(απόσπασμα)
“ Το Ταλμούδ είναι
δια τους Εβραίους ο θρησκευτικός κώδιξ, και έχει το κύρος ως ιερόν βιβλίον και
δια τούτο το μελετώσιν όσοι έχουσιν αξιώσεις επί του τίτλου του λογίου΄ όθεν
και ημείς εκ του βιβλίου Πέτρου Α. Κασιμάτη «περί ανθρωποθυσιών παρ’ Εβραίοις»
Δικαστικαί Αποφάσεις, εκδόσεως 1891, αντιγράφομεν κατά συγκοπήν τα εξής:
Σελίς 26: Εν τω θρησκευτικώ βιβλίω των Εβραίων τω Χορκοϊμ
απαντάται ότι «Ο απειθών εις τον Νόμον του Μωυσέως δύναται τυχείν συγχωρήσεως,
αλλ’ ο παραβιάζων τα κελεύσματα του Ταλμούδ θανάτω τιμωρήσθω». Επίσης λέγει ότι
«Πας όστις ήθελεν εκφέρει δισταγμούς περί του θεοπνεύστου των γραψάντων το
Ταλμούδ ή δοξασίας εναντίας των εν αυτώ περιεχομένων, έξει την αιώνιον
κόλασιν».
Σελίς 30: Η ημέρα έχει δώδεκα ώρας. Κατά τας τρεις πρώτας ο
Θεός κάθεται σπουδάζων τον Νόμον, τας άλλας τρεις κρίνει, τας ακολούθους τρεις
τρέφει τον κόσμον και κατά τας τρεις τελευταίας παίζει μετά του Λεβιάθαν,
βασιλέως των ιχθύων, ούτινος το μέγεθος τοιούτον τυγχάνει, ώστε ιχθύς 300
λευγών μήκους δύναται ακόπως να εισχωρήση εν τω φάρυγγι αυτού. Ως εκ του φόβου
όθεν των κινδύνων, ους τινας ηδύνατο να παρέξη η πολλαπλασίασις ιχθύος τοιούτου
είδους και μεγέθους, ο Θεός από τον μεν Λεβιάθαν αφήρεσε τα γεννητικά όργανα,
την δε θήλειαν αυτού απέκτεινε και αλάτι διαφυλάξας παρέχει προς βρώσιν τοις εν
παραδείσω πιστοίς.
Σελίς 32: = Μετά την εκ του Παραδείσου αποδίωξίν του, ο Αδάμ
απηρνήθη την Εύαν και έλαβεν ως παλλακίδας δύο θήλεις ωραιοτάτους δαίμονας, και
δή την Λίλιθ μεθ’ ης συνεβίωσεν 130 όλα έτηκαι εξ ης εγέννησεν πληθύν δαιμόνων
και φαντασμάτων. Αύτη κάποτε εθυμώθη και έφυγεν, και ως Μάγισσα, δηλαδή ως
Στρίγγλα, θανατώνει τα βρέφη. Δια τούτο, όταν γεννήσει η Εβραία, γράφει εις τας
τεσσάρας γωνίας του κρεββατιού Σανβί-Σαμαγδαλέφ. Αφ’ ετέρου και η Εύα συνέζησε
και συνευρέθη επί 130 επίσης έτη μετ’ αρρένων δαιμόνων, τέξασα πληθύν τοιούτων
άλλων. Ο Αδάμ, προσθέτει το Ταλμούδ, άμα επλάσθη υπό του Θεού ήτο τόσον μέγας,
ώστε η κεφαλή του ήγγιζε το στερέωμα, ότε δε κατεκλίνετο, οι μεν πόδες του
έφθαναν μέχρι της Δύσεως, η δε κεφαλή του υπερέβαινε τα εν τη Ανατολή όρια.
Σελίς 36:= Εν τοις Σχολίοις Γιαλκέμ Σχαδερόν του Ταλμούδ
φέρεται ότι: Μόνον 600,000 ψυχάς έπλασεν ο Θεός εκ θείας ύλης, πάσαι δ’ αύται
υπήρξαν ο πυρήν του Εβραϊκού γένους. Αι ψυχαί των άλλων εθνών έρχονται από του
διαβόλου κα είναι όμοιαι ταις ψυχαίς των κτηνών και τετραπόδων. Η ψυχή του Ησαύ
του φονέως και μοιχού εισήλθεν εις το σώμα Ιησού του Ναζωραίου. Οι εκ των
Εβραίων ασεβείς, οι φονεύσαντες ή προξενήσαντες σκάνδαλον εν τω Ισραήλ,
μεταμορφούνται μετά τον θάνατον αυτών εις ζώα ή φυτά, αλλ’ αι ψυχαί αυτών
κατόπιν υπεισέρχονται εν τη ανθρωπότητι.
Ο Μεσσίας θα έλθη τότε μόνον, όταν οι Εβραίοι καταλύσωσι την
αθλίαν και αισχράν βασιλείαν των λοιπών λαών. Του Μεσσίου επανερχομένου, πάντες
οι λαοί θα προσκυνήσωσι και υπηρετώσιν αυτόν, αλλ’ ούτος ουδόλως δεχθήσεται τα
προσφοράς των Χριστιανών, αλλ’ απεναντίας θα διατάξη την εξόντωσιν αυτών΄ άμα
τη ελεύσει του έκαστος Εβραίος έξει 2800 δούλους και 310 γυναίκας, οι δε
θησαυροί όλων των λαών γενήσονται λεία των υιών Ισραήλ.
Σελίς 38:= Πας ετερόδοξος δεν είναι άνθρωπος αλλά κτήνος. Ο
Εβραίος είναι ευαρεστότερος τω Θεώ και αυτών των Αγγέλων. Το ραπίζειν Εβραίον
ίσον τω τύπτειν την θεότητα΄ όθεν άπιστος εγείρων χείρα καθ’ Εβραίου θανάτω
τιμωρείσθω. ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ εισί κύνες, όνοι, χοίροι, κτήνη. Η Χριστιανική φυλή
αγέλη κτηνών εστί, εκ του σατανά καταγομένη και μόνον το όνομα του χοίρου
δικαιούται να φέρη. Γυνή Εβραία, εξερχομένη του λουτρού και ευθύς απαντώσα
ίππον, όνον, κάμηλον, σκύλον, χοίρον, λεπρόν ή Χριστιανόν, οφείλει να λουσθεί
εκ νέου. Επίσης εν τω κεφαλαίω Αρουβίμ εύρηται ότι : Αι των Χριστιανών
κατοικίαι δέον να θεωρούνται αγελοστάσια, και εν τη εισηγήσει Βαϊαμοτέθ οι
τάφοι των ετερόδοξων θεωρηθήτωσαν λάκκοι κτηνών΄ και αφού η ζωή των απίστων
ανήκει εις ημάς, έτι μάλλον ανήκει ημίν το χρήμα των. “
ΠΗΓΗ: ΤΡΙΑΔΙΚΗ ΔΟΓΜΑΤΟΛΟΓΙΑ, ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ 1960, ΑΝΑΤΥΠΩΣΙΣ
1981, Το Εβραϊκό Ταλμούδ και η Δογματική Διδασκαλία Αυτού. Διήγησις περί του
πώς οι Εβραίοι πίνουν ανθρώπινο αίμα.
