288 Ειπέ μοι, πώς εκ του φωτός νοήσω ότι ο Θεός Λόγος
γεννάται εκ του Θεού Πατρός;
Επειδή ο Θεός αθεώρητος είναι και ανερμήνευτος, δια τούτο
ουδέ τούτο ερμηνεύσαι δυνάμεθα·
πώς λοιπόν τις δύναται ερμηνεύσαι ένα που ουδέποτε αυτός εθεάσατο, ή παρ’ άλλου
ακήκοε πώτοτε;
Πλην εκ των ποιημάτων αυτού, λέγω, του Λόγου και Θεού,
τυπικώς είπομεν, όσον το κατά δύναμιν. Νοητέον ως εξής, ότι ώσπερ ο λόγος του
ανθρώπου γεννάται από της ψυχής ασπόρως και ακατανοήτως, ούτω γεννάται και ο
Θεός Λόγος από του Θεού Πατρός·
και ως γεννάται πυρ εκ του πυρός και φως εκ φωτός, ούτω γεννάται ο Υιός και
Λόγος του Θεού από Θεού Πατρός.
290 Ειπέ μοι, ο σαρκωθείς Λόγος τι σάρκα έλαβεν;
Ο κατ’ ουσίαν αθώρητος Θεός Λόγος, εξ αγνής Θεομήτορος σάρκα
άχραντον, λογικήν, και νοεράν εμψυχομένην, αυτοδέσποτον και αυτεξούσιον έλαβεν.
291 Ειπέ μοι, διατί σαρκούται ο Λόγος;
Γνώριζε ότι, δια τούτο σαρκούται ο των όλων Δεσπότης, και
ουχί προσπλασθείση σαρκί συναπτόμενος ή προϋποστάση ψυχή συντεθέμενος, ίνα τω
συμφυεί, το συμφυές εκλαμπρύνη και το πρόσλημα θεώση.
292 Ειπέ μοι, μήπως ετράπη εις σάρκα, η θεότης του Λόγου;
Την καλήν παρακαταθήκην της σαρκώσεως του ενός προσώπου της αγίας
Τριάδος ην παρά των αγίων Πατέρων ειλήφαμεν καλώς φυλάττομεν και δεν λέγομεν
τροπή της θεότητος εις σάρκα, αλλά προσλήψει ανθρωπότητος εις θεότητα.
300 Ειπέ μοι, πώς Θεός ην ο Λόγος, και άνθρωπος;
Πρόσεχε μετά ακριβείας ότι ο Ιωάννης Ευαγγελιστής λέγει «ο
Λόγος σάρξ εγένετο· και
εσκήνωσεν εν ημίν».
Μάθε λοιπόν ο των πύρινων Ταγμάτων Δημιουργός, και των άλλων
Δυνάμεων Τεχνουργός Θεός Λόγος, μορφωθείς εκ Κόρης το αλλότριον, εν δύο ουσίαις
γνωριζόμενος, σαρκοφόρος Θεός και άνθρωπος υπερούσιός εστι.
301 Ειπέ μοι, πώς επιστάμεθα τον Θεόν Λόγον είναι ένα Υιόν
και ουχί δύο;
Επιστάμεθα μόνον έναν Υιόν, τον εκ της ουσίας του Θεού
Πατρός, προ αιώνων γεννηθέντα, και τον αυτόν τέλειον άνθρωπον εκ της ουσίας της
Μητρός εν χρόνω γεννηθέντα·
λοιπόν καν δύο επιστάμεθα εν Χριστώ φύσεις, γνωριζόμενον όμως μη δύο είναι
Υιούς λέγομεν.
Διότι επιστάμεθα τον Παντοκράτορα Υιόν, όμοιον τω Θεώ Πατρί
κατά το αόρατον, και τον αυτόν Υιόν όμοιον τη Μητρί και Παρθένω κατά το ορατόν.
313 Ειπέ μοι, διατί ο Θεός Λόγος ωνομάσθη Χριστός;
Πάντως εις το Α’ Τεύχος ήκουσας περί της Αγίας Τριάδος, ότι
το εν πρόσωπον καλείται Πατήρ, το δε έτερον Υιός και το άλλο πρόσωπον λέγεται
Πνεύμα άγιον.
Ιδού λοιπόν γίγνωσκε, ότι ούτος ο Υιός και Λόγος του Θεού
και Πατρός, ενεδύθη σάρκα ανθρώπου και περιεπάτησεν ως άνθρωπος εν τη γη. Ωνομάσθη
Χριστός διότι εχρίσθη, ήτοι εφόρεσε την σάρκαν του ανθρώπου, και δια τούτο
λέγεται και σεσαρκωμένος Θεός και Χριστός, ο Υιός και Λόγος του Θεού και Θεός,
διότι εφόρεσε την ανθρώπου μορφήν.
518 Ειπέ μοι, διατί ο Θεός εχάρισεν τοις ανθρώποις την
μετάνοιαν;
Ο υπέρθεος και υπερούσιος Θεός, ο την εγκόσμιον, και
υπερκόσμιον κτίσιν εξ ουκ όντων παραγαγών και συνέχων, την μετάνοιαν τοις
ανθρώποις δια το της σαρκός ασθενές εχαρίσετο. Προδηλοποιήσας ο Δεσπότης ότι τους
ελπίζοντας επ’ αυτόν δεν εγκαταλείπει δια τούτο πάντας τους βουλομένους μετανοίας
μετασχείν εστήριξεν Παντοκρατορικώ βουλήματι αυτού ελάλησεν μετά όρκου. «Ζω γαρ λέγει Κύριος, ου βούλομαι τον θάνατον
του αμαρτωλού ως την μετάνοιαν»·
προστιθείς και γνώμην αγαθήν. Μετανοήσατε οίκος Ισραήλ από της ανομίας υμών. Είπον
τοις Υιοίς του λαού μου· εάν
ώσιν αι αμαρτίαι υμών από της γης εώς του ουρανού, και εάν ώσιν, πυρρότεραι κόκου,
και μελανώτεραι σάκκου, και επιστραφήτε προς με εξ όλης της καρδίας και ειπήτε
Πάτερ· επακούσομαι ημών ως
λαώ αγίω.
519 Ειπέ μοι, δια ποίους λέγει ο Παντοκράτωρ Θεός ότι
μαχαίρα κατέδεται;
Ο την ακατάπαυστον δοξολογίαν, υπό των εν ουρανοίς Ασωμάτων
και Νοερών Δυνάμεων δεχόμενος Θεός, αις ουχ’ υπάρχει φως ηλιακόν ή υλικόν αλλά της
απροσίτου δόξης, αΐδιος έλαμψις, ούτω λέγει.
Λούσασθαι και καθαροί γενέσθε, αφελέσθε τας πονηρίας από των
ψυχών υμών, απέναντι των οφθαλμών μου·
παύσασθε από των πονηριών υμών, μάθετε καλόν ποιείν, εκζητήσατε κρίσιν, ρύσασθε
αδικούμενον, κρίνατε ορφανώ, και δικαιώσατε χήρα, και δεύτε να διαλεχθώμεν
λέγει.
Και αν ώσιν αι αμαρτίαι υμών ως φοινικούν, ως χιόνα λευκανώ,
εάν δε ώσιν ως κόκκινον, ως έριον λευκανώ·
και εάν θέλετε και εισακούσητέ μου, τα αγαθά της γης φάγεσθε· εάν δε μη θέλητε, μηδέ
εισακούσητέ μου, μάχαιρα υμάς κατέδεται το γαρ στόμα Κυρίου ελάλησε ταύτα.
ΠΗΓΗ: ΤΡΙΑΔΙΚΗ ΔΟΓΜΑΤΟΛΟΓΙΑ, ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ 1960, ΑΝΑΤΥΠΩΣΙΣ
1981, ΘΕΟΛΟΓΙΚΗ ΚΑΙ ΔΟΓΜΑΤΙΚΗ ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΕΙΣ ΕΡΩΤΑΠΟΚΡΙΣΕΙΣ, σ. 35, 36, 38, 69,
70.
