Ως γνωστόν, η θεία Ορθοδοξία έχει τας Ιεράς Συνόδους,
Οικουμενικάς και Τοπικάς, ο δε Οικουμενισμός, αντί συνόδων έχει διασκέψεις («Η
αίρεσις του Οικουμενισμού», Α.Δ. Δελήμπαση, Αθήναι 1972, σ.98 εξ) ! (…)
Έγινε εις Βραζιλίας τοιαύτη διάσκεψις υπό το όνομα της
Γενικής Συνελεύσεως («Αποκάλυψις Ιησού Χριστού» του Θεού, κ’,2) του
οικουμενιστικού «Συμβουλίου Εκκλησιών» (Πατριάρχου Αλεξανδρείας Μ. Αθανασίου,
ΒΕΠΕΣ, 31,260), ως είναι οι αιρετικοί. Ενώ εις την εν λόγω οικουμενιστικήν,
ήτοι παναιρετικήν, συνέλευσιν, πάντες σχεδόν οι των «τεσσάρων χιλιάδων
συνέδρων» («Εφημερίς «Καθημερινή»,16.2.2006) ήσαν αιρετικοί ή φιλαιρετικοί! Επίσης
εις Σύνοδον της Ορθοδοξίας δεν δύνανται να μετάσχωσιν οι «υπό κατηγορίαν» (ΣΤ’
Κανόνος Β’ Οικουμενικής Συνόδου. ΟΔ’ Αποστολικού Κανόνος) επί κακοδοξία
(Πατριάρχου Αλεξανδρείας Μ. Αθανασίου, ΒΕΠΕΣ, 31,260) «παρά αξιοπίστων
ανθρώπων» (ΣΤ’ Κανόνος Β’ Οικουμενικής Συνόδου. ΟΔ’ Αποστολικού Κανόνος). Αλλά
εις την εν λόγω παναιρετικήν συνέλευσιν οι σύνεδροι ήσαν ως αιρετικοί
αναθεματιζόμενοι, κατά το «όλοις τοις αιρετικοίς ανάθεμα» (Ζ’ Οικουμενικής
Συνόδου, Mansi, 13,
397-400) των Αγίων Οικουμενικών Συνόδων της αληθευούσης Ορθοδοξίας! Εις
παναιρετικήν, λοιπόν, ψευδοσύνοδον μετέβησαν οι εξ Ορθοδόξων μετάσχοντες της
οικουμενίστικης διασκέψεως.
(…) Βασική αντίχριστος αρχή της παναιρέσεως του
Οικουμενισμού είναι η συστηματική αποφυγή των συζητήσεων επί δογματικής φύσεως
ζητημάτων («Η αίρεσις του Οικουμενισμού», Α.Δ. Δελήμπαση, Αθήναι 1972, σ.98 εξ)!
Διατί τότε οι εξ Ορθοδόξων επίσκοποι μετέσχον του συνεδρίου τούτου της
παναιρετικής απιστίας; Μήπως δια λόγους ιεραποστολικής, ομολογούντες
Ορθοδοξίαν; Αντιθέτως !
Διότι ο Αρχιεπίσκοπος κ. Αναστάσιος, ως «ο βασικός εισηγητής
του θέματος της Γενικής» («Εφημερίς «Καθημερινή»,16.2.2006) συνελεύσεως
(«Αποκάλυψις Ιησού Χριστού» του Θεού, κ’,2), ωμολόγησεν, όχι Ορθοδοξίαν, αλλά
Οικουμενισμόν ! Διο πρότεινε τα εξής επί μέρους οικουμενιστικά πράγματα, ήτοι
κοσμικώς νοούμενα πρακτικά θέματα: Την «εξάλειψη της φτώχειας» («Εφημερίς
«Καθημερινή»,16.2.2006), την «στήριξη των αδυνάμων», την «επικράτηση της
ειρήνης», την «αντιμετώπιση της ολοένα αυξανομένης βίας σε παγκόσμιο επίπεδο
και, τέλος, της προστασίας του περιβάλλοντος και των φυσικών πόρων» («Εφημερίς
«Καθημερινή»,16.2.2006). Ταύτα τα οικουμενιστικά θέματα και μόνα επροτάθησαν,
και η πρώτιστη και αληθώς δια πάντα σωτήριος Ορθοδοξία απεσιωπήθη
οικουμενιστικώς.
Τουτέστιν, απεσιωπήθησαν η ορθόδοξος μετάνοια και η
ορθόδοξος πίστις και το ορθοδόξως νοούμενον Ευαγγέλιον και το Άγιον Βάπτισμα
της εν Χριστώ σωτηρίας. Και απεσιωπήθησαν ταύτα, παρά τον λόγον και την πράξιν
του Σωτήρος και προτύπου των Χριστιανών και μάλιστα των επισκόπων Κυρίου Ιησού
Χριστού του Θεού, λέγοντος: «Μετανοείτε και πιστεύετε εν τω Ευαγγελίω» της
Ορθοδοξίας, καθ’ ότι ο ούτω «πιστεύσας και βαπτισθείς σωθήσεται» («Κατά Μάρκον
Άγιον Ευαγγέλιον», α’,15, ιστ’,16), ο δε απιστήσας κατακριθήσεται» («Κατά
Μάρκον Άγιον Ευαγγέλιον», α’,15, ιστ’,16). Δεν αποδεικνύονται, λοιπόν, οι εν
λόγω μετάσχοντες Αρχιεπίσκοπος και επίσκοποι κατάκριτοι; Διότι η αποσιώπησις
της ορθοδόξου πίστεως «τρίτον αθεΐας είδος» (Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά,
Συγγράματα, τ.2, σ. 483), λέγεται υπό των Αγίων.
ΠΗΓΗ: ΦΩΝΗ ΠΑΤΕΡΩΝ, Αθήναι, Φεβρουάριος 2006
