Το Προφητικόν Χάρισμα εις την Εκκλησίαν

7. Παγκόσμιος Πόλεμος αναπόφευκτος

" Πού βαίνομεν λοιπόν; πού αλλού παρά εις τας κυρώσεις, τας θλιβεράς κυρώσεις, όταν πληρουμένου του βάρους των αμαρτιών θα αρχίσουν να λειτουργούν οι σκληροί νόμοι της θείας δικαιοσύνης. ¹

Δυστυχώς, ούτε πολιτευόμενοι, οδηγούμεθα αναποτρέπτως, εις καταστροφήν και επειδή το φαινόμενον της αποστασίας είναι παγκόσμιον, οδηγούμεθα εις παγκόσμιον πόλεμον φρικαλέον, οδηγούμεθα εις Αρμαγεδώνα.

Εις το χέρι μας είναι, εννοείται, να τον αποφύγωμεν, εάν αλλάξωμεν πορείαν. Θα το κάνωμεν όμως;

Πού βαίνομεν λοιπόν; Θα έχωμεν πόλεμον ή ειρήνη; Κρίνοντες ανθρωπίνως αδυνατούμεν να δώσωμεν ορθήν απάντησιν. Κρίνοντες όμως κατά τον Θεόν και με γνώμονα το Ευαγγέλιον και χωρίς την ανάγκη του προφητικού λόγου, αποφαινόμεθα ότι αφεύκτως οδηγούμεθα εις την καταστροφήν.

«Εάν θέλητε και εισακούσητέ μου τα αγαθά της γης φάγεσθε· εάν δε μη θέλητε, μηδέ εισακούσητέ μου, μαχαίρα υμάς κατέδεται· το γαρ στόμα Κυρίου ελάλησε ταύτα». (Ησαϊου Α’ 19- 21).

«Πάσα παράβασις και παρακοή έλαβεν ένδικον μισθαποδοσίαν, πώς ημείς εκφευξόμεθα τηλικαύτης αμελήσαντες σωτηρίας;» (Εβρ. β’ 2- 3).

«Η του πλούτου της χρηστότητας αυτού και της ανοχής και της μακροθυμίας καταφρονείς, αγνοών ότι το χρηστόν του Θεού εις μετάνοιαν σε άγει; κατά δε την σκληρότητά σου και αμετανόητον καρδίαν θησαυρίζεις σεαυτώ οργήν εν ημέρα οργής και αποκαλύψεως δικαιοκρισίας του Θεού» (Ρωμ. β’ 4- 5).

«Εάν μη μετανοήτε πάντες ωσαύτως απολείσθε» (Λουκ. ιγ’ 3).

Πολύ καλλίτερα θα πεισθώμεν εάν συμβουλευθώμεν τον προφητικόν λόγον.

Ερωτάται: υπάρχουν προφητείαι που αναφέρονται εις τα γεγονότα που ζούμε; Υπάρχουν μετά Χριστόν προφήται; Ο πολύς κόσμος διακατέχεται από την πλάνην, ότι δεν υπάρχουν μετά Χριστόν προφήται. Αυτήν την πλάνην θεωρούμεν αναγκαία να διαλύσωμεν. "

(…)

2. Το προφητικόν χάρισμα εις την Εκκλησίαν

" Τον τερματισμόν του προφητισμού του αναφερομένου εις το πρόσωπον του Χριστού επιβεβαίωσε και ο ίδιος ο Χριστός λέγων: «πάντες γαρ οι προφήται και ο νόμος έως Ιωάννου προεφήτευσαν» (Ματθαίου ια’ 13).

Φαίνεται, ότι εκ των λόγων τούτων κυρίως προήλθεν η εσφαλμένη αντίληψις ότι δεν υπάρχουν μετά Χριστόν Προφήται. Ίσως δε και από την επίπληξιν του Κυρίου προς τους μαθητάς φλεγομένους να πληροφορηθούν πότε θα αποκαταστήσει την βασιλείαν τω Ισραήλ. Η σχετική στιχομυθία έχει ως εξής: «… Επηρώτων αυτόν λέγοντες· Κύριε, ει εν τω χρόνω τούτω αποκαθιστάνεις την βασιλείαν τω Ισραήλ; Είπε δε προς αυτούς· ουχ υμών εστί γνώναι χρόνους ή καιρούς ους ο Πατήρ έθετο εν τη ιδία εξουσία, αλλά λήψεσθε δύναμιν επελθόντος του Αγίου Πνεύματος εφ υμάς» (Πραξ. α’ 6- 8).

Αλλά, όταν τους αποκαλύπτει το τρίτον πρόσωπον της Αγίας Τριάδος τους διαβεβαιοί «Εάν τας εντολάς μου τηρήσητε… πέμψω υμίν το Πνεύμα της Αληθείας (Ιωάν. ιδ’ 15- 16 και ιε’ 26 και ιστ’ 7). Το Πνεύμα της Αληθείας… ελέγξει τον κόσμος περί αμαρτίας… περί δικαιοσύνης (ιστ’ 10)… οδηγήσει υμάς εις πάσαν αλήθειαν… και τα ερχόμενα αναγγελεί υμίν» (Ιωάν. ιστ’ 13).

Εδόθη λοιπόν μετά την Πεντηκοστήν υπό του Αγίου Πνεύματος το προφητικόν χάρισμα εις την Εκκλησίαν. Τούτο επιβεβαιοί και ο Απόστολος Παύλος «Διαιρέσεις δε χαρισμάτων εισί, το δε αυτό Πνεύμα (Α’ Κορινθ. ιβ’ 4)… Ω μεν γαρ δια του Πνεύματος δίδοται λόγος σοφίας, … άλλω δε προφητεία» (Α’ Κορινθ. ιβ’ 8- 10).

Ο Απόστολος Πέτρος «τούτο πρώτον γινώσκοντες, ότι πάσα προφητεία γραφής ιδίας επιλύσεως ου γίνεται. Ου γαρ θελήματι ανθρώπου ηνέχθη ποτέ προφητεία, αλλ’ υπό Πνεύματος Αγίου φερόμενοι ελάλησαν άγιοι Θεού άνθρωποι» (Β’ Πέτρου α’ 20- 21). "

(…)

4. Συμπέρασμα:

" Του Αγίου Πνεύματος ενοικούντος εν τη Εκκλησία, «και ιδού εγώ μεθ’ υμών ειμί πάσας τας ημέρας έως της συντελείας του αιώνος» (Ματθ. κη’ 20), το προφητικόν χάρισμα εκδηλούται και ενεργεί ιδιαιτέρως φωτίζον και προλέγον τα γενησόμενα κατά τας κρισίμους και εσχάτας ημέρας. «Και έσται εν ταις εσχάταις ημέραις, λέγει ο Θεός, εκχέω από του Πνεύματός μου επί πάσαν σάρκα, και προφητεύσουσιν οι υιοί υμών και αι θυγατέρες υμών, και οι νεανίσκοι υμών, οράσεις όψονται, και οι πρεσβύτεροι υμών, ενύπνια ενυπνιασθήσονται» (Πραξ. β’ 17).

Δεν ήτο δυνατόν, λοιπόν, ο Θεός να αφήση την εποχή μας, εποχήν κατ’ εξοχήν ιστορικήν με τεραστίας και αποτόμους μεταβολάς και πολλαπλάς διαφοροποιήσεις αι οποίαι ασκούν σοβαρώτατον αντίκτυπον επί του σκοπού της ζωής και ιδιαιτέρως, με τον διαγραφόμενον κίνδυνον ολοσχερούς καταστροφής, χωρίς να την φωτίσει με τον προφητικόν λύχνον. "

****

¹«… Ούτως επί Σοδόμων γέγονε· πολλά γαρ αμαρτάνοντες και ουκ επιστρέφοντες… εις τέλος απεδοκιμάσθησαν· ανεπλήρωσαν γαρ τον όρον των αμαρτιών και υπερέβησαν· διο και πυρίκαυστοι υπό της θείας δίκης γεγόνασιν…» (Αγίου Μακαρίου. «Ομιλίαι πνευματικαί». Ομιλία Δ’ σελ. 41)

Βλπ. Αγίου Νικοδήμου «Τα πνευματικά γυμνάσματα» σελ. 28- 33 και 95- 105 «το βάρος της θανασίμου και συγγνωστής αμαρτίας».

ΠΗΓΗ: ΤΑ ΑΝΑΜΕΝΟΜΕΝΑ ΚΟΣΜΟΪΣΤΟΡΙΚΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ Υπό το φως των προφητειών της Ορθοδοξίας, Κωνστ. Τσατάλου, Δευτέρα έκδοσις, Θες/νικη 1972, Εισαγωγή, Παγκόσμιος πόλεμος αναπόφευκτος, σ. 21, 22, Το προφητικόν χάρισμα εις την Εκκλησίαν, σ. 24, 25, Συμπέρασμα, σ. 27.