Δευτέρα 19 Δεκεμβρίου 2011

ΚΑΘΗΡΗΜΕΝΟΣ ΚΑΙ ΑΝΑΤΕΘΕΜΑΤΙΣΜΕΝΟΣ ! (κατά τους θείους Κανόνας)


Είπεν εν Αθήναις ο Αρχιεπίσκοπος της καινοτομίας κ. Χριστόδουλος προσφωνών τον Πάπαν: «Αγιώτατε Πάπα Ρώμης» (Λόγος προσφωνήσεως Χριστοδούλου προς Πάπαν, «Χριστιανική», 10.5.2001, σ. 6-7), όπερ ψεύδος και ομολογία της αιρέσεως του Παπισμού, δημοσίως!

Είναι η προσφώνησις αύτη ψεύδος, επειδή ο Πάπας της Ρώμης, ως αιρετικός και αιρεσιάρχης της παπικής του αιρέσεως και δη κατακεκριμένος, ούτε αγιώτατος είναι ούτε αγιώτερος, ουδέ άγιος. Αντιθέτως, ο Πάπας είναι «ασεβέστατος» (Γ’ Οικουμενικής Συνόδου, Mansi, 4, 1212), ως λέγει και η Αγία Οικουμενική Σύνοδος της Εκκλησίας του Χριστού δια τον αιρετικόν και αιρεσιάρχην πατριάρχην Κωνσταντινουπόλεως Νεστόριον (428- 431). Δηλαδή, ασεβέστατος είναι ο Πάπας ως αμετανόητος αιρετικός και άρχων του σκότους της αιρέσεώς του, ήτοι της μέγιστης θανασίμου αμαρτίας!
Διότι η αίρεσις «το έσχατον πτώμά (πτώσις) εστι ψυχής» (Αγίου Γρηγορίου Νύσσης, PG. 44, 504) λέγει ο θείος λόγος. 
Μάλιστα η αίρεσις του Παπισμού, η οποία σήμερον ταυτίζεται με την παναίρεσιν και την πανψευδοθρησκείαν του Οικουμενισμού υπό την ηγεσίαν του νυν Πάπα, όστις αποδεικνύεται ο χείριστος των Παπών!

Διο ο Πάπας είναι ανατεθεματισμένος (Εγκυκλίου των Ορθοδόξων Πατριαρχών του 1848, Mansi, 40, 411) υπό του Θεού δια της Εκκλησίας Του και κατηραμένος (Εγκυκλίου των Ορθοδόξων Πατριαρχών του 1848, Mansi, 40, 411), και αβάπτιστος (Αγίου Νικοδήμου του Αγιορείτου, «Πηδάλιον» εκδ. 1970, σ. 55), συνεπώς και ανίερος και εκτός της Εκκλησίας λαϊκός και κοσμικός, και «η αιτία» (Αγίου Κοσμά του Αιτωλού) των παρόντων και ερχομένων δεινών. Διότι, ως γράφει ο Άγιος Δαλμάτιος προς την επαινούσαν αυτόν Γ’ Αγίαν Οικουμενικήν Σύνοδον, οι δια της αιρέσεως «αφιστάμενοι (αποχωριζόμενοι) από της του Θεού Χάριτος κατηραμένοι εισίν, ερριμένοι (έχοντες ριφθή) εις το σκότος το εξώτερον, ως και Νεστόριος, και οι ομόφρονες αυτού μετ’ αυτού» (Αγίου Δαλμματίου, Mansi, 4, 1257)! Αιρετικόν, λοιπόν, ψεύδος είναι η εν λόγω  προσφώνησις, κατά παράβασιν της θείας εντολής «μη κατακαυχαύσθε και ψεύδεσθε κατά της αληθείας» (Ιακώβ. γ’,14).


Είναι δε η προσφώνησις «Αγιώτατε Πάπα Ρώμης» και ομολογία της παπικής αιρέσεως, επειδή δια ταύτης, κηρυττόμενος ο ασεβέστατος αιρεσιάρχης ως «Αγιώτατος», μετ’ αυτού και η παπική του αίρεσις αγιωτάτη ομολογείται υπό του κ. Χριστοδούλου, όπερ κολάσιμον. «Και γαρ το πραχθέν συν τω δράσαντι κολασθήσεται» (Σοφ. Σολομ. ιδ’,10).

Δεν είναι απλούς και ακίνδυνος τίτλος δήθεν ευγενείας η προσφώνησις «Αγιώτατε Πάπα», ως φλυαρεί η παποοικουμενιστική προπαγάνδα του κόσμου των αιρέσεων. Αύτη είναι αγενής ανειλικρίνεια και αναιδής καπηλεία του θείου λόγου, δια τεχνοψευδολογίας αιρετικής ομολογίας, ήτοι ψευδοομολογίας, η οποία απορρίπτεται από τον Θεόν και δια του Αποστόλου Παύλου, λέγοντος: «Ου γαρ εσμεν ως οι λοιποί καπηλεύοντες τον λόγον του Θεού, αλλ΄ ως εξ ειλικρινείας, αλλ’ ως εκ Θεού, κατενώπιον του Θεού εν Χριστώ λαλούμεν» (Β’ Κορινθ. β’,17).

Και μόνον, λοιπόν, δια της φράσεως «Αγιώτατε Πάπα Ρώμης», την αίρεσιν του Παπισμού εκήρυξεν ο Χριστόδουλος, «δημοσία» (ΙΕ’ Κανόνος Α’ Β’ Συνόδου) και «γυμνή τη κεφαλή» (ΙΕ’ Κανόνος Α’ Β’ Συνόδου), ως λέγει ο Ιερός Κανών δια τον «κηρύττοντα αίρεσιν επίσκοπον, τον οποίον αναθεματίζουσιν αι Άγιαι Οικουμενικαί Σύνοδοι.

Και «αιρετικός εστι και τοις κατά των αιρετικών υπόκειται νόμοις ο μικρόν γουν εκκλίνων της ορθοδόξου πίστεως» («Νομοκάνων» Μ. Φωτίου, Σ.Ι.Κ. 2, 261). Συνεπώς, κατά «τους θείους Κανόνας» (Αγίου Θεοδώρου του Στουδίτου, PG. 99, 997) και την άλλην εκκλησιαστικήν θεσμοθεσίαν, «καθηρημένος» (Αγίου Θεοδώρου του Στουδίτου, PG. 99, 997) και ανατεθεματισμένος «εστίν ο ανήρ» (Αγίου Θεοδώρου του Στουδίτου, PG. 99, 997) Χριστόδουλος, καθαιρετέος δε και αναθεματιστέος δια την Ορθόδοξον Σύνοδον, που θα τον καταδικάση. Διο και φευκτέος, «ως φεύγει τις  α π ό  ό φ ε ω ς» (Αγίου Μάρκου Εφέσου, Mansi, 31 Β’’, 1323), ως λέγει  Άγιος Μάρκος Εφέσου ο Ευγενικός.


ΠΗΓΗ: ΦΩΝΗ ΤΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ, ΑΘΗΝΑΙ, ΙΟΥΝΙΟΣ 2001

Σημείωση: Το άρθρο αναρτήθηκε για να φανεί η σημασία της προσφώνησης "Αγιώτατε" στον Πάπα, και όχι για να θιχτεί ο Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος, ο οποίος, απόσο γνωρίζουμε, είχε μετανοήσει, και ήθελε να βγει να μιλήσει στον κόσμο, αλλά... ''όποιος από τους πρίγκιπες των χριστιανών σηκώσουν κεφάλι, δολοφονείται'' ( ταλμούδ). Κυκλοφορεί βιβλίο «το πως έφαγαν» τον Χριστόδουλο. Εκ της Διευθύνσεως