Η ΜΕΤΟΥΣΙΩΣΗ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ

Ο Λόγος το χώμα δεν αγγίζει,
κι όμως σμίγει τον ουρανό με τη γη.

Ο Λόγος είναι το αστέρι μέσα από το πουθενά στο τώρα του που γεννήθηκε,
Δώρο από τον Θεό φυτεμένο μέσα στα μύχια της κάθε Του ψυχής.
Ο Λόγος είναι αυτός που χαράζει και κρατά σε τάξη το σύμπαν.
Ο Λόγος είναι της γέννησης της ψυχής η μάνα, είναι αυτό που γεννήθηκε να ζει στου κόσμου μας το εμείς.

Ο χρισμένος τον Λόγο είναι ο άνθρωπος και δεν εφεύρε ο άνθρωπος τον Λόγο, αλλά ο Λόγος είναι το φως της ανθρωπιάς.
Σταγόνες της βροχής οι άνθρωποι και ο Θεός είναι το νερό και ο Χριστός είναι ο ήλιος που ζεσταίνει όλες τις σταγόνες στο δικό τους λιβάδι και με προσωπική τους ευλογία από τον Θεό, να ζει η κάθε σταγόνα τον δικό της ήλιο στον δικό της κύκλο.

Το άστρο της αυγής φυτεμένο από το χέρι του Θεού μέσα στα σπλάχνα του παιδιού του.
Τούτος δε, δεν είναι ο Έλλην Λόγος αλλά Ελλήνων Λόγος του ενός σώματος του Υψίστου Θεού.

Οι εποχές για άλλους είναι προ Χριστού και μετά Χριστού, μα και για κάποιους υπάρχει η εποχή προ Σελήνης και μετά Σελήνης.
Έτσι για μας τους Έλληνες ήρθε η εποχή που θα λέμε αντί μετά Χριστόν.... μετά των Ιουδαίων.
Και αντί για τη φράση "η νέα Ιερουσαλήμ" θα λέμε Χριστός Αληθώς Ανέστη, κρίναι ζώντες και νεκρούς, Αγίους ζώντες και νεκρούς και από τη βασιλεία τούτη τίποτα δεν θα λείψει από των Ελλήνων το φως των Εθνών, το πνεύμα της ειρήνης.

Ειρηνεύετε, εκεί κατοικεί Θεός.

Μετανοείτε!

Ιω

Ηθικόν δίδαγμα:
Ο Λόγος είναι το φυσικό νερό της αγάπης του Θεού που ξεδιψά την ψυχή που πίνει το νερό της αλήθειας του Υιού του Ανθρώπου.
Δόξα σοι ο Θεός

Και εν αρχή το κατά Ιωάννη Ευαγγέλιο... είναι η μετουσίωση της ψυχής με τον μαθητή που αγαπά ο Χριστός....η χριστοποίηση της ψυχής που κατοικεί εις την άγνοια του Άδη.