647 =Είπε μοι το θαύμα περί του κοινωνήσαντος παιδός
Ιουδαίου και μη χωνευθέντος υπό του πυρός της καμίνου.
Εις τα μέρη της ανατολής ήτο τις Ιουδαίος έχων παιδίον
χρόνων επτά· το οποίον
ανταμώθη μίαν ημέραν μετά των Χριστιανών, και πηγαίνοντας εις την εκκλησίαν
εκοινώνησε το τίμιον Σώμα και Αίμα του Κυρίου, καθώς είδε τα άλλα παιδία και
έκαμναν. Ο γαρ Ιερεύς νομίζων ότι είναι χριστιανού παιδίον, το εκοινώνησεν.
Αφού δε έφαγε το Αντίδωρον, απήλθεν εις τον οίκον αυτού και
το ανήγγειλε εις τους Γονείς του. Ο δε Πατήρ αυτού εθυμώθη, ως εχθρός του
Χριστού, και θέλοντας να εκδικήση την ύβριν, όπου το βρέφος έκαμε (καθώς και αυτός
ο πλανεμένος ενόμισε) του μωσαϊκού νόμου, ήρπασεν ευθύς το ανεύθυνον και το
έριξε εις μίαν αναμμένην κάμινον,
βάλοντας και έτερα ξύλα περισσά, δια να χωνεύση ταχύτερον. Αλλ’ ο εν μέσω της χαλδαϊκής
καμίνου τους τρεις Παίδας αβλαβής διαφυλάξας, εσκέπασε και αυτό το ευλογημένον,
και δεν εχωνεύθη υπό του παμφάγου πυρός, αλλά εστέκετο ώσπερ να ήτο εις δρόσον
αναπαυμένον.
Τούτο ακούσασα η Μήτηρ αυτού έδραμε μετά οδυρμών, νομίζουσα
να το έβρει στάκτην γενόμενον. Απελθόντες δε και άλλοι χριστιανοί, είδασι το
παιδίον ιστάμενον εν τω μέσω της φλογός σώον και υγειές, και μήτε ένδυμα μήτε
τρίχα της κεφαλής του εβλάφθη. Αφού γουν το έβγαλον έξω μετά θάμβους πολλού και
εκπλήξεως, εβόησαν άπαντες, ότι έπρεπε να ρίξουν εις την κάμινον τον Πατέρα του,
ίνα λάβη την αυτοπάθειαν. Έδεσαν ουν αυτόν, και έρριψαν έσω, και ευθύς εχωνεύθη
ο άθλιος. Το δε παιδίον ερωτηθέν απεκρίνετο λέγον. Η γυνή εκείνη, ήτις είναι
εις την εκκλησίαν, όπου έφαγα το ψωμί, και κρατεί το βρέφος εις την αγκάλην της,
έστεκε πλησίον μου και εσκέπαζέ με με το πανωφόρι της, και δεν μου ήγγιζεν η
φλόξ καθόλου.
Τότε εκατάλαβαν, ότι η Παναγία ήτο όπου το εσκέπασεν δια την
χάριν της Ιεράς Κοινωνίας. Ούτω λοιπόν γνωρίσασα Ιουδαία την αληθή πίστιν,
ανεγεννήθη μετά του παιδός, βαπτισθέντες εις το όνομα της Αγίας Τριάδος. Έτι δε
και έτεροι Ιουδαίοι δια ταύτην την αιτίαν επίστευσαν εις τον Κύριον ημών Ιησούν
Χριστόν, ω η δόξα εις τους αιώνας Αμήν.
(Εκ της βίβλου Αμαρτωλών Σωτηρία).
ΠΗΓΗ: ΤΡΙΑΔΙΚΗ ΔΟΓΜΑΤΟΛΟΓΙΑ, ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ 1960, ΑΝΑΤΥΠΩΣΙΣ
1981, ΘΕΟΛΟΓΙΚΗ ΚΑΙ ΔΟΓΜΑΤΙΚΗ ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΕΙΣ ΕΡΩΤΑΠΟΚΡΙΣΕΙΣ, σ. 128.
