Η δράση της προκάλεσε τον ειδωλολάτρη αυτοκράτορα Αντωνίνο, ο οποίος την συνέλαβε και της υποσχέθηκε υλικά αγαθά στην περίπτωση που θα θυσίαζε στα είδωλα. Βλέποντας όμως πως η Αγία παρέμενε σταθερή στην πίστη της, την υπέβαλε στο βασανιστήριο της πυρακτωμένης περικεφαλαίας, το οποίο υπέμεινε με καρτερικότητα. Τότε ο Αντωνίνος διέταξε και την έβαλαν σε ένα λέβητα με καυτό λάδι και πίσσα. Επειδή όμως είδε την Αγία άθικτη, πλησίασε το πρόσωπο του στον λέβητα - καθώς δεν μπορούσε να εξηγήσει πώς η αγία είχε μείνει ανέπαφη - για να δοκιμάσει αν πράγματι είναι καυτό, και αμέσως τυφλώθηκε. Η Αγία με προσευχή έδωσε στον Αντωνίνο το φως του, με αποτέλεσμα να πιστέψει στο Χριστό ή κατ' άλλους να σταματήσει τους διωγμούς εναντίον τους. Ελευθέρωσε πάντως την Αγία Παρασκευή, η οποία συνέχισε να κηρύττει το Ευαγγέλιο σε άλλα μέρη, μέχρι που έφτασε στην Ελλάδα.

Στα Τέμπη ένας ειδωλολάτρης άρχοντας την υπέβαλε σε φρικτά βασανιστήρια, τα οποία υπέμεινε καρτερικά, για να τελειωθεί με δια αποκεφαλισμού θάνατο.

ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΕΙΣ ΤΟ ΑΓΙΟΝ ΣΥΜΒΟΛΟΝ ΤΗΣ ΠΙΣΤΕΩΣ (Μ. Αθανασίου) (1)


«Πιστεύομεν εις ένα Θεό Πατέρα παντοκράτορα, πάντων ορατών τε και αοράτων ποιητήν. Και εις ένα Κύριον Ιησού Χριστόν τον Υιόν του Θού, γεννηθέντα εκ του Πατρός, Θεόν κι Θεού, φως εκ φωτός, Θεόν αληθινόν εκ Θεού αληθινού, γεννηθέντα, ου ποιηθέντα, ομοούσιον τω Πατρί, δι’ ου (δια του οποίου) τα πάντα εγένετο, τα τε (και τα) εν τω ουρανώ και τα επί της γης, ορατά τε και αόρατα· τον δι’ ημάς τους ανθρώπους και δια την ημετέραν (την ιδική μας) σωτηρίαν κατελθόντα, σαρκωθέντα, ενανθρωπήσαντα, τουτέστι τελείως εκ Μαρίας της αειπαρθένου δια Πνεύματος Αγίου, σώμα και ψυχήν και νουν και πάντα όσα εστίν ανθρώποις (εις τους ανθρώπους), χωρίς αμαρτίας, αληθινώς και ου δοκήσει (όχι κατά το φαινόμενον) εσχηκότα (έχοντα ενανθρωπήση)· παθόντα, τουτέστι σταυρωθέντα, ταφέντα και αναστάντα τη Τρίτη ημέρα και ανελθόντα εις ουρανούς εν αυτώ τω σώματι ενδόξως· καθίσαντα εν δεξιά του Πατρός, ερχόμενον εν αυτώ τω σώματι εν δόξη κρίναι (να κρίνη) ζώντας και νεκρούς, ου (του οποίου) της βασιλείας ουκ έσται (δεν θα υπάρχει) τέλος. Και πιστεύομεν εις το Πνεύμα το Άγιον, το ουκ αλλότριον (όχι ξένον του) Πατρός και Υιού, αλλ’ ομοούσιον (της μιας και αυτής θείας ουσίας) ον (υπάρχον ομού) Πατρί και Υιώ (μετά του Πατρός και Υιού), το άκτιστον, το τέλειον, το Παράκλητον, το λαλήσαν εν νόμω (της Παλαιάς Διαθήκης) και εν Προφήταις και εν Ευαγγελίοις· καταβάν επί τον Ιορδάνην (κατά την βάπτισιν του Κυρίου Ιησού Χριστού του Θεού), κήρυξαν Αποστόλοις, οικούνεν αγίοις (κατοικούν και μένον εις τους βαπτισθέντας και τηρούντας την ομολογίαν της ορθοδόξου πίστεως του Βαπτίσματος και την καθαρότητα αυτού). Και πιστεύομεν εις Μίαν μόνην ταύτην Καθολικήν (= Ορθόδοξον) και Αποστολικήν Εκκλησίαν, εις εν Βάπτισμα μετανοίας και αφέσεως (συγχωρήσεως) αμαρτιών, εις ανάστασιν νεκρών, εις κρίσιν αιώνιον ψυχών τε (και ψυχών) και σωμάτων, εις Βασιλείαν ουρανών και ζωήν αιώνιον» (1).

Τετάρτη 13 Δεκεμβρίου 2017

ΑΚΤΙΣΤΟΝ ΤΟ ΑΓΙΟΝ ΦΩΣ!


Το Άγιον Φως ελλάμπει (εξέρχεται και λάμπει και ακτινοβολεί λαμπρώς) εις τον Πανάγιον Τάφον του αναστάντος Κυρίου Ιησού Χριστού του Θεού από την θαυμαστήν νύκτα της Αναστάσεως αυτού. «Πλήρης γαρ ην ο Τάφος Φωτός, ώστε», «διπλώς θεάσασθαι (να θεωρώνται) τα ένδον (εντός), και αισθητώς και πνευματικώς»! (1)

Έκτοτε το Άγιον Φως ελλάμπει ανά τους αιώνας μέχρι σήμερον, μάλιστα κατά την μεγαλειώδη Τελετήν του Αγίου Φωτός του Μ. Σαββάτου, και το βλέπει λαός πολύς προσκυνητών εξ όλης της γης. Εξέρχεται (βγαίνει) δε το θείον τούτο και άκτιστον Άγιον Φως μόνον με τους Ορθοδόξους και ουδέποτε με αιρετικούς, καθ’ ότι μία είναι η αληθινή Θρησκεία, η σωτήριος Θρησκεία του Θεού, η Ορθοδοξία!

Το άκτιστον Άγιον Φως το πιστεύουσιν οι πιστοί και το αρνούνται οι άπιστοι. Διεκρίθησαν δε δια την ασεβή ταύτην απιστίαν οι παπικοί αιρετικοί, οι οποίοι και το επολέμησαν αντιθέως με λύσσαν δαιμονικήν, μάλιστα τον δέκατον τέταρτον αιώνα δια των αιρεσιαρχών του Βαρλαάμ και Ακινδύνου, αλλά και Γρηγορά, λεγόντων το άκτιστον «κτιστόν»! (2) Αλλά αντεκρούσθησαν από τον πρόμαχον της Ορθοδοξίας Άγιον Γρηγόριον τον Παλαμάν (1296-1359), και κατεδικάσθησαν και ανεθεματίσθησαν υπό της Ορθοδόξου του Χριστού Εκκλησίας συνοδικώς τα έτη 1341-1351.(3)

Τότε «απεδείχθη» (4) και συνοδικώς βάσει των γεγραμμένων της Ορθοδοξίας, ότι «άκτιστον εστι» (4) το Άγιον «Φως» (4).
Και ουχί «κτιστόν είναι τούτο και φάντασμα (φάσμα, φανταστικόν) και ίνδαλμα (πλάσμα της φαντασίας)» (4), ως «έλεγον» (4) οι «φανερώς βλασφημούντες» τα θεία αιρετικοί. Διο και ανεθεματίσθησαν οι τοιούτοι υπό των Αγίων Πατέρων της Αγίας Συνόδου της Ορθοδοξίας (1351), λεγόντων: Τον «μεν Βαρλαάμ εκείνον και τον Ακίνδυνον… αναθέματι δικαίως καθυποβάλλομεν»(5)! Τους δε «εκείνοις ομόφρονας» (5) «αναθέματι καθυποβάλλομεν» (5) «και αποβλήτους έχομεν της Καθολικής (=Ορθοδόξου) και Αποστολικής του Χριστού Εκκλησίας»(5)!

Τουτέστιν, οι μη ομολογούντες άκτιστον το Άγιον Φως και λέγοντες αυτό κτιστόν, κείνται υπό τα φρικτά αναθέματα των Αγίων Συνόδων και Πατέρων της Εκκλησίας του Χριστού!
_____________________
ΠΑΡΑΠΟΜΠΕΣ
1.Αγίου Γρηγορίου Νύσσης, PG. 46, 636, 2. Αγίου Γρηγορίου Παλαμά, 1.299, 3.Θ.Η.Ε. τόμ. 4, σελ. 775-782, 4. Συνόδου εν Κωνστ/λη του 1351, Mansi 26, 183, 5. Της αυτής Συνόδου, Mansi 26, 191.

Αθήναι 1998
ΦΩΝΗ ΤΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ
Α.Δ. Δελήμπασης


«Ο Θεός», «φως ων αληθώς απόρρητον, και ως φως οράται και φως ποιεί τους καθαρούς την καρδίαν, διο και φως καλείται»

(Αγίου Γρηγορίου Παλαμά, Συγγράματα, 1,451)

Άγιος Θεόδωρος ο Στουδίτης


11 Νοεμβρίου εορτάζεται

Ο Άγιος Θεόδωρος ο Στουδίτης, γεννήθηκε το 759 στη Κωνσταντινούπολι. Ο πατέρας του λεγόταν Φωτεινός και ήταν ταμίας του κράτους. Η μητέρα του λεγόταν Θεοκτίστη και ήταν σπάνια γυναίκα. Στον τάφο της ο άγιος Θεόδωρος έκλαψε και εξεφώνησε λόγο, όπου την χαρακτηρίζει με το όνομα «διμήτηρ», δηλαδή δύο φορές μητέρα. Σα' να της έλεγε• Μία φορά με γέννησες με το φυσικό τρόπο και μία με τρόπο πνευματικό αφού μαζί με το γάλα που με πότισες μου έδωσες και τη διδασκαλία του Χριστού.

Από τέτοια μάνα βγήκε. Από μικρός ακολούθησε την ενάρετη ζωή και δέχθηκε την ελληνική παιδεία. Μελέτησε τους κλασικούς συγγραφείς και προ παντός τους πατέρες της Εκκλησίας. Έγινε σπουδαίος Θεολόγος. Αγάπησε το Χριστό και αφιερώθηκε σ΄ αυτόν.

Τρίτη 12 Δεκεμβρίου 2017

ΑΓΙΟΣ ΦΩΤΙΟΣ Ο ΜΕΓΑΣ



Ο Μέγας Φώτιος έζησε κατά τους χρόνους που βασίλευσαν οι αυτοκράτορες Μιχαήλ (842 - 867 μ.Χ.), υιός του Θεοφίλου, Βασίλειος Α' ο Μακεδών (867 - 886 μ.Χ.) και ο Λέων ΣΤ' ο Σοφός (886 - 912 μ.Χ.), υιός του Βασιλείου. Γεννήθηκε το 810 μ.Χ. (κατά άλλους το 820 μ.Χ.) στην Κωνσταντινούπολη από ευσεβή και επιφανή οικογένεια, που αγωνίσθηκε για την τιμή και προσκύνηση των ιερών εικόνων. Οι γονείς ήταν ο Άγιος Σέργιος και Ειρήνη και καταδιώχθηκαν επί του εικονομάχου αυτοκράτορα Θεοφίλου (829 - 842 μ.Χ.). Ο Άγιος Σέργιος ήταν αδελφός του Πατριάρχου Ταρασίου (784 - 806 μ.Χ.) και περιπομπεύθηκε δέσμιος από το λαιμό ανά τις οδούς της Κωνσταντινουπόλεως, στερήθηκε την περιουσία του και εξορίσθηκε μετά της συζύγου του και των παιδιών του σε τόπο άνυδρο, όπου από τις ταλαιπωρίες πέθανε ως Ομολογητής.


Ο ιερός Φώτιος διέπρεψε πρώτα στα ανώτατα πολιτικά αξιώματα. Όταν με εντολή του αυτοκράτορα απομακρύνθηκε βιαίως από τον πατριαρχικό θρόνο ο Πατριάρχης Ιγνάτιος, ανήλθε σε αυτόν, το έτος 858 μ.Χ., ο ιερός Φώτιος, ο οποίος διακρινόταν για την αγιότητα του βίου του και την τεράστια μόρφωσή του. Η χειροτονία του εις Επίσκοπο έγινε την ημέρα των Χριστουγέννων του έτους 858 μ.Χ. υπό των Επισκόπων Συρακουσών Γρηγορίου του Ασβεστά, Γορτύνης Βασιλείου και Απαμείας Ευλαμπίου. Προηγουμένως βέβαια εκάρη μοναχός και ακολούθως έλαβε κατά τάξη τους βαθμούς της ιεροσύνης.

Ο ιερός Φώτιος με συνοδικά γράμματα ανακοίνωσε, κατά τα καθιερωμένα, τα της εκλογής του στους Πατριάρχες της Ανατολής και τόνισε την αποκατάσταση της ειρήνης στην Εκκλησία της Κωνσταντινούπολης. Αλλά πριν ακόμα προλάβει να την παγιώσει επήλθε ρήξη μεταξύ των ακραίων πολιτικών και των οπαδών του Πατριάρχη Ιγνατίου, των «Ιγνατιανών». Οι «Ιγνατιανοί» συγκεντρώθηκαν στο ναό της Αγίας Ειρήνης, αφόρισαν τον ιερό Φώτιο και ανακήρυξαν Πατριάρχη τον Ιγνάτιο. Ο Άγιος Φώτιος συγκάλεσε Σύνοδο στο ναό των Αγίων Αποστόλων για την αντιμετώπιση του ανακύψαντος ζητήματος. Η Σύνοδος καταδίκασε ως αντικανονικές τις ενέργειες των «Ιγνατιανών» και τόνισε ότι ο Ιγνάτιος, αφού παραιτήθηκε από τον θρόνο, δεν ήταν πλέον Πατριάρχης και ότι εάν διεκδικούσε και πάλι την επιστροφή του στον πατριαρχικό θρόνο, τότε αυτόματα θα υφίστατο την ποινή της καθαιρέσεως και του αφορισμού.

ΑΓΙΟΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ ΠΑΛΑΜΑΣ


 Ποιος, αγαπητοί, ήταν ο μέγας και θείος Γρηγόριος το πληροφορούμεθα με σαφήνεια και πληρότητα και μόνον από το απολυτίκιό του.       
"Ορθοδοξίας ο φωστήρ, Εκκλησίας το στήριγμα και διδάσκαλε, των μοναστών η καλλονή, των θεολόγων υπέρμαχος απροσμάχητος, Γρηγόριε θαυματουργέ, Θεσσαλονίκης το καύχημα, κήρυξ της χάριτος, ικέτευε δια παντός, σωθήναι τας ψυχάς ημών."

Η καταγωγή του Αγίου Γρηγορίου ήταν η Κωνσταντινούπολις. Γεννήθηκε το 1296 από γονείς εναρέτους και ενδόξους, τον Κωνσταντίνον και την Καλλονήν. Ο πατέρας του ήταν συγκλητικός, και έγινε κατόπιν και μοναχός. Εμπιστεύθηκε τα παιδιά του στην δυνατή προστασία της Θεοτόκου την οποία και άφησε Επίτροπόν τους. Ήταν επτά ετών όταν εκοιμήθη ο ενάρετος πατέρας του.

 Εκτός από το θεϊκό χάρισμα της ευφυΐας έδειξε και σπάνια επιμέλεια, ώστε σε μικρό διάστημα να έχη συγκεντρώση στον εαυτό του κάθε λογής επιστήμη και γνώση. Σε ηλικία 20 ετών έγινε θαυμαστός και από μεγάλους και σοφούς της εποχής του.
 Για τη όλη του αξιοζήλευτη προκοπή ζητήθηκε και από τον αυτοκράτορα στα βασίλεια, αλλά ο ευλογημένος Γρηγόριος, σαν συνετός, τον νου του εγύρισε σε υψηλότερα και εζητούσε να ανέβη στον Θεό, και για αυτό τον λόγον αφιερώνει τον εαυτό του στον Θεό και ζη στο εξής βίον ασκητικόν και ισάγγελον. 

Βίος Αγίων Αναργύρων Κοσμά και Δαμιανού

Οι Άγιοι Κοσμάς και Δαμιανός κατάγονταν από τη Μικρά Ασία και δή την Κιλικία. Ο πατέρας τους, αρχικά ειδωλολάτρης, έγινε χριστιανός χάρη στη συμβολή της πιστής γυναίκας του αγίας Θεοδότης, που τιμάται αυτό την Εκκλησία μας στις 2 Ιανουαρίου.

Τα δύο αδέλφια, πού έζησαν τον 3ο αιώνα, ανατράφηκαν εν παιδεία και νουθεσία Κυρίου (Έφεσ. 6, 4) από τη μητέρα τους, η οποία ενωρίς είχε μείνει χήρα, και εμπνεύσθηκαν να ζήσουν αφιερωμένα στον Ιησού Χριστό. Αφού απέκτησαν τα εφόδια και τις γνώσεις της ιατρικής επιστήμης, αποχαιρέτισαν όλα του κόσμου τούτου τα τερπνά και επιδόθηκαν στην ιατρεία των ψυχών και των σωμάτων, θεραπεύοντες πάσαν νόσον... και ουκ ανθρώποις μόνον επικουρούντες αλλά και κτήνεσιν, καθώς αναφέρει ο συναξαριστής τους. Δηλαδή, αφοσιώθηκαν στο να γιατρεύουν ψυχές και σώματα, θεραπεύοντας κάθε αρρώστια και βοηθώντας ως προς αυτό όχι μόνο ανθρώπους αλλά και ζώα.

Έχοντας έντονο αποστολικό ζήλο έδειχναν ιδιαίτερη επιμέλεια και για τη διάδοση του ευαγγελικού μηνύματος στους ασθενείς και το οικογενειακό τους περιβάλλον. Τους μιλούσαν για το Σωτήρα Χριστό. Τούς βοηθούσαν να γνωρίσουν τη διωκόμενη τότε πίστη για να σώσουν την αθάνατη ψυχή τους. Έτσι πολλοί από τους ειδωλολάτρες γίνονταν χριστιανοί χάρη στη διδασκαλία των δύο ιατρών.

Όπως και οι συνώνυμοι τους Κοσμάς και Δαμιανός, οι Ρωμαίοι, έτσι και αυτοί δεν έπαιρναν αμοιβή για τις ιατρικές τους υπηρεσίες. Ήταν ανάργυροι. Και μάλιστα πρόσφεραν στους έχοντες ανάγκη ασθενείς από τη δική τους περιουσία. Εξαιτίας της βαθιάς τους πίστης εισακουόταν η προσευχή τους στον Θεό και στις πολύ δύσκολες περιπτώσεις θαυματουργούσαν. Το αποτέλεσμα ήταν να προστρέχουν σ' αυτούς δαιμονισμένοι, χωλοί, τυφλοί, άρρωστοι πού έπασχαν από ανίατα νοσήματα και να βρίσκουν τη θεραπεία τους.

Ο ΑΓΙΟΣ ΑΝΤΩΝΙΟΣ



Γύρω στα 251 μ.Χ. γεννήθηκε στην Αίγυπτο ένας πολύ μεγάλος Άγιος της Χριστιανοσύνης, ο Μέγας Αντώνιος. Ιδιαίτερη πατρίδα του ήτανε ένα μικρό χωριό, που ονομαζόταν Κόμα και βρισκότανε ανατολικά της όχθης του ποταμού Νείλου.

Οι γονείς του ήταν πλούσιοι και ευσεβείς χριστιανοί. Μπορούσαν να δώσουν μεγάλη μόρφωση στο μικρό τους Αντώνιο και να τον αναδείξουν μεγάλο επιστήμονα της εποχής τους. Τους φόβιζε πολύ, όμως, η συναναστροφή στο σχολείο με τα παιδιά των ειδωλολατρών, σε μια εποχή, κατά την οποία η ειδωλολατρία ήταν επίσημη θρησκεία της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας. Γι’ αυτό το λόγο δεν τον στείλανε στο σχολείο, φρόντισαν, όμως, πολύ για την χριστιανική ανατροφή του. Τον μεγάλωσαν με τις αρχές του Ευαγγελίου και τον έμαθαν να αγαπάει την εκκλησία και να πηγαίνει σ’ όλες τις ακολουθείς που γίνονταν στο ναό.

Ο Μέγας Αντώνιος σε ηλικία δεκαοκτώ ετών έμεινε ορφανός από πατέρα και μητέρα. Του απόμεινε η μικρή αδελφή του. Μέσα στη βαριά του λύπη από το χαμό των γονιών του ακούει μια Κυριακή στην Εκκλησία την Ευαγγελική περικοπή, στην οποία συζητάει ο Χριστός μ’ έναν πλούσιο νεαρό. Ο Χριστός, αφού ακούει το νεαρό πλούσιο να του λέγει ότι έχει ζήσει σύμφωνα με τις εντολές του Θεού, του υπογραμμίζει: «Αν θέλεις να είσαι τέλειος, πήγαινε, πώλησε την περιουσία σου όλη, δώσε την στους φτωχούς και έλα να με ακολουθήσεις. Έτσι θ’ αποκτήσει θησαυρό στον ουρανό». (Ματθ. 19,21).

Δευτέρα 11 Δεκεμβρίου 2017

ΚΑΤΑΚΡΙΤΟΙ ΟΙ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΕΣ


Αθήναι, Φεβρουάριος 2006

Μάλιστα σήμερον δύο κόσμοι αντιπαρατάσσονται. Εις ο κόσμος του Σωτήρος Κυρίου Ιησού Χριστού του Θεού, δηλαδή του θείου Φωτός (1), ήτοι της Ορθοδοξίας. Και έτερος ο κόσμος του ηττημένου υπό του Χριστού διαβόλου, τουτέστι του σκότους και συγκεκριμένως της θρησκευτικοπολιτικής παναιρέσεως του Οικουμενισμού (2).

Σάββατο 9 Δεκεμβρίου 2017

Βρέθηκαν νομίσματα της πρώιμης ισλαμικής εποχής διακοσμημένα με την επτάφωτη λυχνία


Jerusalem Post: Ερευνητές ανακάλυψαν πρόσφατα ότι επτάφωτες λυχνίες (μενορά) κοσμούσαν κατά κύριο λόγο μουσουλμανικά νομίσματα και δοχεία κατά την πρώιμη ισλαμική περίοδο πριν από 1.300 χρόνια.

Τα κειμήλια που είναι χαραγμένα με το εβραϊκό σύμβολο και χρονολογούνται από τη δυναστεία των Ομεϋαδών κατά τη διάρκεια του έβδομου και όγδοου αιώνα βρέθηκαν σε διάφορους αρχαιολογικούς χώρους στο Ισραήλ και τώρα εκτίθενται στο κοινό.


Πέρυσι, οι αρχαιολόγοι Assaf Avraham του Πανεπιστημίου Bar-Ilan, και Peretz Reuven του Εβραϊκού Πανεπιστημίου της Ιερουσαλήμ εξέθεσαν μια πρώιμη ισλαμική επιγραφή που αναφέρεται στον Θόλο του Βράχου ως “Beit al-Maqdis”.

Ο ΑΓΙΟΣ ΜΕΘΟΔΙΟΣ


Από την παιδική του ηλικία διακρινόταν για την αφοσίωσή του στον Χριστό και την προθυμία του να συμμε­τέχει στη λειτουργική ζωή της Εκκλησίας. Η Χάρις του Θεού τον κα­θοδηγούσε στη ζωή του. Με τα πνευματικά και διανοητικά χαρίσματα, που τον προίκισε ο Δη­μιουργός, απέκτησε ασυνήθιστη για την επο­χή του μόρφωση πάνω σε φιλοσοφικά και θεο­λογικά θέματα. Ακόμα δεν είχαν διατυπωθεί από τις Οικουμενικές Συνόδους με σαφείς όρους τα δόγματα της Χριστιανικής πίστεως. Στο β' ήμισυ του γ' αιώνα βρίσκονταν σε έξαρση οι συζητή­σεις, κατά πόσον η ελληνική φιλοσοφία του Πλάτωνος και άλλων μπορεί να επηρεάζει τη Χριστιανική Θεολο­γία. Και ακόμη, ωρισμένες διδασκαλίες που διετύπωσε ο Ωριγένης είχαν φέρει αναστάτωση στους εκκλησιαστι­κούς κύκλους.

Η Εκκλησία εκτιμώντας τη φιλοσοφική και θεολο­γική κατάρτιση του Μεθοδίου, αλλά και την αφοσίωσή του στον Θεό τον εξέλεξε Επίσκοπον Πατάρων της Λυ­κίας. Με ένθεο ζήλον ανέλαβε τη διαποίμανση των ψυ­χών, που του εμπιστεύθηκε ο Αρχιποίμην Κύριος.

Ο ΟΣΙΟΣ ΠΑΤΑΠΙΟΣ


Στα Γεράνεια Όρη, πάνω από το Λουτράκι, αντίκρυ της πόλης της Κορίνθου, είναι χτισμένη η Ιερά Μονή του Αγίου Παταπίου, όπου φυλάσσεται το θαυματουργό σκήνωμά του. Είναι από αυτές τις μονές που δέχονται καθημερινά εκατοντάδες προσκυνητές από όλη τη χώρα. Πρόκειται για ζωντανό μνημείο της Ορθοδοξίας, το οποίο φροντίζουν με απόλυτο σεβασμό δεκάδες μοναχές. Αν και πρόκειται για σημαντικό μοναστήρι, χτίστηκε μόλις το 1952, σε συνέχεια ενός αρχαίου ασκητηρίου, το οποίο χρονολογείται κατά τον 13ο αιώνα.

Ο χώρος έχει συνδεθεί με τον Άγιο Πατάπιο από το 1904, αφού τότε οι κάτοικοι του Λουτρακίου, με επικεφαλής τον ιερέα Κωνσταντίνο Σουσάνη, αποφάσισαν να ανασκάψουν το σπήλαιο και να αυξήσουν τον χώρο γύρω από το ασκηταριό. Όταν προσπάθησαν να ρίξουν ένα πεζούλι, βρέθηκαν μπροστά «στο ιερό λείψανον, άφθορον και ευωδιάζον, φέρον επ’ αυτού ξύλινον σταυρόν και βυζαντινά νομίσματα». Αρκετά χρόνια αργότερα, το 1952, αποφασίστηκε η ίδρυση της μονής εκεί.

O Άγιος Πατάπιος γεννήθηκε τον 4ο μ.Χ. αιώνα στη Θήβα της Αιγύπτου. Σε μικρή ηλικία πήγε στην έρημο, όπου αφιερώθηκε στην προσευχή και τη νηστεία. Στη συνέχεια αναχώρησε για την Κωνσταντινούπολη, όπου γνωρίστηκε με άλλους δύο ασκητές, οι οποίοι ανακηρύχθηκαν άγιοι. Ο μεν Άγιος Βάρας ίδρυσε το Μοναστήρι του Αγίου Ιωάννη (του Τιμίου Προδρόμου) της Πέτρας, ο δε Άγιος Ραβουλάς ασκήτευσε κοντά στην πύλη του Ρωμανού. Ο Πατάπιος εγκαταστάθηκε στις Βλαχέρνες, στο Ξηρό Όρος, όπου με τη βοήθεια των οπαδών του ίδρυσε τη «Μονή των Αιγυπτίων».

Δευτέρα 4 Δεκεμβρίου 2017

Ο ΜΕΓΑΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ



Ο Μέγας ανάμεσα στους Αγίους Βασίλειος, γεννήθηκε περί το 329μ.Χ. από πλούσιους και ευγενείς, ευσεβείς και Ορθόδοξους γονείς. Ο πατέρας του ονομαζόταν επίσης Βασίλειος και καταγόταν από τον Πόντο μας, ενώ η μητέρα του Εμμελεία από την αγιοτόκο Καππαδοκία μας.

Ο Βασίλειος είχε και άλλα αδέλφια: το Γρηγόριο, που έγινε Μητροπολίτης Νύσσης (Άγιος Γρηγόριος Νύσσης), το Ναυκράτιο που έγινε ασκητής και θαυματουργός Άγιος, τον Πέτροπου έγινε Αρχιεπίσκοπος Σεβαστείας και τη Μακρίνα (Οσία Μακρίνα) που το θαυμαστό της βίο τιμούμε στις 19 Ιουλίου! Αυτός όλος ο ευάρεστος και σπουδαίος καρπός, αποδεικνύει ότι είναι μοναδικός ο ρόλος των γονέων στη διαπαιδαγώγηση των παιδιών, διότι “από του καρπού θα γνωρίσετε το δέντρο”...

Σπουδές

Ο μικρός Βασίλειος έμαθε τα χριστιανικά γράμματα από τον ίδιο τον πατέρα του τον Βασίλειο, αλλά ζήτησε να σπουδάσει και την αρχαία ελληνική παιδεία όταν μεγάλωσε, την οποία επαινεί ως βοήθημα χρήσιμο ο Άγιος Γρηγόριος Θεολόγος, διότι δεν είναι η γνώση εκείνη που κάνει αιρετικό τον άνθρωπο, αλλά η προαίρεση (χάρη σ΄ αυτή τη θέση των Αγίων Ιεραρχών, διασώθηκε όλη η αρχαία κληρονομιά μας και η ελληνική παιδεία και γλώσσα, που συνέχισε στα χρόνια της Χριστιανικής Αυτοκρατορίας μας την υπέρλαμπρη πορεία της!!!)...

Η ΑΓΙΑ ΑΝΝΑ


Η μητέρα της Θεοτόκου. Αν και δεν αναφέρεται σε κανένα βιβλίο της Καινής Διαθήκης, η Άννα κατέχει περίοπτη θέση στην ευσέβεια της Ορθόδοξης Εκκλησίας. Οι όποιες πληροφορίες για την Άννα αντλούνται από τα Απόκρυφα Ευαγγέλια, ιδίως το Πρωτευαγγέλιο του Ιακώβου και το Περί Νηπιότητας του Σωτήρος.

Σύμφωνα με το Πρωτευαγγέλιο του Ιακώβου, η Άννα ήταν σύζυγος του Ιωακείμ. Το ζευγάρι δεν είχε παιδιά και παρακαλούσε τον Θεό να του χαρίσει ένα. Το αίτημά τους δεν έμεινε αναπάντητο από τον Θεό, ο οποίος απέστειλε άγγελο να τους γνωστοποιήσει ότι όχι μόνο θα αποκτούσαν τέκνο, αλλά ότι αυτό θα γινόταν διάσημο σε όλο τον κόσμο («λαληθήσεται το σπέρμα σου εν όλη τη οικουμένη»).

Σάββατο 2 Δεκεμβρίου 2017

Ο ΑΓΙΟΣ ΚΟΣΜΑΣ Ο ΑΙΤΩΛΟΣ




Ημερομηνία εορτής 24/8

Έλληνόρθοδοξος ιερομόναχος, ιερομάρτυρας, ισαπόστολος και εθνεγέρτης. Υπήρξε η πλέον δραστήρια και επιβλητική φυσιογνωμία του νεοελληνικού Μαρτυρολογίου. Η μνήμη του παραμένει ζωντανή μέχρι σήμερα.

Το βαφτιστικό του όνομα ήταν Κώνστας και γεννήθηκε στο Μεγάλο Δέντρο της Αιτωλίας το 1714 από γονείς θεοσεβούμενους. Τα πρώτα γράμματα τα έμαθε στο ιεροδιδασκαλείο του Γεράσιμου Λύτσικα στη Σιγδίτσα Φωκίδας και στη συνέχεια παρακολούθησε μαθήματα στη Μονή της Αγίας Παρασκευής στα Βραγγιανά των Αγράφων.

Μόλις τελείωσε το σχολείο δούλεψε ως δάσκαλος στην ευρύτερη περιοχή της Ναυπακτίας και μόλις ιδρύθηκε η Αθωνιάδα Σχολή στο Άγιο Όρος ήταν από τους πρώτους σπουδαστές της. Παρακολούθησε μαθήματα φιλοσοφίας, με δασκάλους τον Παναγιώτη Παλαμά, τον Ευγένιο Βούλγαρη και το Νικόλαο Τζαρτζούλη και μελέτησε σε βάθος την Αγία Γραφή και το έργο των Πατέρων της Εκκλησίας. Το 1759 ενδύθηκε το μοναχικό σχήμα στη Μονή του Αγίου Φιλοθέου κι έλαβε το όνομα Κοσμάς. Μετ’ ολίγον χειροτονήθηκε ιερέας.

Παρασκευή 1 Δεκεμβρίου 2017

Η ΑΓΙΑ ΒΑΡΒΑΡΑ



Η Αγία Μεγαλομάρτυς Βαρβάρα προστάτις των παρθένων, των ψυχορραγούντων, των πυροβολητών

Η Αγία Βαρβάρα έζησε κατά τα χρόνια που αυτοκράτορας ήταν ο διώκτης των χριστιανών Διοκλητιανός (284-305). Γεννήθηκε στην Ηλιούπολη (σημερινό Μπάαλμπεκ) του Λιβάνου και υπήρξε θυγατέρα του πλουσίου ειδωλολάτρη και τοπάρχη Διόσκορου.
Η κόρη ήταν πολύ όμορφη και καθώς ήταν ορφανή από μητέρα και χωρίς αδέλφια, ο πατέρας της την πρόσεχε ιδιαιτέρως. Ήθελε να την κρατήσει ανύπανδρη, απομακρυσμένη από τις βιωτικές μέριμνες και τις ανθρώπινες συντυχίες. Γι’αυτόν τον λόγο έκτισε ένα ψηλό πύργο και την απομόνωσε εκεί. Μια χριστιανή θεραπαινίδα ανέλαβε την ανατροφή και διαπαιδαγώγησή της και απ’αυτήν σίγουρα μυήθηκε στην κατά Θεόν ζωή.

Πέμπτη 30 Νοεμβρίου 2017

Ο ΑΓΙΟΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ ΝΥΣΣΗΣ


Ημερομηνία εορτής 10/1

«Ο ΠΑΤΗΡ ΤΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ» ΑΓ. ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ ΝΥΣΣΗΣ. Η ΖΩΗ ΚΑΙ ΤΑ ΕΡΓΑ ΤΟΥ. («Ἡ ἀληθινὴ Βηθλεέμ, καὶ ὁ ἀληθινὸς Γολγοθάς, καὶ τὸ ἀληθινὸ Ὄρος τῶν Ἐλαιῶν, καὶ ἡ ἀληθινὴ Ἀνάσταση, ὅλα βρίσκονται στὴν καρδιὰ τοῦ ἀνθρώπου ποὺ ἔχει τὸν Θεό»)

Η ΖΩΗ ΚΑΙ ΤΑ ΕΡΓΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ ΝΥΣΣΗΣ

Ἀπὸ τὸ βιβλίο τοῦ π. ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΦΛΩΡΟΦΣΚΥ (ΕΡΓΑ 7)
«ΟΙ ΑΝΑΤΟΛΙΚΟΙ ΠΑΤΕΡΕΣ ΤΟΥ ΤΕΤΑΡΤΟΥ ΑΙΩΝΑ»
(Μετάφραση ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΥ Κ. ΠΑΛΛΗ)
Ἐκδ.  Π. ΠΟΥΡΝΑΡΑ, Θεσσαλονίκη 1991,
σελ. 221-231

Η ΖΩΗ TOY 

 Ὁ Γρηγόριος Νύσσης ἦταν νεώτερος ἀδελφός του Μεγάλου Βασιλείου. Γεννήθηκε περὶ τὸ 335 καὶ τίποτε σχεδὸν δὲν εἶναι γνωστὸ γιὰ τὴ νεότητά του. Πιθανὸν σπούδασε στὴν πατρίδα του τὴν Καισαρεία.  Ὁ Γρηγόριος εἶπε ἀργότερα ὅτι ὁ ἀδελφός του Βασίλειος ἦταν δάσκαλός του, καὶ μιλοῦσε γι’ αὐτὸν πάντα μὲ σεβασμό, καὶ τὸν χαρακτήριζε ὡς «ἴσον μὲ τοὺς ἀποστόλους ποὺ ἦλθε ὕστερα ἀπὸ αὐτοὺς μόνο κατὰ τὸν χρόνο». Παραδεχόταν ὅτι «ἔζησα μὲ τὸν ἀδελφό μου γιὰ ἕνα σύντομο μόνο χρονικὸ διάστημα, καὶ ὅτι διδάχτηκα τόσο μόνο ἀπὸ τὴν θεία γλώσσα του ὅσο ἦταν ἀναγκαῖο γιὰ μένα νὰ καταλάβω τὴν ἄγνοια ἐκείνων τῶν ἀμυήτων στὰ μυστικὰ τῆς εὐγλωττίας». Μὲ ἄλλα λόγια, ὁ Βασίλειος τοῦ δίδαξε μόνο ρητορική.  Ὁ Γρηγόριος κατονομάζει τὴν ἀδελφή του Μακρίνα ὡς ἄλλον σπουδαῖον δάσκαλο τῆς νεότητάς του, καὶ οἱ ἀναμνήσεις του γι᾽ αὐτὴν εἶναι γεμάτες εὐγνωμοσύνη.  Ὁ Γρηγόριος μεγάλωσε σὲ μία ἀτμόσφαιρα πολιτισμοῦ καὶ ἀσκητισμοῦ, ἀλλὰ πολὺ λίγα εἶναι γνωστὰ γιὰ τὶς λεπτομέρειες τῆς μορφώσεώς του.

Στὴ νεότητά του ὁ Γρηγόριος ἀσχολήθηκε πολὺ μὲ τὴν μελέτη τῆς φιλοσοφίας. Ἀκόμα καὶ ὅταν ἔγινε κληρικὸς ὡς ἀναγνώστης δίδασκε ρητορικὴ καὶ ἀφιερώθηκε στὴ μελέτη τῆς «θύραθεν» φιλολογίας. Αὐτὸ δυσαρέστησε τὴν οἰκογένειά του καὶ τοὺς φίλους του.  Ὁ Γρηγόριος ὁ Θεολόγος τοῦ ἔγραψε ἐλέγχοντάς τον φιλικά: «Τί σοῦ συνέβη, σοφώτατε; Ἄλλοι δὲν σὲ ἐπαινοῦν γι’ αὐτὴν τὴν “ἄδοξον εὐδοξίαν” σου ἢ γιὰ τὴν βαθμιαία “ἐπὶ τὰ χείρω ροπήν” σου, ἢ γιὰ τὴν φιλοδοξία («φιλοτιμίαν») σου, ἡ ὁποία, ὅπως λέγει ὁ Εὐριπίδης, εἶναι ἡ “κακίστη δαιμόνων”… Γιατί θύμωσες μὲ τὸν ἑαυτό σου καὶ ἀπέρριψες τὰ ἱερὰ βιβλία ποὺ ἦταν γεμάτα μὲ πόσιμο ὕδωρ; Γιατί προτιμᾶς νὰ καλεῖσαι ρήτορας παρὰ Χριστιανός;». Ὁ Γρηγόριος τὸν συμβουλεύει νὰ συνέλθει καὶ νὰ ἀπολογηθεῖ ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ καὶ τῶν πιστῶν, καὶ τῶν θυσιαστηρίων καὶ τῶν μυστηρίων, ἀπὸ τὰ ὁποῖα ἀπομακρύνθηκε.

Τετάρτη 29 Νοεμβρίου 2017

Ο ΑΓΙΟΣ ΑΝΔΡΕΑΣ


Ημερομηνία εορτής: 30/11

Ο Ανδρέας, ψαράς στο επάγγελμα και αδελφός του Αποστόλου Πέτρου, ήταν από τη Βηθσαϊδά της Γαλιλαίας και τον πατέρα του τον έλεγαν Ιωνά. Επειδή κλήθηκε από τον Κύριο πρώτος στην ομάδα των μαθητών, ονομάστηκε πρωτόκλητος.

Ο Ανδρέας (μαζί με τον Ιωάννη τον ευαγγελιστή) υπήρξαν στην αρχή μαθητές του Ιωάννου του Προδρόμου. Κάποια μέρα μάλιστα, που βρισκόντουσαν στις όχθες του Ιορδάνη κι ο Πρόδρομος τους έδειξε τον Ιησού και τους είπε «ἴδε ὁ ἀμνὸς τοῦ Θεοῦ ὁ αἴρων τὴν ἁμαρτίαν τοῦ κόσμου», οι δύο απλοϊκοί εκείνοι ψαράδες συγκινήθηκαν τόσο πολύ, που χωρίς κανένα δισταγμό κι επιφύλαξη αφήκαν αμέσως τον δάσκαλο τους κι ακολούθησαν τον Ιησού.

Η ιστορία της ζωής του Ανδρέα μέχρι την Σταύρωση, την Ανάσταση και την Ανάληψη, υπήρξε σχεδόν ίδια με εκείνη των άλλων μαθητών. Μετά το σχηματισμό της πρώτης Εκκλησίας, ο Ανδρέας κήρυξε στη Βιθυνία, Εύξεινο Πόντο (μάλιστα ο Απόστολος, είναι ο ιδρυτής της Εκκλησίας του Βυζαντίου αφού εκεί εγκατέστησε πρώτο επίσκοπο, τον απόστολο Στάχυ (κι αυτού διάδοχος είναι ο Οικουμενικός Πατριάρχης), Θράκη, Μακεδονία και Ήπειρο. Τελικά, κατέληξε στην Αχαΐα.

Τρίτη 28 Νοεμβρίου 2017

Ο ΟΣΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΡΩΣΟΣ


Ημερομηνία εορτής: 27/5 Σταθερή


Ο Όσιος Ιωάννης γεννήθηκε σε ένα χωριό της λεγομένης Μικράς Ρωσίας, περί το 1690 μ.Χ., από γονείς ευλαβείς και ενάρετους. Όταν έφθασε σε νόμιμη ηλικία στρατεύθηκε, ενώ βασίλευε στη Ρωσία ο Μέγας Πέτρος. Έλαβε μέρος στον πόλεμο που έκανε εκείνος ο τολμηρός τσάρος εναντίον των Τούρκων κατά το 1711 μ.Χ., και συνελήφθη αιχμάλωτος από τους Τατάρους. Οι Τάταροι τον πούλησαν σε έναν Οθωμανό αξιωματικό Ίππαρχο, που καταγόταν από το Προκόπιον της Μικράς Ασίας, το οποίο βρίσκεται πλησίον στην Καισάρεια της Καππαδοκίας. Ο αγάς τον πήρε μαζί του στο χωριό του. Πολλοί από τους αιχμαλώτους συμπατριώτες του αρνήθηκαν την πίστη του Χριστού και έγιναν Μουσουλμάνοι, είτε γιατί κάμφθηκαν από τις απειλές, είτε γιατί δελεάστηκαν από τις υποσχέσεις και τις προσφορές υλικών αγαθών.

Ο Ιωάννης, όμως, ήταν από μικρός αναθρεμμένος με παιδεία και νουθεσία Κυρίου και αγαπούσε πολύ τον Θεό και την πίστη των πατέρων του. Ήταν από εκείνους τους νέους, όπου τους σοφίζει η γνώση του Θεού, όπως κήρυξε ο σοφός Σολομών, λέγοντας: «Ο δίκαιος είναι γνωστικός και στη νεότητά του. Διότι τιμημένο γήρας δεν είναι το πολυχρόνιο, ούτε μετριέται με τον αριθμό των ετών. Η φρονιμάδα πιο νέους ανθρώπους είναι σεβάσμια ωσάν να είναι φέροντες και ο καθαρός βίος τους κάνει ωσάν να είναι γέροντες πολύμαθοι».

Δευτέρα 27 Νοεμβρίου 2017

Ο ΙΩΑΝΝΗΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ


Ο Ιωάννης ο Χρυσόστομος, γνωστός και ως Ιωάννης της Αντιόχειας, είναι Άγιος, Πατέρας και ιεράρχης της Ορθοδόξου Εκκλησίας. Γεννήθηκε στην Αντιόχεια της Συρίας μεταξύ 344 και 354. Έδρασε στην ίδια πόλη, αλλά και στην Κωνσταντινούπολη και τελικά πέθανε εκδιωγμένος από την αυτοκρατορική αυλή το 407, λόγω του αυστηρού ελέγχου που της ασκούσε. Ο ίδιος συγκαταλέγεται ανάμεσα στις κορυφαίες εκκλησιαστικές προσωπικότητες, ένεκα του αξεπέραστου χαρίσματός του στην ομιλία. Διετέλεσε επίσης επίσκοπος Κωνσταντινουπόλεως, όπου διακρίθηκε για το σπουδαίο ποιμαντικό και φιλανθρωπικό έργο που διενήργησε. Τελικά αναδείχτηκε ως ένας από τους πλέον λαοφιλείς ιεράρχες, αφήνοντας πίσω σπουδαίο, ανεκτίμητο και διαχρονικό συγγραφικό έργο, που αγκαλιάζει όλο το φάσμα των ποιμαντικών και θεολογικών ζητημάτων της εκκλησίας.

Συνοπτικός βίος του εν αγίοις Πατρός ημών Ιωάννου του Χρυσοστόμου, Αρχιεπισκόπου Κωνσταντινουπόλεως
 Αγίου Νικόδημου του Αγιορείτου

Αυτός ο μέγας φωστήρ και μεγαλόφωνος της οικουμένης διδάσκαλος κατήγετο από την μεγαλόπολιν Αντιόχειαν, υιός ων γονέων ευσεβών, πα­τρός μεν Σεκούνδου αρχιστρατήγου, μητρός δε Ανθούσης. Ευθύς λοιπόν κατά την αρχήν της ζωής του πολλήν αγάπην και έρωτα είχεν ο Άγιος αυτός εις τους λόγους και τα μαθήματα, διό εις ολίγον καιρόν επέρασεν όλην την σοφίαν των Ελλήνων και των Χριστιανών και έγινεν άκρος κατά την λογικήν και ρητορικήν τέχνην και πάσαν επιστήμην.

Κυριακή 26 Νοεμβρίου 2017

Ο ΑΓΙΟΣ ΣΑΒΒΑΣ



ΣΥΝΟΠΤΙΚΑ

Κορυφαία μορφή του μοναχισμού, που ασκήτευσε στην Παλαιστίνη από τα μέσα του 5ου έως τις αρχές του 6ου αιώνα. Η μνήμη του εορτάζεται σε Ανατολή και Δύση στις 5 Δεκεμβρίου.
Ο Σάββας, γεννήθηκε στη Μουταλάσκη της Καππαδοκίας (σημερινό Ταλάς Τουρκίας) το 439. Σε ηλικία 18 ετών αποφάσισε να αφιερωθεί ολοκληρωτικά στον Θεό και ήλθε στη μονή του Αγίου Ευθυμίου του Μεγάλου στα Ιεροσόλυμα. Μόνασε στη Μονή του Αγίου Θεοδοσίου του κοινοβιάρχου και τέλος στην περιώνυμη Μονή της Μεγάλης Λαύρας, την οποία έχτισε ο ίδιος κοντά στη Βηθλεέμ.

Ο Σάββας θα εμπλακεί ενεργά στις θεολογικές έριδες της εποχής του ως υπέρμαχος της ορθής πίστης και θα υποστηρίξει τις αποφάσεις της Δ’ Οικουμενικής Συνόδου κατά των αιρετικών Μονοφυσιτών και Ωριγενιστών. Γι’ αυτό το λόγο θα σταλεί δύο φορές ως πρεσβευτής του Πατριάρχη Ιεροσολύμων προς τους βυζαντινούς αυτοκράτορες Αναστάσιο Α' και Ιουστινιανό. Κοιμήθηκε εν ειρήνη στα Ιεροσόλυμα στις 5 Δεκεμβρίου του 532. Τα λείψανά του βρίσκονται στο μοναστήρι της Μεγάλης Λαύρας. Αρχικά είχαν μεταφερθεί από τους σταυροφόρους στη Βενετία και επέστρεψαν στο φυσικό τους χώρο στις 13 Οκτωβρίου1965, με πρωτοβουλία του Πάπα Παύλου ΣΤ' ως ένδειξη καλής θελήσεως προς τον Πατριάρχη Ιεροσολύμων Βενέδικτο Α'.

ΑΝΑΛΥΤΙΚΑ

Σάββατο 25 Νοεμβρίου 2017

Ο ΑΓΙΟΣ ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ



Ο άγιος πατήρ ημών Νεκτάριος γεννήθηκε την 1η Οκτωβρίου 1846, στη Σηλυβρία της Θράκης, από γονείς φτωχούς, αλλά ευσεβείς χριστιανούς, τον Δήμο και τη Μαρία Κεφαλά. Το βαπτιστικό του ήταν Αναστάσιος και από μικρός έδειξε μεγάλη ευλάβεια και βαθειά αγάπη για τη μελέτη. Αφού έμαθε τα πρώτα του γράμματα στην πατρίδα του, στάλθηκε από τους γονείς του στην Κωνσταντινούπολη για να συνεχίσει τις σπουδές του, εργαζόμενος ταυτόχρονα ως υπάλληλος σε κατάστημα. Το νεαρό αγόρι έμενε απερίσπαστο από την τύρβη του κόσμου και ενασχολούνταν μονάχα με το να οικοδομεί εντός του νυχθημερόν τον κρυπτόν της καρδίας άνθρωπον κατ’ εικόνα του Χριστού, με την προσευχή και την εμβάθυνση στα γραπτά των αγίων Πατέρων. Σε ηλικία είκοσι χρόνων άφησε την Κωνσταντινούπολη για να γίνει δημοδιδάσκαλος στη νήσο Χίο. Εκεί ενθάρρυνε τη νεολαία και τους κατοίκους του χωριού προς την ευλάβεια και την εργασία των αρετών, όχι μόνον με τα λόγια, αλλά κυρίως με το παράδειγμα του δικού του βίου, βίου ασκήσεως και προσευχής.

Παρασκευή 24 Νοεμβρίου 2017

Η ΑΓΙΑ ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗ



Ο υμνωδός την ονομάζει «πανεύφημον νύμφην Χριστού» την Αγίαν Αικατερίναν και πολύ δικαίως γιατί η Αγία ως μόνον νυμφίον της ψυχής της είχε κάνει τον Χριστόν. Η ζωή της πραγματικά πολύαθλος κατέπληξε τους πάντας. Η σοφία και η γνώσις, όλη η επιστήμη του καιρού της είχε γίνει κτήμα της. Όλα όμως τα περιφρόνησε για την αγάπη του μοναδικού Νυμφίου, του Χριστού.

Και όμως η σοφία του κόσμου αυτού δεν την παραπλάνησε, ούτε η γήινη φιλοσοφία. Την έθεσε στην υπηρεσία της αληθινής φιλοσοφίας, για να ελκύση στην πίστι του Χριστού τους φιλοσόφους του καιρού εκείνου και τους ρήτορας.

Υπέμεινε πολλά βασανιστήρια και φυλακίσεις και απ' όλα αυτά την εγλύτωσε θαυματουργικά ο Κύριος. Τέλος παρέδωσε την αγία ψυχή της με μαρτυρικόν διά ξίφους θάνατον, διά να πρεσβεύη από τότε για όλους, όσοι επικαλούνται την προστασία της. Ιδιαιτέρως τιμάται εις το όρος Σινά από τους μοναχούς της Μονής Σινά, γιατί θαυματουργικώς μετεφέρθη το σώμα της επί του όρους αυτού.

Νομίζομεν ότι μεγάλην ωφέλειαν θα λάβη ο αγαπητός αναγνώστης από την ανάγνωσιν του βίου της Αγίας Αικατερίνης, γι' αυτό και προβαίνομεν εις την έκδοσιν του φυλλαδίου αυτού με την ευχήν όπως η Μεγαλομάρτυς «αιτήται πάσι το μέγα έλεος».

Γνωριμία με τον Ιησού Χριστό

Ο ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ



Ο Άγιος Νικόλαος, είναι από τους γνωστότερους και δημοφιλέστερους Αγίους της Χριστιανικής Πίστεως και μάλιστα της Οικουμενικής Ορθοδοξίας και τούτο, γιατί, όπως διαβάζουμε στο ιερό συναξάρι του:
«Ο Νικόλαος, πρέσβυς ων εν γη μέγας,και γης αποστάς εις το πρεσβεύειν ζέει».

Ο Άγιος Νικόλαος, ως άνθρωπος του Θεού και μυσταγωγός των υπέρ νούν, «όλως ανατεθείς τω Κυρίω», με την ενάρετη και παναγία ζωή του νουθέτησε, δίδαξε, φώτισε, στήριξε, έσωσε, θαυματούργησε, προστάτευσε και βοήθησε όχι μόνο τους τότε χριστιανούς των Μύρων, αλλά και όλου του κόσμου, εδώ και δεκαοκτώ ολόκληρους αιώνες από τη γέννησή του, την αγία βιοτή και την οσία κοίμησή του.

Η γέννηση του Αγ. Νικολάου τοποθετείται στο β΄ μισό του Γ΄ αιώνα στα Πάταρα της Μικράς Ασίας. Οι γονείς του, ενώνοντας τη φιλομουσία με την ευσέβεια, φρόντισαν επιμελώς για τη σωστή και άρτια εκπαίδευσή του. Και πράγματι ο νεαρός Νικόλαος ηύξανε προκόπτων σε θερμότητα πίστεως, σε πλούτο γνώσεως και σε διαγωγή σώφρονα και άμεμπτη. Διέπρεψε στη μοναχική πολιτεία και για τις πολλές αρετές του χαρακτηρίζεται από την Εκκλησία «κανόνας πίστεως, εικόνα πραότητος και εγκρατείας διδάσκαλος». Έλαβε μέρος στην Α΄ Οικουμενική Σύνοδο το 325 μ.Χ. στην Νίκαια της Βιθυνίας. Ανεδείχθη «Μύρων αρχιεράχης μέγας» «φρουρός και πρόεδρος σεπτός και στύλος απερίτρεπτος» για σαράντα χρόνια.

Ο ΑΓΙΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ Ο ΜΕΓΑΣ


ΑΓΙΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ

Ο Αθανάσιος Αλεξανδρείας ή Μέγας Αθανάσιος ή Άγιος Αθανάσιος (περ. 298[1] – 2 Μαΐου 373) ήταν Πατριάρχης Αλεξανδρείας. Τιμάται ως άγιος τόσο από την Ανατολική Ορθόδοξη όσο και από την Ρωμαιοκαθολική εκκλησία. Αποτελεί έναν από τους τέσσερις Πατέρες της Ανατολικής εκκλησίας που φέρουν τον τίτλο «Μέγας» μαζί με τούς Βασίλειο, Φώτιο, και Αντώνιο, και ένας από τους 33 Πατέρες της Ρωμαιοκαθολικής εκκλησίας.

ΤΑ ΠΑΙΔΙΚΑ ΤΟΥ ΧΡΟΝΙΑ
Τους γονείς του Μ. Αθανασίου ακριβώς δεν τους γνωρίζουμε. Δεν έχουμε πληροφορίες για αυτούς. Μα φαίνεται ότι ήσαν ευσεβείς άνθρωποι, γιατί την ευσέβεια διδάξανε στο παιδί τους. Από μικρό παιδί, τον ποτίσανε με τα νάματα της χριστιανικής θρησκείας, από μικρό τον θρέψανε με το μάννα της θεϊκής τροφής.

Και τούτο το καταλαβαίνουμε, γιατί βρίσκουμε τον Αθανάσιο από μικρό παιδί να ζει με τον Θεό, με τα του Θεού. Και έζησε όχι μονάχα έτσι αφηρημένα και γενικά τα του Θεού, μα έμπρακτα και εφαρμοσμένα και στην αρετή και στα μυστήρια της Εκκλησίας μας. Δεν έπαιζε άλλα παιχνίδια, τα παιχνίδια του ήταν θρησκευτικά. Παίζανε με τα άλλα συνομήλικα παιδιά του, αναπαράσταση της Θ. Λειτουργίας και των άλλων μυστηρίων της Εκκλησίας μας.

Μια φορά μάλιστα, κάποια μέρα, που οι χριστιανοί της Αλεξανδρείας, είχαν μεγάλη γιορτή εις μνήμην του επισκόπου Πέτρου, που μαρτύρησε κατά τον διωγμό του Μαξιμίνου, ο Αθανάσιος με άλλα παιδιά παίζανε στην ακροθαλασσιά διάφορα εκκλησιαστικά παιχνίδια. Εκεί κοντά βρισκόταν και το σπίτι του Πατριάρχου Αλεξάνδρου, Αλεξανδρείας. Ο Πατριάρχης εκείνη την ήμερα είχε καλέσει και μερικούς άλλους κληρικούς να φάνε μαζί του το μεσημέρι. Εκεί λοιπόν που τους περίμενε, κοιτάζει για μια στιγμή από το παράθυρο και βλέπει τα παιδιά να παίζουν ένα παιχνίδι. Του τράβηξε την προσοχή ιδιαίτερα τούτο το παιχνίδι. Παρατηρεί, ότι τα παιδιά έπαιρνε το κάθε ένα και ένα ρόλο, θα έλεγε κανείς, των αξιωματούχων της Εκκλησίας. Το ένα ήταν αναγνώστης, το άλλο διάκονος, άλλο ιερέας και το άλλο επίσκοπος.

Κυριακή 29 Οκτωβρίου 2017

ΟΛΟΚΛΗΡΗ Η ΠΡΟΦΗΤΕΙΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΜΕΘΟΔΙΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΠΑΤΑΡΩΝ



ΘΕΩΡΙΑ ΤΟΥ ΕΝ ΑΓΙΟΙΣ ΠΑΤΡΩΝ ΗΜΩΝ ΜΕΘΟΔΙΟΥ, ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΠΑΤΑΡΩΝ, ΠΕΡΙ ΤΩΝ ΜΕΛΛΟΝΤΩΝ ΓΕΝΕΣΘΑΙ (ήκμαζε κατά τον τέταρτον αιώνα).

Ἐν ταῖς ἐσχάταις ἡμέραις τοῦ ἑβδόμου αἰῶνος ἐπαναστατήσονται οἱ Ἀγαρηνοὶ καὶ περικυκλώσουσι τὰ τείχη τῆς Πόλεως Βυζαντίου, καὶ συναχθήσονται πάντα τὰ έθνη ἐν αὐτῇ καὶ επτάλοφος στρέψει τὸ πρόσωπον αὐτῆς ἐπὶ τὴν δύσιν τοῦ ἡλίου· καὶ οὐαὶ σοὶ επτάλοφε, ἐκ τῆς τοιαύτης ὀργῆς, ὅταν κυκλωθής ὑπὸ στρατοπέδου πολλοῦ καὶ κυριευθής ὡς διὰ μικροῦ πράγματος, καὶ τὰ ὡραῖα σου τείχη πεσοῦνται ὡσεὶ καλιά, καὶ πατήσει τὸ μειράκιον ἐπὶ σὲ χαλινῶ, τὸ σκῆπτρον θήσει, καὶ ἐν αὐτῷ οὐ μένει, καὶ βάλη τᾶς χεῖρας αὐτοῦ εἰς τὰ Ἅγια τοῦ Θεοῦ θυσιαστήρια· καὶ τὰ άγια ἀποκρούσουσι καὶ τρώσουσι τοὺς υἱοὺς τῆς ἀπωλείας· καὶ μετὰ ταῦτα ἐγερθήσεται ὁ ὄφις ὁ κοιμώμενος, καὶ πατάξει τὸν κόρακα, καὶ τὸ διάδημα αὐτοῦ, ἀνακολπωσάμενος,
καὶ μεγαλυνθήσεται τὸ ὄνομα αὐτοῦ, πρὸς μικρόν· οἱ δὲ υἱοὶ τῆς ἀπωλείας στηρίξαντες δώσι τὰ πρόσωπα αὐτῶν ἐπὶ τὴν δύσιν τοῦ ἡλίου· καὶ οὕτω δώσει ὁ ὄφις ὁ κοιμώμενος θάνατον ὅσιον, καὶ κρατήσει ἐπὶ την επταλόφον τὸ Ξανθὸν γένος, ἔξ ἢ πέντε, καὶ φυτευθήσονται ἐν αὐτῇ λάχανα, καὶ φάγονται ἐξ αὐτῶν πολλοὶ εἰς ἐκδίκησιν τῶν αγίων· κρατήσουσι δὲ ἐπὶ τὴν ἀνατολὴν προνοητὲς τρεῖς, καὶ δύσει (ο δεῖνα) ὁ προφητεύων, καὶ μετὰ τοῦτον ἐγερθήσεται αὐτόνομος, καὶ μετὰ τοῦτον ἕτερος λύκος ἀγριώδης· καὶ δείρωσι τοὺς Ἰσμαηλίτες, καὶ διώξουσιν αὐτοὺς ἕως Κολωνίας, καὶ ταραχθήσονται καὶ τὰ καθήμενα  Ἔθνη ἄτινα εἰσὶν ἐπὶ τὰ βόρεια μέρη, κινήσουσι μετὰ μεγάλης βίας καὶ δριμύτητος θυμοῦ, καὶ χωρισθήσονται εἰς τέσσαρας ἀρχάς, καὶ ἡ μὲν πρώτη χειμάσει εἰς Ἔφεσον, ἡ δὲ δευτέρα εἰς τὰ Μελάγια, ἡ τρίτη ἐν Ἀκροκάμπῳ, ἠγοῦν εἰς τὴν Πέργαμον, καὶ ἡ τετάρτη εἰς Βιθυνίαν· καὶ σωρεύσουσι ξύλα πολλά, καὶ καταπατήσουσιν αὐτῆς τὰ ὅρια·
τότε ταραχθήσονται τὰ ἔθνη καθήμενα ἐπὶ νότου γωνίας, καὶ ἐγερθήσεται ὁ μέγας Φίλιππος μετὰ γλωσσῶν δέκα οκτώ καί συναχθήσονται ἐν τῇ επταλόφω, καὶ συγκροτήσουσι πόλεμον οἷς οὐ γέγονε πώποτε· καὶ δραμούσιν εἰς τὰς ἐμβολᾶς καὶ εἰς τὰς ρυμᾶς τῆς επταλόφου, καὶ ὁ φόνος τῶν ἀνθρώπων ὡς ποταμὸς κινήσει, καὶ θολωθήσεται ἡ θάλασσα ἐκ τοῦ αἵματος έως τὰ βάθη τῆς ἀβύσου.
Τότε ὁ βοὺς βοήσει καὶ ἡ ξηρόλαφος θρηνήσει, καὶ τότε σταθώσιν οἱ ἵπποι, καὶ φωνὴ ἐξ οὐρανοῦ κράξει, στῶμεν, στῶμεν, εἰρήνη ὑμὶν· ἀρκεῖ ἡ ἐκδίκησις αὔτη ἐπὶ τοὺς ἀπειθεῖς καὶ ἀνηκόους, καὶ ἀπέλθετε ἐπὶ τὰ δεξιὰ μέρη τῆς επταλόφου καὶ ἐκεῖ εὐρήσεται ἄνθρωπον ἐπὶ δυὸ κίονας ἱστάμενον ἐν κατηφείῳ πολλή, (ἔσται δὲ λαμπρὸς τὸ εἶδος, δίκαιος, ἐλεήμων, φορῶν πενιχρά, τῇ ὄψει αὐστηρὸς καὶ τῇ γνώμη πρᾶος·) ἔχοντα ἐπὶ τὸν δεξιὸν αὐτοῦ πόδα καλάμου ήλον· καὶ φωνὴ ὑπὸ τοῦ ἀγγέλου κηρυχθήσεται, στήσατε αὐτὸν βασιλέα, καὶ δώσουσιν αὐτῶ εἰς τὴν  δεξιὰν χεῖρα ρομφαῖαν, λέγοντες αυτώ· ανδρίζου, Ιωάννη, και ίσχυε, και νίκα τους εχθρούς σου· και επάρας την ρομφαίνα παράτοῦ Αγγέλου, πατάξει τοὺς Ἰσμαηλίτας Αἰθίοπας, καὶ πᾶσαν γενεὰν ἄπιστον.
Τοὺς δὲ Ἰσμαηλίτας μερίσει εἰς τρία μέρη· καὶ τὴν μὲν πρώτη ἐν ρομφαῖᾳ, τὴν δὲ δευτέραν βαπτίσει, τὴν τρίτη καταδουλώσεται ἐν τῇ ανατολὴ· καὶ ἐν τῷ ὑποστρέφεσθαι αὐτόν, ἀνοιχθήσονται οἱ θησαυροὶ τῆς γῆς, καὶ πάντες πλουτήσωσι, καὶ οὐδεὶς ἐξ αὐτῶν πένης, καὶ ἡ γῆ ἀποδώσει τὸν καρπὸν αὐτῆς ἐκατονταπλασίονα· τὰ δὲ ὄπλα τὰ πολεμικὰ γενήσονται εἰς ἄροτρα καὶ δρέπανα· καὶ βασιλεύσει ἔτη τριάκοντα πέντε, καὶ μετὰ τὴν τελευτὴν αὐτοῦ, βασιλεύσει ἔτη δώδεκα· καὶ οὗτος προεῖδε τὸν θάνατον αὐτοῦ, καὶ οὗτος πορεύσεται εἰς Ἱεροσόλυμα, καὶ παραδώσει τὴν βασιλείαν αὐτοῦ τῷ Θεῷ·
καὶ ἔκτοτε βασιλεύουσιν οἱ τέσσαρες υιοί αὐτοῦ· καὶ ὁ μὲν πρῶτος βασιλεύσει ἐν τῇ Ρώμη, ὁ δεύτερος ἐν Ἀλεξανδρείᾳ, ὁ τρίτος ἐν Θεσσαλονίκη, καὶ ὁ τέταρτος ἐν επτάλοφῳ. Οὗτοι ἀλληλομαχήσαντες, στρατοπεδεύσουσιν ἐπ' ἀλλήλους· καὶ τοὺς ἱερεῖς καὶ μοναχοὺς στρατοπεδεύσουσι, καὶ οὐδεὶς ἐξ αὐτῶν σωθήσεται· καὶ ἐν τῷ μὴ εἶναι ἄνδρα δίκαιον, βασιλεύσει γύναιον μιαρὸν καὶ ἀναίσχυντον ἐν τῇ επτάλοφω· καὶ αὐτὴ μιανεῖ τὰ ἅγια τοῦ Θεοῦ θυσιαστήρια, καὶ αὔτη σταθεῖσα ἐν μέσω τῆς επταλόφου, κηρύξει φωνὴ μεγάλη, λέγουσα· τὶς Θεὸς πλὴν ἐμοῦ; καὶ τὶς ὁ ἀνθιστάμενος ἐν τὴ ἐμὴ βασιλεία; καὶ εὐθὺς σεισθήσεται ἡ επτάλοφος, καὶ καταποντισθήσεται σύμψυχος ἐν βυθώ ἀπωλείας, καὶ μόνος οξηρόλοφος έσται φαινόμενος, και τα διαβαίνοντα πλοία μέλλουσι θρηνεὶν τὴν επτάλοφον·
καὶ οὗτος βασιλεύσει ἐν Θεσσαλονίκῃ ἕτερος ἐπὶ χρόνου μικροῦ· εἴτα καταποντισθήσεται καὶ ἡ Σμύρνη καὶ ἡ Κύπρος ἀπὸ ἀνεμοστροβίλου θαλάσσης, καὶ τότε βασιλεύσει ὁ αντίχριστος, καὶ πράξει κατὰ φαντασίαν φοβερὰ καὶ ἐξαίσια πράγματα, ὥστε, εἰ δυνατὸν καὶ τοὺς ἐκλεκτοὺς πλανήσει, καθ' ἄ φησι Κύριος· μέλλει γὰρ γεννηθήναι ἐξ' Ἑβραίων, φυλῆς Δᾶν, ἐκ μιαρᾶς παρθένου ἄνθρωπος, ἐνδεδυμένος καθάπερ ὁ Διάβολος, καὶ τὸ μὲν πρῶτον δείξει πραότητα, ταπείνωσιν εἰς τὸν κόσμον, καὶ ὑπόκρισιβ δείξει εἰς τοὺς  ἀνθρώπους,  καὶ  τότε  μέλλει  ὑπό  τοῦ  πλήθους  ἀγαπηθήναι,  καὶ  ἀναγορευθεῖς βασιλεὺς ποιήσει ἐξαίσια ἔργα· ἀγαπήσει δὲ πρώτον τοὺς Ἰουδαίους, καὶ τὸν κατεστραμμένον ναὸν ἀνοικοδομήσει· καὶ γενήσονται λοιμοὶ καὶ λιμοί, καταποντισμοὶ κατὰ τόπους· τά ὕδατα ἀποφράξουσιν· ὁ οὐρανὸς οὗ δώσει τὴν δρόσον αὐτοῦ ἐπὶ τὴν γῆν· καὶ κρατήσει ὁ τρισκατάρατος οὗτος δαίμων ἔτη τρία καὶ μῆνας ἔξ· τότε κολοβωθήσονται αἱ ἡμέραι, καὶ ὁ χρόνος ὡς μὴν διαβήσεται, καὶ ὁ μὴν ὡς ἑβδομάς, και ηυ εβδομάς ὡς μία ἡμέρα καὶ ἡ ἡμέρα ὡς ὥρα. Μετὰ οὒν τὴν συμπλήρωσιν, βρέξει ὁ Θεὸς πῦρ ἐπὶ τὴν γῆν, καὶ ἡ γῆ κατακαήσεται πήχεις τριάκοντα· τότε βοήσει ἡ γῆ πρὸς Κύριον, καὶ δημιουργὸν αὐτῆς λέγουσα· Παρθένος εἰμί, Κύριε, ἐνώπιόν σου, καὶ οὐκ ἔστιν ἐν ἐμοὶ ἁμαρτία· τότε οἱ οὐρανοὶ ὡς βιβλίον ἔσονται, καὶ οἱ ἄγγελοι τοῦ Θεοῦ σαλπίσουσι τάς ἑαυτῶν σάλπιγγας, καὶ οἱ ἀπ' αἰῶνος δίκαιοι ἀναστήσονται, καὶ σταθήσονται ἐκ δεξιῶν του υψίστου, οἱ δὲ ἁμαρτωλοὶ ἐξ εὐωνύμων, καὶ οἱ μὲν δίκαιοι ἀπελεύσονται εἰς τὸν Παράδεισον, οἱ δὲ ἁμαρτωλοὶ εἰς τὴν κόλασιν, καὶ πρὸς τὸν Βύθιον δράκοντα ἐν βυθῷ Ταρτάρου, ἵνα σὺν τοῖς ὑπουργοῖς αὐτοῦ αὐτὸν προσκυνώσι, καὶ βασιλέα αὐτὸν ἐπιγράψαντες, κολάζωνται αἰωνίως.
 Ἠμᾶς δὲ πάντας γένοιτο ἐπιτυχεῖν τῆς Χριστοῦ βασιλείας, προσκυνεὶν δὲ Πατέρα, Υἱὸν καὶ Πνεῦμα Ἅγιον, τὴν μίαν θεότητα καὶ βασιλείαν ἐν Χριστῷ τῷ Κυρίῳ ἠμῶν· ὧ ἡ δόξα εἰς τοὺς αἰῶνες τῶν αἰώνων,
Ἀμήν.


ΠΗΓΗ: ΕΚΔΟΣΙΣ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΜΕΣΣΗΝΙΑΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ, ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΓΟΧ ΕΛΛΑΔΟΣ, ΚΑΛΑΜΑΤΑ, ΣΚΗΤΗ ΠΑΝΑΓΟΥΛΑΚΗ, 1974, σ.σ. 45-51.

Παρασκευή 6 Οκτωβρίου 2017

ΑΔΙΚΑΙΟΛΟΓΗΤΗ Η ΙΕΡΑΡΧΙΑ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΕΠΙΣΤΟΛΗ



Η παρακάτω επιστολή παραδόθηκε το καλοκαίρι του 2012 στην Ιερά Σύνοδο της Εκκλησίας της Ελλάδος. Επίσης, στάλθηκε σχεδόν σε όλους τους Μητροπολίτες της Ελλάδος, όπως και σε όλα τα μεγάλα σχίσματα του Πάτριου Εορτολογίου.

Το κείμενο το έγραψε ο Ιωάννης εν Χριστώ βασιλεύς των Πενήτων Ελλήνων ως έκκληση για την ανάσταση της Ελλάδος. Όπως καταλαβαίνετε κανείς από όσους παρέλαβαν την επιστολή δεν άκουσε…

Τώρα, εν έτη 2017, όλοι όσοι έλαβαν αυτή την επιστολή δεν έχουν πια καμία δικαιολογία για τη σημερινή πνευματική και υλική κατάντια των Ελλήνων, κι ό,τι κι αν ισχυριστούν ενάντιο είναι προφάσεις εν αμαρτίες.
***

Όποιος εν Χριστώ εβαπτίστηκε Χριστόν ενενδύθηκε, και ιδού το ένα το Πνεύμα του Κυρίου προς εσάς Αδέλφια, μας μαρτυρεί:

Ένας ο Κύριος.
Ένα το Σώμα Του και Ένα το Άγιο Του το Αίμα.
Ένα το νερό που μας Βαπτίζει, και μας το χαρίζει
η Μία Του η Εκκλησιά, που το Άγιο δισκοπότηρο για εμάς κρατά.
μα σήμερα οι Βασιλείς του Ουρανού στην γη αποστάτησαν,
και διαμελίστηκε το Ένα το Άγιο Πνεύμα.
διχάζοντας με διαφορετικές ιδεολογίες και πλανεμένες απόψεις το ποίμνιο του Κυρίου Ιησού Χριστού, χωρίζοντας τον Λαό σε μάζες και σε αιρέσεις.
***

Στο όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος

διώξτε τον φθόνο και τα μίση αναμεταξύ σας Έλληνες
κι αγκαλιάστε το πνεύμα της Αλήθειας του Κυρίου μας, ως Μία Στάνη και Μία Ποίμνη και καθαιρέστε τους μη έχοντες τα χρηστά.

Παράνομοι λύκοι εισχώρησαν εις την Εκκλησία και εργάζονται για τον αφανισμό μας.

Πιστεύω εις Μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική Ορθόδοξη Εκκλησία....
και εις ταπείνωση του Ποιμνίου εις την Αγάπη του Χριστού, σας προσκαλώ.

ΣΤΩΜΕΝ ΚΑΛΩΣ, ΣΤΩΜΕΝ ΜΕΤΑ ΦΟΒΟΥ ΘΕΟΥ ΚΑΙ ΑΓΑΠΗΣ ΠΡΟΣΕΛΘΕΤΕ, ΟΛΟΙ εις τον Ποιμένα μας ΚΑΙ Αρχιεπίσκοπο Κύριο Ιησού Χριστό.

Καλούνται όλοι οι ΕΛΛΗΝΕΣ ΕΙΣ ΜΕΤΑΝΟΙΑ ΔΙΑ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΚΑΙ ΤΗΣ ΣΩΤΗΡΙΑΣ ΤΟΥ ΕΘΝΟΥΣ ΜΑΣ.
***

Εν αρχή είναι η Βασιλεία του Θεού, κι η Βασιλεία του Θεού είναι ο Λόγος, κι ο Λόγος ήταν, είναι και θα είναι εις τον αιώνα προς τον Θεόν, διότι η Αγάπη είναι ο Θεός.
Η Αγάπη είναι η αρχή που οδηγεί προς τον Θεόν.

Αγαπητοί Πατέρες, οσιότατοι Απόστολοι της Ορθόδοξης Εκκλησίας του Αρχιερέως ημών Ιησού Χριστού, με πολλή αγάπη και πόνο σας ερωτώ:
όταν το ένα πνεύμα της θείας Χάριτος είναι το Ένα κι εμείς οι πολλοί ο ενδεδυμένος ο Χριστός, σήμερα εσείς γιατί διαμελίσατε την Εκκλησία - Οίκο του Πατρός μας σε εκατοντάδες σχίσματα κι αιρέσεις;

Στο όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος, εγώ ο Ιωάννης, ο απεσταλμένος από τον Θεό, σας κρούω την πόρτα φωνάζοντας μετανοείτε !

Ο καιρός γαρ νυν.

Γνώρισα τα εκατοντάδες σχίσματά σας και τα έργα σας. Και ως παραβάτες σας καταγγέλλω, ότι δεν είστε εν τη διδαχή του Χριστού, διότι τα έργα σας είναι φανερά στα μάτια του Θεού και των ανθρώπων, διότι «πας ο παραβαίνων και μη μένων εν τη διδαχή του Χριστού Θεόν ουκ έχει∙ ο μένων εν τη διδαχή του Χριστού, ούτος και τον πατέρα και τον υιόν έχει». Και ως ο Κύριος είπε «ήτις ει τις έρχεται προς ημάς και ταύτην την διδαχήν ου φέρει, μη λαμβάνετε αυτόν εις οικίαν, και χαίρειν αυτώ μη λέγετε. Ο γαρ λέγων αυτώ χαίρειν κοινωνεί τοις έργοις αυτού τοις πονηροίς».
(Ιωάννου Α΄β, 22. - «τις εστίν ο ψεύστης εί μη ο αρνούμενος ότι Ιησούς ουκ έστιν ο Χριστός; Ούτος εστίν ο αντίχριστος, ο αρνούμενος τον Πατέρα και τον Υιόν».

Και σήμερα, αγαπητοί μου Πατέρες, πέσατε στην πλάνη του πονηρού και αντί την διδασκαλία του Αρχιερέως μας Ιησού Χριστού, ακολουθείτε την οδό του αντιχρίστου.

Δεν είναι δυνατόν να υμνούμε τον Κύριο ως Μέγα Αρχιερέα μας εις την τάξη Μελχισεδέκ, κι εσείς να ζείτε την επίγεια δόξα σας μέσα στην χλιδή την ώρα που ο λαός πεινά. Ο Θεός χρυσούς ναούς δεν θέλει, μα χρυσές καρδιές.

Δεν είναι επιτρεπτό να υπάρχουν σήμερα ιερείς στην ιεροσύνη της Ορθοδοξίας και για θέωση να οδηγούν ως πρόβατα το ποίμνιο προς την αρσενοκοιτία.

Δεν είναι επιτρεπτό στην Ορθοδοξία να συλλειτουργούμε με αυτούς που ο μεσσίας τους δεν ήρθε ακόμα.

Δεν είναι επιτρεπτό Ορθόδοξος Πατριάρχης να ασπάζεται το Κοράνι και το Ταλμούδ, με το πρόσχημα ότι ο Θεός είναι «αυτός ο ένας».

Δεν είναι δυνατόν Ορθόδοξοι Ιεράρχες να λένε πως «εκτός των εβραίων ο θεός δεν υπάρχει άλλος Θεός», την ώρα που των εβραίων ο θεός λέει στους εβραίους «ο ευσεβής εβραίος γινωσκέτω, ότι το αίμα των χριστιανών θυσία εστί τα μάλα, ευπρόσδεκτος τω ουρανώ, ώστε το χέειν αίμα χριστιανού, είναι θυσία τόσον ιερά, όσον η των μάλλον πολυτίμων αρωμάτων και μύρων…, και στους εβραίους που αμαρτήσανε είναι θυσία προ παντός συναποφέρουσα την ευλογίαν του Υψίστου, επί των εκτελούντων και μεταλαμβανόντων αυτής». Κι εσείς σήμερα ορκίζετε εβραίους στη βουλή των Ελλήνων;

Δεν είναι επιτρεπτό τον ισόβιο Πατριάρχη της θείας Χάριτος (στα Ιεροσόλυμα) να τον έχετε φυλακή και χριστιανός με χριστιανό μέσα στον Πανάγιο Τάφο να σφάζονται σαν τα τσακάλια αναμεταξύ τους.

Στο όνομα της Αδιαιρέτου Αγίας Τριάδος έλθετε εις γάμον κοινωνίαν και ενώστε την Ορθοδοξία μας στο όνομα της Βασιλεύουσας των Ουρανών εν τη Γη και δώστε τα του Θεού εις τον Υιό, και Υιός εστί ο Έλλην, και ο Έλλην εστί λευκή περιστερά και λευκή περιστερά εστί ο Χριστός, που εσείς ιερείς μου του αφαιρέσατε τα χρηστά. Και τα χρηστά τα χρίζει μόνο ο Λόγος, και ο Λόγος εστί η Αγάπη, και η Αγάπη είναι ο Θεός κι εμείς ο Λαός οι καρποί του. Και σήμερα οι καρποί των εκκλησιών σας είναι καρποί σκότους και πλάνης στέφοντας τον άνθρωπο με την αγκάθινη γνώση του δευτέρου θανάτου.

Εγώ ειμί ο Ιωάννης, ο φέρων το Φως της αυγής, ο φέρων τους καρπούς της θείας Χάριτος εις τους λαϊκούς, και στο όνομα του Πατρός, του Υιού και του Αγίου Πνεύματος, και στο όνομα των Αγίων Αγγέλων Του, σε μετάνοια σας καλώ και σε αδερφοσύνη και να ζήσουμε όλοι μαζί την πρώτη ανάσταση και το τέλος του δευτέρου θανάτου, ώστε τώρα που έρχεται ο Κύριος να μας βρει Ορθόδοξους Έλληνες και Φωτεινούς υιούς Του.

Από την όγδοη οικουμενική σύνοδο και μετά αφαιρέθηκε ο Ευαγγελισμός της θεάσεως του Ανθρώπου και από Εκκλησία του Φωτός έγινε εκκλησία του διαόλου. Διότι το «δεν χρειάζεται στους λαϊκούς να δίνουμε γνώσεις φωτός», είναι αντίχριστον, άρα και καθαιρετέο, όπως άπαντα τα κλήματα τα μη φέροντα Χριστού καρπό.

Ενώστε όλες τις Εκκλησίες κι ενταχθείτε εις τους νόμους του ιερού συντάγματος κι απαλλάξτε τον λαό από το κράτος της μεγάλης Βαβέλ, και αναστήστε το Έθνος των Ελλήνων.



Ιωάννης, ο εν ονόματι Κυρίου αγαπών σας. 
*******

Η επιστολή αυτή δημοσιεύτηκε στις 19 Ιουλίου 2012 για να είναι και ενήμερος ο ελληνικός λαός: http://fwnitwnpaterwn.blogspot.gr/2012/07/blog-post_19.html